6 redenen waarom het fantastisch is om moeder van een tweeling te zijn

Oké, de eerste maanden zijn niet echt makkelijk (understatement) en als ze gaan lopen heb je altijd handen tekort. Toch is er, als het op tweelingen aankomt, maar één gevoel dat overheerst; het is fantastisch om een moeder van een tweeling te zijn.

Tweelingen zijn heel bijzonder

Toen mijn dochters net waren geboren, werd ik altijd moe van de teksten die wildvreemden in de supermarkt me toeriepen. Ja, het is zwaar, ja, het is druk, ja, twee keer de lusten, twee keer de lasten. Klopt helemaal, maar nu ga ik weer even verder, ik heb namelijk precies 23 minuten voor deze boodschappen tussen het voeden, verschonen en omkleden door. Natuurlijk was het druk en veel, maar het was vooral zo bijzonder.

1. Die buik!

Dat begon al toen ze in mijn buik zaten. Van de eerste tot de laatste echo (en dat waren er in totaal ruim dertig) genoot ik van twee dartelende hoopjes in mijn buik. Bij de haringkar kreeg ik twee haringen voor de prijs van één en zelfs twee rompertjes toen ze waren geboren.

Ik weet nog dat ik rond de 36e week in de tram stapte en de bestuurder omriep dat er onmiddellijk iemand voor me moest opstaan, omdat hij nog nooit iemand met zo’n grote buik had gezien. Een hoop vrouwen zullen dat verschrikkelijk vinden, maar ik niet. Ik was trots en dankbaar dat ik ze 37 weken heb mogen dragen.

2. Twee mini-me’s in plaats van één!

Natuurlijk was die grote buik ná de bevalling niet meer zo’n feest. Maar de twee roze pakketjes op mijn buik waren dat wel. Ook al huilden ze de hele dag in verband met een nog onontdekte koemelkallergie, naar aanleiding van de bijvoedingen die ze kregen en ook al huilde ik de hele eerste week van de schrik om deze totale omwenteling in mijn leven.

Huilend of niet, ik was met twee prachtige, gezonde mini-me’s een moe, maar dolgelukkig mens. Dubbel geluk, zo voelde het echt en zo voelt het nog steeds.

3. Best friends forever

Eenzaamheid, wat is dat? Inmiddels zijn mijn dochters vijf en – zoals veel tweelingen – onafscheidelijk. Natuurlijk is hun broertje van bijna vier hun allerbeste vriend en natuurlijk hebben ze ook andere leuke vriendjes en vriendinnetjes, maar bovenal hebben ze elkaar, elkaars liefde voor dieren en elkaars wonderlijke belevingswereld om samen in weg te dromen.

En niet alleen is dat heerlijk voor hen, het betekent ook dat ik mijn handen vaker vrij heb, omdat ik niet altijd hoef mee te spelen. Stel je maar gewoon voor dat je beste vriendinnetje in jouw huis woont en dat ze er elke dag is. Oh, en ze vindt ook nog alles leuk wat jij leuk vindt en ze heeft precies dezelfde kledingmaat.

4. Dubbel zoveel genieten

Er zijn mensen die me – en dat vind ik eigenlijk best onaardig – vaak nog even vragen hoe het nu is om altijd op de tweede plaats te komen in het leven van mijn dochters. Het klopt namelijk dat ze gevoelsmatig op elkaars eerste plek staan. Maar die vraag impliceert een concurrentie die ik helemaal niet aan wil gaan.

Dat zij met z’n tweetjes een natuurlijk wonder zijn, daar kan niemand omheen. En dat dat een onbreekbare band oplevert, is zoals het hoort te zijn. Een kind krijg je niet voor jezelf. De knuffels van je kind. De kusjes en zwaaitjes. De gekste vragen en de liefste antwoorden. Die krijg je voor jezelf en daar mag ik elke dag dubbel zo vaak van genieten.

5. Eerlijk zullen we alles delen

Tweelingen moeten vanaf het allereerste begin alles delen. Liefde, aandacht, een knuffel van mama, een knuffel van papa. Dat is best een beetje zielig, zeker als ze allebei (uiteraard allebei!) ziek zijn of verdrietig of moe.

Maar het betekent ook dat ze sneller leren delen. Mijn dochters gunnen elkaar (bijna) alles en ik hoef ze dus nooit harentrekkend uit elkaar te halen. Jaloezie komt niet in hun woordenboek voor. Nou ja, in piepkleine lettertjes misschien, het blijven kinderen.

6. Samen sterk

Nauwelijks tranen op de eerste schooldag en ook drie keer verhuizen in korte tijd lijkt mijn dochters emotioneel nauwelijks te beroeren. Levensbepalende momenten in hun jonge leven gaan hen bijna zonder problemen af. Terwijl mijn zoon maanden niet naar de crèche wilde, waren mijn dochters hoogstens een beetje boos dat ze niet gewoon lekker thuis verder konden spelen. Ze staan samen sterk en dat maakt ze zelfverzekerd. Minder kwetsbaar.

Dat is niet alleen fijn voor henzelf, maar ook voor mij, want het geeft minder zorgen en minder verdriet. En minder zorgen en minder verdriet, betekent meer blijdschap en meer geluk. Wat kan ik daar nu nog aan toevoegen?

Lees ook:

• “Is een tweeling erfelijk?” En nog 10 vragen over tweelingen
• Babynamen die goed bij elkaar matchen als je een tweeling krijgt
• Vrouw bevalt onverwachts van tweeling 1 maand na de geboorte van haar zoon