Stephanie (30): ‘Tien weken na mijn eerste bevalling voelde ik me misselijk. Het zal toch niet?’

Stephanie vertelde een tijdje geleden haar verhaal over haar eerste zwangerschap waarbij ze pre-eclampsie kreeg en de baby gehaald moest worden. Kort daarna spraken wij haar weer, omdat ze tien weken na die bevalling ontdekte dat ze weer zwanger was.

Stephanie (30): “Zo’n tien weken na mijn eerste bevalling zat ik bij de kapper. Ik had al tijden mijn haar niet laten verven, dus ik zat uren in die stoel. Al die tijd voelde ik me misselijk, alsof ik ongesteld moest worden.”

Zwanger

“Ditzelfde gevoel had ik namelijk ook toen ik zes weken na mijn bevalling mijn menstruatie terug kreeg. Ik kon alleen maar aan het toilet denken… Ik snapte niet dat ik me zo voelde, ik ben namelijk nooit misselijk… Toen ik het aan mijn vriend vertelde gaf ik aan dat het mijn menstruatie wel moest zijn, al was dat wel erg snel op de vorige.

In die periode na mijn bevalling gebruikte ik de Daysy cyclus tracker, die houdt door middel van je temperatuur bij wanneer je vruchtbaar bent. Je krijgt dan te zien of je in je veilige zone zit of in je onveilige zone. Mijn vriend en ik hebben een of twee keer gemeenschap gehad in die periode, in de veilige zone. Maar kennelijk was dat ding nog niet betrouwbaar, zo vlak na mijn eerste bevalling. Toen ik samen met mijn vriend toch besloot een zwangerschapstest te doen, stond er meteen een knalstreep in beeld.

Ik raakte eerst in paniek

Ik moet eerlijk zeggen dat we ook niet heel voorzichtig zijn geweest, maar met onze voorgeschiedenis (door PCOS duurde het lang voordat ik zwanger was van Louie, onze eerste) achtte ik de kans op meteen weer een zwangerschap erg klein. Na de uitslag was ik wel even in paniek. Ik zat nog vol in mijn hormonen, mijn lichaam was fysiek nog niet hersteld en mentaal had ik het ook zwaar. Zo zat ik niet lekker in mijn vel en zaten we niet in lekker vaarwater met Louie. Hij huilde de eerste drie maanden extreem veel, had last van reflux waardoor zijn slokdarm heel gevoelig was en daarbovenop had hij ook nog een koemelkallergie. Nog een baby erbij… nee, dat was geen romantisch idee.

Toch hebben we geen moment getwijfeld om ons kindje te houden. Het weinige leeftijdsverschil zal de eerste jaren pittig zijn, maar ook heel erg leuk voor de broertjes. Ja, we krijgen nog een jongetje. Onze Irish Twins: op 16 oktober wordt Louie een jaar en ik ben op 10 oktober uitgerekend van onze baby. We gaan gewoon nog even door met alle fases en slapeloze nachten. Al denk ik wel dat we er bij de tweede anders in zullen staan, omdat je elke fase al een keer meegemaakt hebt.

Mijn omgeving reageerde anders dan ik had verwacht. Zo stond ik huilend bij mijn moeder voor de deur en die vroeg wat ik nou raar deed. Ze zei dat het toch juist hartstikke mooi was dat mijn lichaam dit nu zelf gedaan had, na dat hele traject waar we bij Louie doorheen moesten. En toen kon ik zelf ook op een positieve manier naar deze zwangerschap kijken.

Nu moest ik net na mijn verlof op mijn werk vertellen dat ik alweer zwanger was

Wel maakte ik me nog druk over mijn werk. Ik was nog met verlof toen ik erachter kwam dat ik weer zwanger was. En nu moest ik dit dus bij mijn terugkomst gaan vertellen. Ik was bang voor de reacties die ik zou krijgen. Als eerste vertelde ik het aan mijn naaste collega, die ik straks weer achter moest laten met mijn werk. Drie weken later vertelde ik het aan mijn baas en die reageerde super chill gelukkig. Hij vroeg of ik wel weer terug kwam daarna, dat was een fijne reactie. Natuurlijk kent hij ook mijn struggle om de eerste keer zwanger te worden, omdat ik vaak onder werktijd naar het ziekenhuis moest. Dus hij zei ook nog dat het mooi meegenomen was dat het nu op de natuurlijke manier was gelukt. Dat viel dus allemaal heel erg mee.

Ik geniet nu van mijn zwangerschap, al is het best zwaar. Vooral mijn bekken hebben wat te verduren. Mijn lichaam was natuurlijk nog helemaal niet hersteld van de eerste zwangerschap. En ik heb natuurlijk al een baby in huis, dus dat is wel pittig soms. Ook ben ik bang voor herhaling van de zwangerschapsvergiftiging, al hoeft dat helemaal niet weer te gebeuren. Ik houd mijn lichaam goed in de gaten en mag natuurlijk meteen de verloskundige bellen als ik ongerust ben.

Ik heb er veel zin in om ons tweede kindje te ontmoeten. Hoe leuk als onze kinderen straks samen op een kamer gaan slapen, samen naar de opvang gaan en misschien nog wel even bij elkaar in de klas komen op de basisschool. Louie krijgt er een maatje voor het leven bij.”

Stephanie (30) had pre-eclampsie: ‘We gaan bevallen mevrouw, vandaag nog!’