Lonneke Buijze Persoonlijk 2 feb 2018, 11:20

Leestijd: 2 minuten

Lonneke: ‘Al jaren zit ze daar tegenover me, maar ik zweer dat ze vandaag veel verder weg is’

Lonneke (41) is vinoloog (wijnexpert) en is moeder van drie dochters (10 en een tweeling van 6). Samen met haar man is ze eigenaar van een restaurant en omdat haar leven zo hectisch is, vindt ze het heerlijk ontspannend om met een gezonde dosis sarcasme en zelfspot over haar jongleerkunsten als moeder te schrijven op mamadrinktwijn.nl. En hier op Famme, natuurlijk.

Column: Op weg naar zelfstandigheid

‘Ik heb het vandaag uitgemaakt’, laat de tiener ons achteloos tussen twee happen door weten. Tegelijk leggen we ons bestek neer en kijken elkaar verbaasd aan. Ik neem het gezicht van de tiener even goed in me op. Ze kijkt er vrolijk bij, opgelucht bijna. Alsof er een last van haar schouders is gevallen. Liefdesverdriet is nergens te bespeuren.

Geen ding

Ik heb even geen idee hoe ik moet reageren en merk dat ik eerst mijn gekwetste gevoelens moet wegslikken.
Waarom wist ik hier niets van? Het feit dat de tiener deze beslissing vooraf niet met mij heeft besproken raakt me diep. Zo ook haar reactie op mijn vragen: ‘Mam, maak hier nou geen ding van, hé?’ Geen ding van maken?

Dit kind – inmiddels tien – kwam altijd voor elk ‘ding’ naar me toe; elk pijntje, lichamelijk of geestelijk, werd uitgebreid met me besproken. Haar ‘dingen’ waren mijn ‘dingen’. Ze is nu een tiener.

Ze zit tegenover mij aan de eettafel. Al jaren zit ze daar. Dat is haar ‘vaste’ plek, precies 90 centimeter van mij vandaan. Maar ik zweer dat het vandaag veel verder weg is. Het lijkt wel of ze elke dag verder van mij wegglipt. Totdat er een dag zal komen dat ze niet meer tegenover me zit, maar aan haar eigen tafel. Met iemand anders op mijn plek.

Zelfstandig

Ik voel me dankbaar en nederig dat ik deze ontwikkeling van dichtbij mag beleven. Het is een voorrecht om haar en haar twee zusjes hierbij te begeleiden. Maar wanneer je merkt dat je oudste kind zich langzaam klaar gaat maken voor een zelfstandig leven middels zelfstandige beslissingen, is dat best pittig. Hoe trots ik ook ben op haar sterke karakter, het is tegelijkertijd moeilijk om te accepteren.

En eerlijk gezegd maak ik me ook een beetje zorgen om mijn arme hart. Het hart wat jarenlang met drie heerlijke meiden in één huis heeft geleefd, en waarschijnlijk niet goed weet hoe het zonder hen moet doorslaan.

Losmaken

Wanneer ze later op de avond hoort dat haar (ex)-vriendje erg verdrietig is, kruipt de tiener bij me op schoot. Er komen wat tranen en ze vraagt me of ze de juiste beslissing heeft genomen. Terwijl we samen praten over haar ‘ding’ voel ik haar weer dichterbij komen. Letterlijk en figuurlijk. Het begin van het losmaken van mijn tiener is gekomen, maar het einde is gelukkig nog lang niet in zicht.