Janne Vogel Kinderen 20 apr 2018, 16:37

Leestijd: 3 minuten

Peter: ‘Het ochtendproces is vooral mijn verantwoordelijkheid en ik neem het érg serieus’

Columnist Peter (34) is man van Katharina en vader van Robert en Jack. Bij de geboorte van zijn oudste zoon Robert kwam het zo uit dat hij thuis blijft met de baby: de beste beslissing die hij ooit genomen heeft. Hij vertelt graag over de niet-alledaagse rolverdeling bij hem thuis.

Column: 5 minuutjes

Als je kinderen hebt, dan weet je dat het ‘s morgens elke dag weer zaak is om iedereen uit bed te krijgen, aan te kleden, te laten ontbijten, tanden te laten poetsen, volledig aan te kleden, in de bakfiets/auto/bus/tram te proppen en heelhuids (een soort van) op tijd naar school te krijgen. Tussendoor ook je partner datzelfde proces door duwen, zelf nog wat eten en vooral zorgen dat je geen laptops, sleutels, rugzakken en portomonnees vergeet, is een hele klus. En dan is het meestal nog maar 08:20.

Op het schoolplein zie ik elke dag weer mensen die het met hun boterham nog in de mond amper voor elkaar krijgen de autodeur open te doen en al zwaaiend weg te rijden (al dan niet met de rugzak van hun kind nog achterin en het liefst bellend én continu op hun horloge kijkend.) Tuurlijk zal dit bij iedereen weleens een keer gebeuren, maar het valt mij op dat het vaak dezelfden zijn en dat het steeds vaker voorkomt.

Mijn verantwoordelijkheid

Bij ons thuis is het ochtendproces vooral mijn verantwoordelijkheid en ik neem niet alleen dat, maar vooral het wegbrengen van beide jongens ERG serieus.
Mijn ochtend begint om 03.00 met douchen en ontbijt en ik ben 03.50 inde gym voor mijn dagelijkse workout (ja, ook in het weekend). 06.50 ben ik weer thuis (ja, ik train dik 2,5 uur), precies wanneer de kids en mama ongeveer wakker worden. Terwijl ze uit bed komen maak ik voor iedereen ontbijt en voor mijzelf een tweede maaltijd. Daarna is het tijd om aan te kleden, tanden te poetsen en luiers te verschonen. Mama is om 07.50 de deur uit en om 08.00 zitten de boys en ik op de bakfiets.

Eerst breng ik Jack (bijna 1) naar de daycare, waar ik zeker 10 minuten de tijd neem om hem af te leveren. Ik praat even met de dames daar, zeg ‘hoi’ tegen de ouders, maar zorg er vooral voor dat hij in alle rust ‘aan kan komen’, zonder haast en stress.
Robert (4) zit daar ook lekker bij, speelt een beetje en daarna gaan we samen naar zijn school. Ook daar zit ik altijd zeker 10 minuten, om even boekje te lezen, met de juf te praten en alle andere kids een high five te geven. Daarna is het voor mij tijd om naar huis te gaan en mijn eigen ding te doen.

MAAK tijd

Uiteraard is er een moraal van dit verhaal. Ik MAAK tijd om te zorgen dat er ‘s ochtend voor iedereen meer dan voldoende mogelijkheid om lekker wakker te worden en stressvrij de deur uit te gaan. Ontspannen ontbijten en weggaan heeft een enorm positief effect op de rest van de dag, waardoor mijn leven uiteindelijk alleen maar makkelijker wordt. Wennen in een nieuwe klas op school, een nieuwe taal leren, voldoende eten, goed slapen, blije kinderen, rust in huis: het begint allemaal met een goed begin van de dag. En dan hebben we het nog niet eens over het positieve gevoel dat mijn jongens (hopelijk) krijgen, doordat ik probeer echt een onderdeel van hun (school)wereld te zijn.

The bigger picture

Natuurlijk is het makkelijk vingerwijzen en zeggen dat ik een luxe leventje heb als thuisblijfpapa, omdat ik niet naar m’n werk hoef. Onzin natuurlijk, want als je denkt dat je baan zo belangrijk is dat je je kinderen niet behoorlijk naar school kunt brengen, of dat je liever je e-mail checkt dan dat met je gezin ontbijt, dan heb je grotere problemen, lijkt mij. En trouwens, ik heb genoeg te doen. Om 03.00 opstaan om te sporten is uiteraard ook een beetje overdreven, maar het zijn keuzes die ik maak ten behoeve van ‘the bigger picture‘.

Aan al die ‘geen tijd, geen ontbijt, super druk’-mensen van het schoolplein: sta eens 5 minuten eerder op en begin je dag goed, you’ll thank me later.