Bevallingsverhaal Romy: ‘Het bad is precies op tijd klaar, want ik kan de weeën niet meer verdragen’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek. Deze week lees je het bevallingsverhaal van Romy.

De statistieken

Moeder: Romy (31)
Start bevalling: Weeën
Zwangerschapsduur: 40 weken + 1 dag
Duur bevalling: ongeveer 4 uur
Plaats: thuis
Pijnstilling: geen
Manier van bevallen: natuurlijk
Bijzonderheden: geen
Gewicht kindje: 3750 gram
Hoeveelste kind: tweede

Hoe het begon

‘Het was mijn uitgerekende datum, al een paar dagen voelde ik dat het rommelde in mijn buik. Af en toe duurde het een uurtje, maar telkens zakte het weer weg. ‘Misschien zet het toch wel door vanavond’ zei ik tegen mijn vriend. Terwijl ik er eigenlijk zelf niet helemaal vanuit ging. De vorige keer had ik die voorweeën wel zo’n week voordat de bevalling begon, dus het hoefde eigenlijk niets te betekenen.’

Die avond ging ik dus gewoon naar bed, ik viel in slaap en werd rond o1:00 wakker van kramp. Een heftigere kramp dan ik hiervoor had gehad. Maar goed, dat zegt nog niets dacht ik bij mezelf. Toch was ik de onrustig om weer in slaap te vallen. Op mijn linkerzij bleef ik liggen in wachtend of er nog een wee zou komen. En ja, tien minuten later kwam er nog een wee. En weer tien minuten later weer eentje. Aan de kracht van de weeën voelde ik, dit is geen voorbereiding. Dit is het echte werk.

De bevalling

01:40

Na een aantal weeën in bed te hebben weggezucht wil ik niet meer blijven liggen. Ik sluip uit bed om mijn vriend niet wakker te maken en ga naar beneden. Daar zet ik mijn zoutlampen aan die de kamer vullen met een zacht licht. Ik ruim een beetje op terwijl ik ondertussen de weeën in de gaten hou. Ze komen al snel om de 6 minuten en ik besluit mijn vriend wakker te gaan maken.

02:30

Ik haal mijn vriend uit bed. Zodra ik zeg dat de bevalling is begonnen is hij klaar wakker. Meteen schiet hij in de hulp modus. ‘Wat kan ik doen?’ zegt hij. Ik moet een beetje lachen, tot er weer een wee komt. De weeën zijn inmiddels heftiger, ik moet ze echt wegpuffen en sta voorovergebogen steunend op het bed om ze op te vangen.

Samen gaan we naar beneden waar ik de televisie maar even aanzet, misschien geeft dat wat afleiding. Ondertussen wiebel ik wat heen en weer op mijn yogabal.

03:30

De weeën worden steeds heftiger en komen om de vijf minuten. Ik vraag mijn vriend de verloskundige te bellen en die komt er direct aan. Binnen twintig minuten is ze bij ons binnen. Nadat ze me gecontroleerd heeft zegt ze tegen mijn vriend: ‘Ga het bad maar gauw opzetten en vullen, ze heeft al zes centimeter ontsluiting.’

Mijn hart maakt een sprongetje, over de helft! Dat geeft me weer goede moed. Ik doe het allemaal niet voor niets. Terwijl mijn vriend het bad zo snel als hij kan oppompt, met een elektrische én een handpomp begint mijn verloskundige alle spullen voor de bevalling klaar te leggen. Ik hobbel een beetje rond, iedere wee opvangend in een andere houding.

04:30

Het bad is klaar, precies op tijd want ik kan de weeën bijna niet meer verdragen. De pijn is zo intens dat ik niet weet waar ik het moet zoeken. Ook de kraamverzorgster is inmiddels aangekomen om te helpen bij de bevalling. Ik laat mezelf zo goed en kwaad als het gaat in bad glijden. Het warme water helpt om de scherpe pijn te verminderen, maar de weeën blijven heftig.

4:50

Na twintig minuten in het bad voel ik persdrang. De verloskundige controleert mijn ontsluiting en spreekt de verlossende woorden: ‘Je mag meepersen.’ Niet dat ik voor mijn gevoel een andere keus had, die persdrang is zo enorm dat ik wel mee móét persen. Ik probeer nog een beetje van houding te veranderen als een tweede perswee me overvalt. ‘Zuchten!’ roept de verloskundige. Het hoofdje staat. De volgende perswee volgt bijna direct, ik pers mee en voel de baby geboren worden. De verloskundige legt haar bij me op de borst. Wat een droom.

Hoe is het bevallen?

Eerlijk gezegd was dit een droom van een bevalling, ik voelde mijn lijf goed aan en ging gewoon mee in wat het me aangaf om te doen. Natuurlijk was het ook pittig, aan het einde wilde ik echt niet meer. Tegelijkertijd voelde ik me op dat moment ook sterker dan ooit. Ik ben ontzettend blij dat ik het zo heb kunnen ervaren.

Lees ook:

Bevallingsverhaal Manon: ‘Ik ging in een kwartier van 4 naar 10 centimeter ontsluiting’