Janne Vogel Persoonlijk 13 jun 2018, 16:43

Leestijd: 3 minuten

Afke: ‘Waarom heb ik zoveel vragen in mijn hoofd en maakt mij dat ‘ingewikkeld’?’

Columnist Afke (41) is naast moeder van drie ook partner, dochter, vriendin, buurvrouw en ZZP-er. In haar praktijk voor Holos Massagetherapie (www.voeling.nl) begeleidt ze vrouwen bij het (weer) vertrouwd raken met en luisteren naar hun lichaam. Afke is altijd op zoek naar dat wat (aan)raakt en heeft een zwak voor imperfectie en echtheid. Daar schrijft ze over voor Famme.

Column: Daarom

Waarom doen we ons best om ‘perfecte ouders’ te zijn of ‘goed-genoeg-ouders’, maar bereiken we in die krampachtigheid juist dát wat we willen voorkomen?
Hoe weet je wanneer je door moet gaan met het redden van je relatie en wanneer het tijd is om uit elkaar te gaan? Wie bepaalt dat je te snel hebt opgegeven? En wie bepaalt dat onze generatie niet voldoende geleerd heeft ‘ongelukkig’ te zijn?

Waarom vluchten we massaal in affaires? Waarom voelen we ons bij die ander compleet en geloven we dat we uniek zijn in wat we beleven? Waarom geloven we dat wij wel ‘de uitzondering op de regel’ zijn? Of is het geen vlucht? Is het een illusie, te denken dat je met één persoon de rest van je leven doorbrengt? Weten we dat wel, maar durven we er niet meer voor uit te komen omdat we daar als maatschappij afspraken over hebben gemaakt?

Wat betekent ‘in balans zijn’? Kun je constant ‘in balans zijn’? En wat betekent eigenlijk ‘gelukkig zijn’? En waarom vinden we dat, ook voor onze kinderen, het belangrijkste doel in dit leven? Bestaat het eigenlijk wel? Of is het verzonnen door de mannen van Mad Men? Waarom voelen zoveel mensen zich diep van binnen ongelukkig, maar zeggen ze dat liever niet hardop? Waarom hoor je erbij in deze maatschappij als je anderen weet te overtuigen van hoe fantastisch jouw leven is?

Waarom verstoppen we bepaalde kanten van ons zelf en laten we alleen de zonnige kant zien? De haat, het neuspeuteren, de angst, de gretigheid, de ochtendadem, de narcistische trekken… Waarom doen we alsof die aspecten niet bij ons horen en geloven we dat ze alleen bij anderen voorkomen?
Waarom zegt mijn coach dat ik die aspecten in mijzelf moet ‘omarmen’ terwijl ik daar helemaal geen behoefte aan heb? En waarom wordt altijd alles uitgelegd als ‘weerstand’? Hoe doe je dat ‘omarmen’? En hoe weet hij dat nou eigenlijk?

Waarom zou ik geloven dat ‘leven in het Nu’ de ‘waarheid’ is? Terwijl de geschiedenis laat zien dat er met de tijd steeds weer nieuwe ‘waarheden’ worden aangegrepen in onze Westerse maatschappij?
Waarom wordt ons gedrag soms uitgelegd als ‘weerstand’ en ‘vluchten’ en wordt datzelfde gedrag, verpakt in een ‘verheven’ jasje op een ander moment een vorm van ‘spiritualiteit’ genoemd?

Waarom vegen we onze tranen snel weg en voelen we ons ongemakkelijk bij iemand die vertelt dat hij zich rot voelt?  Waarom zijn we trots op onze kinderen die niet gehuild hebben? Waarom wordt ‘hij gaf geen kick’ meer gewaardeerd dan ‘hij raakte in paniek’?  Net als die collega die maar door blijft werken terwijl ze eigenlijk ziek is. Waarom bewonderen we haar? Waarom vraagt er niemand wat de reden is om zo de signalen van je lichaam te negeren?

Waarom gaan ‘anders’ en ‘eenzaam’ vaak hand in hand?
Waarom begrijp ik, hoe meer ik leer, steeds minder van de wereld?
Waarom heb ik zoveel vragen in mijn hoofd en maakt mij dat ‘ingewikkeld’ naast degene die
‘met beide benen op de grond staat’?

Ik staar naar het plafond en vraag mijn hoofd de vragen te parkeren. Daarna zet ik ze op wolkjes en beloof ze dat ik ze morgen weer zal bekijken. Ik heb niet genoeg wolkjes.
Ik denk aan onze oudste. Met al zijn vragen over de wereld. Die ik soms heel vermoeiend vind en waar ik niet altijd een antwoord op heb. Meestal ga ik op zijn vragen in, maar soms is mijn grens bereikt. Laatst ving ik een gesprek op tussen hem en zijn vriendje en begreep ik wat hij daarvan had geleerd:

J: “Weet jij wat ‘daarom’ betekent?”
P:..
J: “Dat je moeder eigenlijk geen zin meer heeft om te praten.”

Ik sluit mijn ogen en weet wat ik tegen mezelf moet zeggen.