Rachelle Abbas Kinderen 19 nov 2018, 11:26

Leestijd: 2 minuten

Dit is de reden waarom je kind niet kán kalmeren tijdens een driftbui

We worden constant geprikkeld door emoties van mensen om ons heen. Dat is onder andere een deel van de reden dat kinderen door verschillende emoties zo vermoeiend kunnen zijn.

Ons vermogen om kalmte te bewaren middenin de emotionele storm van een kind geeft hoop, het geeft namelijk aan dat kalmte mogelijk is temidden van chaos.

Verbinding in de hersenen

Neurowetenschapper Dan Siegel en opvoedingsdeskundige Tina Bryson beschrijven de ‘beneden’ en ‘boven’ aspecten van de hersenen op een creatieve wijze.

Onze primitieve hersenen zijn reactief en emotioneel, gedreven door impulsieve, kortetermijnbelangen en primitieve driften. Dit kinderlijke, impulsieve en instinctieve systeem leeft ‘beneden’. De andere kant van onze hersenen, het deel die ons in staat stelt om impulsen te remmen, te vertragen, een perspectief te krijgen en emotionele prikkels te verwerken, leven ‘boven’. Dit gebied helpt ons te plannen, te denken voordat we handelen, perspectief te nemen, morele beslissingen te nemen en relaties te vormen. Alle aspecten van de hersenen – boven en beneden – hebben sterke verbindingen nodig om verstandige, gezonde hersenen te bouwen.

Een driftbui

Tijdens een driftbui is het bijna onmogelijk voor logica om door te dringen bij je kind. Door je kind te helpen zich te settelen van een driftbui om hun wijze geest in te schakelen, kost het ons veel wijsheid, mededogen en vooral veel geduld. Onze kinderen zijn geen miniatuurvolwassenen – hun hersenen zijn namelijk eigenlijk niet in staat een volwassen perspectief op een situatie te kunnen nemen en kennis te gebruiken om te kalmeren. Als je dit onthoudt, kun je zien dat een driftbui geen methodisch gefabriceerde manipulatie is, maar dat een driftbui werkt op een instinctief niveau.

De driftbuien van je peuter kun je in de volgende categorieën onderverdelen

Je reactie

Als we dit eenmaal herkennen, kunnen we effectievere keuzes maken over de reactie die we geven. Soms zijn uitdagende gedragingen met voorbedachten rade (meestal te herkennen aan een boevenkoppie), en in die gevallen moeten we reageren met intentie, logica en duidelijk grenzen en/of consequenties. Maar wanneer onze kinderen écht een driftbui hebben, hebben ze vooral verbinding en kalmering nodig. Wanneer kinderen afdalen in de chaos (wat plaatsvindt in het ‘beneden’ gedeelte van je brein), moeten ouders overuren maken om eerst onze eigen prefrontale cortex te kalmeren.

Wanneer we laten zien dat we onze eigen emoties onder controle hebben, geeft het aan je kind aan dat het veilig voor hem is om te kalmeren. Het modelleert en reflecteert ze (vaak letterlijk) om te kalmeren. De snelste manier om te zorgen dat je kind rustig wordt, is door zelf kalm te zijn.

Kinderen vertellen dat ze moeten ontspannen werkt het beste als je dat doet met een zachte stem of zachte aanraking. Beide opties zorgen er voor dat vechten of vluchten geen optie meer is, cortisol wordt afgenomen en oxytocine neemt toe (wat de liefdeshormoon wordt genoemd).