Lizette van Loenen Persoonlijk 4 feb 2018, 19:54

Leestijd: 3 minuten

Lia: ‘Het leek ons ooit een goed idee, drie kinderen in nog geen 3,5 jaar’

Samen met haar vrouw voedt columnist Lia drie nieuwsgierige kinderen van 5, 3 en 1 jaar op. Door haar full time job als veerpleegkundig specialist GGZ lijkt ze naar eigen zeggen soms op de ‘man die op zondag het vlees snijdt’. Haar missie? Laten zien hoe verschillend we allemaal hetzelfde zijn.

Column: Handen tekort

Het leek ons ooit een goed idee, drie kinderen in nog geen 3,5 jaar. Ik ben zelf een nakomeling. Op de basisschool was een grote broer en zus wel stoer. Verder had ik er niet zoveel aan tijdens het spelen.

Dat wilden we anders. Het duurde even voordat Judith zwanger werd van Ninthe. Dus na amper negen maanden ‘ontzwangeren’ zaten we alweer bij de fertiliteitskliniek. Judith´s lichaam herkende daarna iedere inseminatie, waardoor Aimee en daarna Oscar bijna meteen in aantocht waren. Wat een geluk!

Drie musketiers

Alhoewel?! 
Het is woensdagochtend. Op school haal ik Oscar en Aimee uit de fietszitjes, zet mijn fiets en vervolgens de fiets van Ninthe op slot. Als ik me omdraai ben ik ze alle drie kwijt. Ze staan al voor de schooldeur. De zoemer gaat; kinderen, ouders en kinderwagens gaan naar binnen. Onze drie musketiers sluipen door de gaatjes om sneller binnen te zijn. Ik pas niet door die gaatjes dus wacht ik geduldig af. Als ik de klas in loop, zie ik Ninthe en Aimee, maar geen Oscar. Ik loop naar de dames, ze weten niet waar Oscar is.

Gewoon zwaaien bij het raam

Ik kijk in de gang, loop terug naar buiten en zoek op het schoolplein en bij de fietsen. Geen Oscar. Dan ineens hoor ik Ninthe roepen, ze staat met Oscar in haar hand bij de deur. Een zucht van opluchting gaat door me heen. Oscar was een paar klaslokalen verder op onderzoek. Als ik Ninthe een afscheidskus geef, gaat ze aan mij hangen: ´ik ben ziek, ik wil bij jou blijven’. Ik probeer uit te leggen dat ze toch echt naar school moet en dat ik moet gaan. Inmiddels zijn Oscar en Aimee naar buiten gerend. Als ik naar buiten ga, loopt Ninthe mee. Ik pak Oscar op mijn arm en zeg tegen Aimee dat ze moet wachten. Ik loop terug naar de klas met Ninthe nog steeds om me heen geklemd. De juf zegt dat Ninthe gewoon moet gaan zwaaien bij het raam. Na wat gewrik laat ze los en als ik aan de andere kant van het raam haar beteuterde gezicht zie, breek ik.

Relaxed ogende ouders

Ik draai om voordat Ninthe mijn tranen ziet. 

We lopen naar de peuterspeelzaal. Aimee en Oscar hand in hand nemen de verkorte route, terwijl ik mijn fiets parkeer. Ik zie Aimee. Oscar is wederom weg. Ik ren terug en vang hem, Oscar schatert van het lachen. Als we terugkomen zie ik Aimee niet meer. Ze is al naar binnen gegaan. Ik heb handen tekort met die kleintjes van ons en erger me dat ik het niet altijd goed geregeld krijg met die drie. Ik vraag me af wat alle relaxed ogende ouders denken als ik er weer één kwijt ben.

Thuis denk ik terug aan de zomer, waar ik met een boek in de tuin zat terwijl onze drie musketiers elkaar vermaakten. Meestal vinden ze elkaar de beste speelmaatjes, waardoor ik even wat tijd voor mezelf heb. Ja, wat een geluk hebben we met onze drie kleine heerlijke musketiers, ook al heb ik soms handen tekort.