Lizette van Loenen Persoonlijk 18 jan 2018, 14:23

Leestijd: 3 minuten

Lonneke: ‘Ze was dolgelukkig met haar fiets, tot haar vriendinnetjes er iets van zeiden’

Lonneke (41) is vinoloog (wijnexpert) en is moeder van drie dochters: van 10, en een tweeling van 6. Samen met haar man is ze eigenaar van een restaurant en omdat haar leven zo hectisch is, vindt ze het heerlijk ontspannend om met een gezonde dosis sarcasme en zelfspot over haar jongleerkunsten als moeder te schrijven op mamadrinktwijn.nl

Column: Tweedehands heeft karakter, verwende kinderen

‘Wauw!’
‘WAUW!’
‘Een nieuwe fiets, hij is PRACHTIG!’, roept ze uit terwijl ze in mijn armen springt. Mijn pre-teen dochter Lynn is duidelijk dolblij met haar ‘nieuwe’ tweedehands fiets (mijn rug iets minder, na haar laatste groeispurt). Ze is niet meer van haar fiets af te slepen en tijdens de lunch vertelt ze uitgelaten aan oma hoe geweldig hij rijdt en hoe fijn de kat in haar fietsmand past. Sorry, kat.

Even doorspoelen naar twee uur later…

Lynn komt terneergeslagen thuis. ‘Mijn fiets is helemaal niet nieuw’, zucht ze teleurgesteld. ‘Ze zeggen dat hij tweedehands is.’ ‘Nu vind ik hem niet leuk meer.’ Weg blijdschap, weg opgetogen kind.

Op Zuid

Mijn tanden knarsen. O, wat heb ik hier moeite mee. Sinds vijf jaar wonen wij ‘op Zuid’, wat synoniem is met ‘op stand’ wonen. Hier gaan kinderen op een hoverboard naar school en borrelen ouders in grote, vrijstaande huizen met een Château Margaux in de hand op hun parelwitte banken. Laat ons gezin van vijf nu in de enige straat wonen waar de huizen in een rijtje tegen elkaar aanstaan. Waar je precies ruikt wanneer de buren van drie huizen verderop Chinees eten en je elke ochtend constateert dat die douchende buurvrouw nooit The Voice of Holland zal gaan winnen.

Door deze omgevingsfactoren let ik extra op verwend gedrag bij mijn kroost. Ik raak dan ook geïrriteerd door de woorden van mijn teleurgestelde kind. Ik wil haar meteen een ‘je moet blij zijn met wat je wél hebt en je niet focussen op wat je niét hebt’-speech geven. Voordat ik mijn mond kan opendoen, hoor ik mijn moeder uitleggen: ‘Sommige kinderen worden alleen maar gelukkig van nieuwe spullen. Spullen zonder karakter. Voor verwende kinderen.’

Hierdoor besef ik dat Lynn helemaal niet degene is die zich gedraagt als een verwend nest. Zij was volmaakt gelukkig met haar tweedehands fiets. Het waren de ‘hij is niet eens nieuw’ en ‘zijn jullie soms arm’-opmerkingen die haar de indruk gaven dat ze met minder genoegen moest nemen.

Fiets met karakter

De fiets komt inderdaad van Marktplaats. En ja, als je goed kijkt, dan zie je lichte roestplekken. Maar na aankoop heb ik hem nog flink ‘opgepimpt’ middels allerlei toeters en bellen, waardoor het een unieke fiets is geworden. Terwijl haar vriendinnen een oude, gebruikte fiets afkeuren, zien mijn moeder en ik een fiets met karakter voor een meisje met karakter.


Als ouder heb ik de taak om mijn kinderen dit óók te leren inzien. 
Om ze in onze nieuw-is-beter consumptiemaatschappij annex wegwerpcultuur respect te laten tonen voor zowel oude als nieuwe spullen. In plaats van ze te laten opgroeien met de gedachte dat ‘nieuw’ staat voor ‘superieur’. Want tweedehands heeft karakter terwijl het opvoeden van kinderen die daar hun neus voor ophalen dat totaal niet toont.