Redactie Persoonlijk 14 jul 2021, 12:00

Leestijd: 3 minuten

Anoniem: ‘Mijn vriend verliet mij net voor de pandemie uitbrak’

„In coronatijd logeerden er twee mensen bij mij: een vriendin die erg bang was en een kennis die zo zijn vraagtekens bij corona zet. In mijn ogen allebei wappies, op hun eigen manier.”

Anoniem: Tussen de viruswappies

„Mijn vriend pakte zijn koffers net voordat de pandemie uitbrak. Daar zat ik dan, in m’n eentje in een grote flat tegen een behoorlijke huurprijs. Ik wilde er niet weg en bovendien vond ik het een veel te onzekere tijd om grote beslissingen te nemen.

Op zich kon ik de huur opbrengen, maar dan bleef er weinig over voor andere zaken. Luxe dingen zoals etentjes, kleding of gadgets. Ik wist uiteraard niet dat de crisis zich zodanig zou uitbreiden dat ik juist veel minder geld dan normaal zou uitgeven.

Al snel besloot ik om een vriendin wier relatie ook net voorbij was, te vragen om bij me in te trekken. Ik heb genoeg ruimte, zij kon me met de huur helpen.

Anoniem: ‘Het maakt me onzeker dat mijn partner veel porno kijkt’

Het duurde even voordat Bobbi voor de deur stond. Eerst wilde ze tien dagen in quarantaine gaan en eiste hetzelfde van mij zodat we beiden coronavrij zouden zijn.

Dat vond ik prima, hoewel ik me sowieso keurig aan de regels hield. Ik deed geen gekke dingen. Bij familie en vrienden hield ik consequent anderhalve meter afstand; in winkels liep ik met een grote boog om mensen heen. Mijn werk kon ik makkelijk vanuit huis doen, dus de stress van een eventuele besmetting op kantoor had ik niet.

Toen Bobbi eenmaal bij me woonde, merkte ik dat zij erg angstig was. Om de haverklap waste zij haar handen, ook als er geen aanwijsbare reden voor was. Ook zij werkte vanuit huis en kwam verder amper de straat op. Aan de boodschappen betaalde ze uiteraard mee, maar zij liet het aan mij over om naar de supermarkt te gaan.

Ze praatte veel over de pandemie. ’s Avonds pakten we meestal een film of een serie op Netflix. Maar vaak zei Bobbi al tijdens de aftiteling: „Heb je vandaag gelezen dat…?” Dan dacht ik: heb je die film wel gekéken?

Tegen de zomer leek de crisisellende mee te vallen. Ik dacht zelfs dat het eind in zicht was. We boekten een paar dagen in een hotel aan de kust. Bobbi leek te ontspannen, maar toen de dagen korter werden, nam haar angst opnieuw toe.

Anoniem: “Mijn vakantieliefde eindigde in een koude douche”

Ik was er klaar mee en wilde Bobbi vragen om te vertrekken toen zij zelf een andere oplossing vond. Ik denk dat zij zich nu, in haar eentje in haar nieuwe woning, de hele dag met een malend hoofd met alle nieuwsontwikkelingen bezighoudt. Lijkt me ongezond.

Hoewel ik er inmiddels achter was dat de huur niet zo’n probleem meer was, vond ik dat extra zakcentje wel lekker. Ik was ook aan het sparen geslagen met het oog op een toekomstige verhuizing.

Toen ik hoorde dat een vriend van mijn broer tijdelijk woonruimte nodig had, bood ik hem aan om te komen logeren, op dezelfde voorwaarden als Bobbi. Ik dacht dat ik Gerard redelijk kende, maar ik kwam van een kouwe kermis thuis.

Gerard doet niet mee aan demonstraties. Hij loopt ook niet provocerend zonder mondkapje rond. Maar hij heeft grote vraagtekens bij corona. Elke week weer een andere theorie: het is allemaal een complot… de gevolgen van het virus vallen best mee… die vaccins lagen vast al jaren klaar… Een viruswappie.

Als je erover nadenkt, is Bobbi natuurlijk óók een viruswappie. Gekmakend, allebei. Ik heb spijt dat ik ze in huis heb gehaald. Maar nu heb ik eindelijk weer rust; Gerard is gelukkig weg.”

Anoniem: ‘Ik heb al 4 jaar lang ruzie met m’n buren’