Columns
-
Columnist Peter blikt terug op een bewogen jaar
-
Daphne: ‘Je weet wel, de knop die mij in op magische wijze van zombie in superwoman verandert’
-
Sandra: ‘Dat er dan een heel kluitje klasgenoten helemaal niks krijgt, is eigenlijk niet leuk’
-
Peter: ‘Daar aan de eettafel ligt de basis van wie we zijn en wat we worden’
-
Daphne: ‘Doel één? Een kersttrui scoren! Mijn preek van zojuist ingeslikt en al mijn principes overboord’
-
Afke: ‘Dat van die echtscheiding wis ik uit mijn systeem en niemand zal het ooit te weten komen’
-
Gaby: ‘Nooit meer die spanning op die gezichtjes en de tekeningen, ik zal Sinterklaas missen!’
-
Ariela: ‘Waarom ik nooit heb gelogen over dat Sinterklaas bestaat’
-
En de Gouden Bal voor de grootste seksist gaat naar…
-
Peter: ‘Voet bij stuk houden is cruciaal om ze dit te leren, maar ook om als ouder serieus te worden genomen’
-
Daphne: ‘Misschien moet je er in geloven, maar je zou toch zeggen dat pa vanaf boven daar een handje in heeft gehad’
-
Lonneke: ‘Deze week gebeurde er iets wat ik in al jaren heb weten te voorkomen: ik werd zelf een vervelende klant’
-
Sandra: ‘Het Sintgestuiter is begonnen. Laat je vooral niet gek maken – dat doen de kinderen wel’
-
Afke: ‘Als ook maar iemand aanstalten maakte om het S-woord te zeggen bracht ik hem met mijn dreigende blik tot zwijgen.’
-
Lonneke: ‘In de praktijk is mama dus degene zijn die met lijm in het haar, avondenlang staat te verven, plakken en dichten.’
-
Daphne: ‘Hoe fijn zou het voor hen zijn wanneer zij niet zo hoeven te vechten tegen de gendertypering die wij hun opleggen?’
-
Peter: ‘Zodra ik het bord op tafel zet begint Robert gelijk te klagen. Zucht’
-
Lonneke: ‘Ik doe mijn best om van mijn dochters geen trutten te maken. Die zijn er al genoeg’
-
Afke: ‘Mijn vest kent mijn tranen, mijn rillingen en mijn slappe lach’
-
Afke: ‘Ik trok het niet vandaag. Ik had geen rek en geen potjes humor meer op de plank’
-
Lia: ‘Dit is zo’n moment waar ik op hoopte toen ik deze moestuin startte, een echt gezinsmoment’