Arthur van der Poel Persoonlijk 27 feb 2018, 10:40

Leestijd: 2 minuten

Arthur: ‘Ik geef je een kus en fluister ik dat je de beste vriend van de wereld bent’

Columnist Arthur is getrouwd en heeft twee kinderen, Boris (5) en Jack (2). Op de middelbare school begon hij al met schrijven. Inspiratie haalt hij uit heel veel dingen, soms door muziek of door het nieuws, of aan de bar met een lekker glas wijn.

Beste vriend

Het is avond als ik thuis kom van werk, je ligt al in bed, vermoeid van al het spelen, je bent tenslotte een ninja, een dinosaurus met stekels, de sterkste jongen van je klas, je wint altijd met handje drukken van mij, je bent een soort halfgod. Onder je deken steken twee blote voeten uit en liggen over de bedrand, ik geef je een kus en zacht fluister ik dat je de beste vriend van de wereld bent.

Vroeg in de ochtend sta je in je onderbroek en je blote bovenlijf te zwaaien in de deuropening, net zo lang tot je mij niet meer ziet, uit volle borst blijf je ‘dag papa’ schreeuwen, ik hoor je nog lang in mijn hoofd zodra ik snelweg op rijd.

Gejat

Denk dat ik die ochtend er niet mee bezig was en waarschijnlijk niet eens was opgevallen, het is ook niet belangrijk. In ieder geval, toen ik eind van de dag voor de voordeur stond, besefte ik het, dat mijn fiets met kinderzitje weg was, gestolen, gejat, ontvreemd. Boris was zwaar onder de indruk dat boeven mijn fiets hadden gestolen. Hoe zien boeven er eigenlijk uit? ‘Jouw fiets was ook wel heel erg mooi papa! zilver en blauw, daar houden boeven van.’

Beter mens

Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook er best wel van baalde en misschien zag hij dat ook wel aan mij. Maar toen je met je spaargeld in de keuken stond, met in je hand een tientje voor een nieuwe fiets voor mij, smolt mijn hart. Jij, net vijf jaar oud, jij met al jou vragen, jij die ik ook ooit op een dag een keer moet uitleggen dat de wereld niet altijd even mooi is, jij maakt mijn leven mooier, jij maakt mij een beter mens.