Bevallingsverhaal Kim: ‘Ik voelde het kleine handje van mijn peuter in de mijne’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek. Deze week lees je het bevallingsverhaal van Kim.

Moeder: Kim (32)
Start bevalling: gebroken vliezen
Zwangerschapsduur: 40 weken
Duur bevalling: 6,5 uur
Plaats: thuis
Pijnstilling: geen
Manier van bevallen: bevalbad
Bijzonderheden: positieve ervaring na trauma
Gewicht kindje: 3945 gram
Hoeveelste kind: tweede

Hoe het begon

“De bevalling van mijn oudste, Dante (2), ging moeizaam, duurde lang (22 uur!) en eindigde met wee-opwekkers en pijnstilling. Ik had geen klik met de verloskundige die dienst had en al met al was het geen fijne ervaring. Ik voelde mij totaal niet gehoord en het leek alsof ik naar een film van iemand anders aan het kijken was. Gelukkig kreeg ik een prachtige dochter. Misschien hoorde het allemaal zo te gaan en stelde ik me aan. Om je heen hoor je het de oudere generatie zo vaak zeggen: “Wat wil je nou plannen aan een bevalling?! Het gaat zoals het gaat.”
Tijdens mijn zwangerschap heb ik zwangerschapsyoga gevolgd. Daar heb je natuurlijk altijd een afsluiting van, maar door corona werd dit elke keer verplaatst. Tegen de tijd dat we eindelijk een datum hadden, was ik ondertussen zwanger van de tweede. Samen met de andere moeders bespraken we onze ervaringen en toen kwam ik erachter dat ik van de hele situatie toch best wel een trauma had opgelopen.
Na die afspraak wist ik het zeker, het roer ging om. Dit ging mij absoluut niet nog een keer gebeuren. Die middag heb ik direct contact opgenomen met een andere verloskundigenpraktijk en ben overgestapt. Dat gaf direct al zo’n enorme opluchting! Alleen al door gehoord te worden, voelde ik mij stukken beter.
Een zelfstudie volgde. Zo las ik Liefdevol bevallen van Mirjam Vos, een geweldig boek! Ik verdiepte me in de informatie van Vroedvrouw Margot en die van Nira van Dijk: Bevallen als een Baas. Toen ik 39+6 weken was dacht ik, kom maar op! Ik kan dit.

De bevalling

Die avond op 19 november 2021 braken om 23.00 uur mijn vliezen in bed. Dus er stond een hele verschoonsessie te wachten, want nee: ik had niet bedacht om een matje onder m’n matras te leggen, stom! Mijn man ging weer lekker slapen en ik ben onder de douche gestapt en ben daar de weeën op gaan vangen. Rond 02:00 uur uur hebben we de verloskundige gebeld, die een uur later bij mij de slaapkamer in stapte.
Ze heeft wat controles gedaan en is toen het bevalbad op gaan zetten beneden, samen met mijn man en Dante, die ondertussen ook wakker was geworden. Ik wilde niet getoucheerd worden, maar na een half uur kwam mijn verloskundige toch weer boven omdat ze wilde weten of de kraamzorg al gebeld moest worden. Ze heeft toen getoucheerd en had eigenlijk niet verwacht dat ik al zo ver was. De kraamzorg kon direct komen! Als ik er klaar voor was mocht ik naar beneden komen om in bad te gaan zitten.

04:00 uur

In het bad zat ik op m’n knieën en kon ik met mijn bovenlijf lekker over de rand heen leunen. Het warme water van het bad maakte de scherpe pijn zoveel zachter. Af en toe voelde ik het kleine handje van mijn peuter in de mijne en drukte ze haar voorhoofdje tegen mijn hoofd. De verloskundige zat op de bank en liet me helemaal gaan. Af en toe zei ze: “Kim, je doet het hartstikke goed! Laat het maar gebeuren, je lijf weet wat het moet doen.”

05:28 uur

Op een gegeven moment voelde ik zelf het hoofdje. De verloskundige is naast het bad komen zitten en begeleidde me totdat het hoofdje stond. Ze heeft me geholpen met de baby naar voren te halen en toen heb ik hem zelf om 05:28 uur met de laatste weeën geboren kunnen laten worden.

Hoe is het bevallen?

Heel positief! Zo blijkt maar weer wat omgeving en (de juiste) personen met je kunnen doen. Het team wat je om je heen hebt, is ontzettend belangrijk. Daar waar ik bij Dante echt heel erg veel pijn heb ervaren was het bij Valente veel beter te doen. Alleen maar doordat ik in mijzelf en in het proces geloofde, werd het een compleet andere ervaring. Dus wat ik alle aanstaande mama’s mee wil geven: zorg ervoor dat je mensen om je heen hebt die je in je kracht zetten. En weet wie je bent en wat jij belangrijk vindt. Dan maakt het niet uit of je thuis of in het ziekenhuis bevalt. Dan rock je ‘m sowieso!”

Bevallingsverhaal van Jamila: ‘Het dashboard van de auto zat onder de spetters’