Deze vrouw bedacht een heel slimme theorie om haar man op te laten ruimen
Als je al een tijd een relatie hebt of getrouwd bent, samenwoont en/of kinderen hebt, dan is de romantiek soms bar ver te zoeken. Filosofische gesprekken over het leven hebben ruim baan gemaakt voor discussies over boodschappen, de never ending stapel was en rondslingerende sokken.
Perfectie
Voor je het weet, kan je je niet meer voorstellen dat de man met wie je samenwoont je ooit op handen droeg, dat jullie hele nachten oversloegen om alles te doen behalve slapen en hij je op zondagochtend verraste met verse croissants en koffie. Je wilde hem nog in de waan laten dat je perfect bent of in ieder geval aan perfectie grenst en hij stelde alles in werking om je gelukkig te maken. We weten ook wel dat je dat niet een relatie lang volhoudt en er toch een moment komt waarop hij je haren vasthoudt omdat je kotsend boven de plee hangt door een duivelse buikgriep en hij op z’n gemakje voor jouw neus z’n teennagels knipt (die je weken later terugvindt tussen de bank).
Clichés
Hoe houd je een relatie enigszins spannend als je samenwoont en kinderen hebt? Carla Gee bedacht een interessante theorie nadat haar man haar thuis tot wanhoop dreef. ‘Ik was ziek van hoe lui en smerig mijn man Jeff was bij mij in de buurt. Ik zal niet in detail treden, maar stel je alle clichés over mannen en vrouwen die samenwonen voor, voeg daar de tropenjaren van twee jonge kinderen voor en je hebt onze situatie.
Overal troep. Een gebrek aan privacy. Ik die achter ieders kont aan opruimt. Ruzies over waarom mijn auto zo vreemd ruikt. Iedere avond in aparte kamers Netflixen. Een vervaagde lijn tussen wat te vies is om je partner te laten zien en privacy. Verwarring wat persoonlijke hygiëne wordt geacht.
Het is genoeg geweest, verkondigde ik. Ik was klaar met de rol van ‘echtgenote’. Tenzij je Meghan Markle of Amal Clooney heet, roept het woord überhaupt al niet glamoureuze associaties op.
‘Kun je me alsjeblieft behandelen als je sexy huisgenoot en niet als je echtgenoot?’, vroeg ik hem in een moment van frustratie.
Vanaf toen begon ik te fantaseren over mijn Ted Talks omdat ik mijn huwelijk had getransformeerd met ‘één simpele truc’.
Nooit saai
Denk er eens over na. Als je een huisgenoot hebt tot wie je je aangetrokken voelt, zou je dan niet alles doen om zijn/haar aandacht te krijgen? Je wil diegene imponeren en plezieren. Je kookt sexy maaltijden (oesters), je trekt je mooiste outfits aan, je drapeert jezelf op de bank in toevallig je mooiste ondergoed, je nodigt hem/haar uit om samen die fles wijn op te drinken en dan verliefd op je te laten worden. Je houdt je huis netjes, bent nooit saai en je verwacht zeker niet dat de ander jouw was doet.
Toen ik Jeff dit vertelde, knikte hij en gaf hij me gelijk. Hij zou me behandelen als zijn sexy huisgenoot.’
Lang verhaal kort: Carla’s theorie pakte in de praktijk minder goed uit.
Niet sexy
‘Een paar dagen later was er niks veranderd. We liepen er thuis nog steeds bij als slonzen. Toen ik Jeff vertelde dat ik een stuk schreef over mijn ‘sexy huisgenoot’-theorie, vroeg hij: welke theorie? ‘Je weet wel, de theorie waarin jij me behandelt als je sexy huisgenoot zodat ons huis er niet de hele tijd walgelijk uitziet en we weer een beetje romantiek in ons huwelijk krijgen’. ‘Dat is belachelijk’, reageerde hij – alsof hij het voor het eerste hoorde.
Vind je me dan niet sexy? – vroeg ik, om het nog pijnlijker te maken.
‘Jawel, maar je bent nu ook een moeder.’
‘WAT HEEFT DAT ER NOU WEER MEE TE MAKEN?’
Jeff legde uit dat hij me niet per se sexy vindt op de momenten dat ik een luier verschoon. Dat vond ik fair enough, want ik vind hem ook niet woest aantrekkelijk wanneer hij het eten van onze peuter van de grond raapt. In plaats daarvan heb ik dan alleen maar met hem te doen.
Ik weet waarom mijn theorie niet werkt. Er zijn verschillende redenen, maar geen enkele relatie kan gered worden met één simpele zin of spelletjes. Het vraagt om saaie dingen, hard werken, opoffering en compromissen naast de lievere dingen als naar elkaar luisteren en intimiteit.
Valkuil
Mijn theorie werkt niet omdat ik Jeff ook niet behandelde als een sexy huisgenoot. Ik kan van Jeff niet verwachten dat hij helemaal zou veranderen als ik hem zelf ook niet zo zou behandelen. Ik behandele Jeff niet als de knappe, slimme, intrigerende man die hij is, maar als mijn ‘irritante’ echtgenoot. De man die het lijdend voorwerp was van mijn grappen als ik met vriendinnen ben. We waren allebei in de valkuil van een getrouwd stel-zijn getrapt en ik kan niet zeggen dat dat compleet zijn schuld was.
Als mens verlang ik naar respect. In mijn verlangen om Jeff de perfecte echtgenoot te laten zijn, vergat ik dat hij ook een mens is dat respect verdient. Misschien zou dat mijn nieuwe theorie zou moeten zijn: Mensen, niet echtgenoten. Maar voor ik dat introduceer, ga ik eerst maar eens een fatsoenlijke douche nemen.’