Bevallingsverhaal Amber: ‘Binnen een kwartier een natuurlijke bevalling én een keizersnede’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek.

Deze week lees je het bevallingsverhaal van Amber.

Hoe het bevallingsverhaal begon

“We zaten middenin een verbouwing, de hele benedenverdieping lag eruit. Ik was 35 weken zwanger van mijn tweeling en raakte langzaam het vertrouwen in mijn lichaam kwijt. De dag ervoor gaf ik dat aan bij mijn gynaecoloog. We maakten een afspraak dat ik vanaf toen om de dag even aan de CTG mocht liggen om te kijken of alles goed ging met de jongens. ‘s Avonds kreeg ik last van mijn buik. Het begon te rommelen en ik had wat krampen, maar ook een heel drukke dag gehad. Ik dacht dus dat het daardoor kwam en had niet het idee dat de bevalling al begonnen was. Uiteindelijk kwam ik niet in slaap omdat de kramp bleef aanhouden.”

Het bevallingsverhaal van Amber

“Om half 2 maakte ik mijn man wakker. Ik wilde voor controle naar het ziekenhuis, aan die CTG. We regelden oppas voor onze oudste en gingen richting het ziekenhuis. In de auto op weg ernaartoe begon ik met het timen van de krampen en die bleken om de drie minuten te komen. In het ziekenhuis bleek ik al vijf centimeter ontsluiting te hebben. Ik wilde een ruggenprik, net zoals bij mijn eerste bevalling, maar daar ging het te snel voor. De weeën namen toe en een uur later zal ik op zeven centimeter ontsluiting.

Wel kreeg ik een pompje met remifentanil. Dat neemt de ergste pijn tijdens een wee weg. Ook kreeg ik nogmaals de hele uitleg van het protocol bij een tweelingbevalling. Waar het op neerkwam: tijdens de bevalling zou de hele kamer vol staan met de gynaecoloog, kinderarts en verpleegkundigen.

07.30 uur

De dienst van onze ‘eigen’ gynaecoloog zat erop, dus er wat een wisseling van de wacht. Precies op dat moment kreeg ik persweeën. Ik perste rustig mee en opeens voelde ik een enorme persdrang dat ik tegen mijn man riep dat hij er iemand bij moest halen. Ik voelde dat het hoofdje van de eerste baby al stond toen de andere gynaecoloog zei dat ik even moest wachten. Wachten, ik ga toch niet wachten, de baby komt, dacht ik nog. En nog voordat de gynaecoloog zijn handschoenen aan kon doen, was Iliyas al geboren, om 09.17 uur. Dat ging snel en makkelijk!

Ik kreeg hem op mijn buik terwijl de gynaecoloog met een echo checkte hoe het met de andere baby ging. Helaas ging die helemaal dwars liggen en kon de gynaecoloog er daardoor niet goed bij. Ook ging de hartslag van de baby achteruit, dus moest ik meteen naar de OK voor een spoedkeizersnede. Iliyas werd aan zijn vader gegeven en ik werd met spoed door de gang gereden. Ondertussen voelde ik weer persweeën opkomen. Toen ging alles snel. We moesten twee verdiepingen omlaag naar de OK en daar aangekomen werd ik op een ander bed geholpen. De gynaecoloog maakte zich klaar en ze begonnen mijn buik in te smeren met jodium. Ook hoorde ik de artsen praten over waar ze gingen snijden. Maar wacht, ik ben nog niet onder narcose, zei ik. En daarna viel ik weg en is Finian om 9.33 uur geboren. Al met al zit er maar een kwartiertje tijd tussen de jongens.

De volgende dag

Wat ik nog goed weet is dat een verpleegkundige de volgende dag aan me vroeg hoe het met me ging. Ze benadrukte nog eens dat ik gewoon twee soorten bevallingen had meegemaakt. Dat besef kwam bij mij toen pas. Ik kijk niet negatief terug op mijn bevallingen, al ging het allemaal wel heel snel. En natuurlijk moet je van een keizersnede flink herstellen, maar van de natuurlijke bevalling had ik weinig last.”

Bevallingsverhaal Sandra: ‘Ik had een tros aambeien waar je U tegen zegt’