Lizette van Loenen Persoonlijk 3 apr 2018, 16:38

Leestijd: 3 minuten

Gaby: ‘Zit ik met een huilend kind wat denkt dat ze ‘gek’ is’

Gaby is moeder van Lars (11) en Lotte (8), getrouwd met een zeer gedreven ondernemer, ex-expatvrouw, eetcoach voor kinderen en schrijfster/uitgever. Blogt ook.

Column: Rapportdag

Gisteren was het rapportdag. Ik haat rapportdag!
Ik haal namelijk sinds een aantal jaren zelf als moeder áltijd een onvoldoende die dag! Het lukt me gewoon niet om het ‘goed’ te doen.

Mijn school carrière als moeder begon in Finland, op een Internationale school. Lars was 4 en ging naar K1 ( Kindergarten 1) De wondere wereld van een internationale school was erg boeiend. Het rapport van Lars zag er tweemaal per jaar als volgt uit; Een half boekwerk met hoe mijn zoon het deed, hoe zijn sociale vaardigheden waren ( altijd wel wat werk aan de winkel) en over hoe zijn school prestaties waren. Zonder groene Cito balkjes die te vergelijken zijn, zonder kruisjes in hokjes. Heel overzichtelijk en fijn.

Sociale vaardigheden

Lars’ internationale schoolperiode eindigde in Grade 1 en hij begon in Nederland in groep 4. Vloeiend in Engels, in woord en geschrift. Na een aantal maanden was Lars alweer helemaal terug naar vloeiend Nederlands en moest ik bij de juf komen. Daar ga ik weer, dacht ik nog (op de internationale school moest Lars als hij een keer ruzie had gehad, samen met het andere kindje een tekening maken over hoe hij het de volgende keer anders zou aanpakken. Best uitdagend voor een kind van die leeftijd). Dus ik bereidde me voor op een uitgebreid gesprek met de juf over zijn sociale vaardigheden, maar dat verliep totaal anders dan ik had gedacht.

Plusklas

Ze vertelde me dat Lars eigenlijk zo ‘goed’ was, dat hij naar de plusklas kon. Nu wist ik helemaal niet wat dat inhield en ik vond dat hij al genoeg veranderingen had meegemaakt in korte tijd, dus ik was eigenlijk tegen. Maar goed, Lars wilde het zelf graag.We konden altijd kijken wanneer het niet meer bij hem paste. Inmiddels zit hij in groep 8 en haalt nog steeds voor ieder proefwerk een 10. Zonder enige moeite.

Lotte starte haar peuter-speel-avontuur in Finland, maar kon in groep 1 starten na terugkomst in Nederland. Inmiddels zit zij in groep 5 en vindt het verschrikkelijk dat haar broer altijd een 10 haalt. Waar zij op EQ altijd een 10 zou scoren, een motoriek met bijbehorend sixpack heeft, waar ieder tienermeisje jaloers op zou zijn, is zij een ‘gemiddelde’ leerling. Netjes op het lijntje en soms iets eronder. Helemaal niks mis mee, tot op de dag van het rapport.

Enthousiaster reageren

Zo stond ik gisteren op het schoolplein te wachten tot ze beide enthousiast naar buiten zouden komen mét hun rapport. Eenmaal thuis gekomen laat Lars trots zijn groene Cito-balkjes aan me zien, maar inmiddels is Lotte oud genoeg en ziet ze de verschillen. Nu haar tijdelijke juf als opmerking erbij heeft gezet dat Lotte soms ‘gekke foutjes’ maakt is het hek van de dam. Links zit ik met een huilend kind wat denkt dat ze ‘gek’ is. Rechts zit een puber me verontwaardigt aan te kijken waarom ik niet enthousiaster op zijn rapport reageer! Pffff… Ik haat rapport dag!