Columnist Lia: ‘het spelen met andere kinderen is voor onze musketiers niet zo vanzelfsprekend’

Samen met haar vrouw voedt columnist Lia drie gevoelige, nieuwsgierige en iets te slimme kinderen van 8, 6 en 4 jaar op. Door haar full time job als verpleegkundig specialist GGZ lijkt ze naar eigen zeggen soms op de ‘man die op zondag het vlees snijdt’. Haar missie? Laten zien hoe verschillend we allemaal hetzelfde zijn. Je vindt haar ook op haar eigen blog.

Column: Echte familieliefde

‘Ik maak de poort open. Onze, inmiddels best grote, neefjes die op Curaçao wonen zijn er. Onverwachts! We zouden later deze middag naar hun verblijfsadres gaan, omdat ze sinds vandaag weer even in Nederland zijn. Terwijl hun ouders nu bij andere familieleden ‘hoi’ aan het zeggen zijn, hebben de mannen besloten bij ons te komen.

Nadat we ze welkom heten, sta ik al snel te meten of de oudste neef mij al voorbij is gegroeid, nog net niet. De volgende keer wel verwacht ik. Ik draai me om. Onze drie musketiers komen gillend naar buiten stormen van enthousiasme en er wordt meteen volop gespeeld.

Het leeftijdsverschil dat loopt vanaf de oudste die 12 is tot onze jongste van 4 jaar speelt geen enkele rol. Ze lachen, rennen, spelen, genieten met elkaar. Onze kinderen met een dun vestje want het is zo warm vandaag, de neven in een dikke winterjas, omdat ze nog niet gewend zijn aan de Nederlandse kou.

Ik kijk naar ze vanachter het raam als mijn vrouw en ik drinken pakken voor iedereen. Alle vijf de gezichten stralen van plezier, er wordt geknuffeld, want deze ontmoeting is voor de kinderen te bijzonder om aan Covid-19 te denken.

Voordat ik het weet, rollen de tranen over mijn wangen. Wat is het toch bijzonder dat deze band zo enorm hecht is terwijl ze elkaar met geluk één keer per jaar zien. Zelfs voor onze jongste musketier zijn de neven echt ZIJN geweldige neven, terwijl hij werd geboren toen ze Nederland al hadden verlaten. Ik vind het bijzonder dat deze band zo is en geniet van iedere minuut.’

Column Lia: ‘Onze drie musketiers voelde zich niet fijn op de school waar ze zaten’

Ik vertelde dit aan mijn schoonbroer later in de week. Waarop hij zegt, ja ik zie wel dat de mannen het leuk vinden om met jullie kinderen te spelen, maar plezier hebben ze altijd wel als ze met andere kinderen zijn. Precies daar kwamen mijn tranen vandaan, omdat het spelen met andere kinderen voor onze musketiers niet zo vanzelfsprekend is.

De oudste speelt wel veel met andere kinderen, maar meestal kost dat haar energie en is ze daarna bozig, wat helemaal niet aan de orde is als ze speelt met haar broer, zus of neven. De andere twee spreken, onbewust denk ik, om die reden bijna nooit af met andere kinderen. Onze kinderen zijn hoogbegaafd en spelen met kinderen die op een andere wijze denken kan soms heel vermoeiend zijn, terwijl ze met elkaar uren spelen.

Het is heerlijk om te zien dat het spelen met de neven zo vanzelfsprekend is, vanaf de eerste tot de laatste minuut. Dat de band zo sterk is, ondanks het minimale contact en de afstand. Maar soms maakt het me ook verdrietig, omdat ik in deze speeldates zie hoe anders ze verlopen ten opzichte van andere speeldates.

Ik probeer nu vooral te genieten van dit moment en mijn zorgen over de rest een stukje aan de kant te zetten totdat mijn schoonbroer, zijn vrouw en onze lieve grote neefjes weer terugvliegen naar Curaçao.

Column Lia: ‘Ik hou ervan om haar op zo’n andere manier te zien genieten van alles om haar heen’