Dit kunnen we leren van de Engelse opvoedstijl

Wie aan Engeland denkt, denkt aan verse thee met melk, Koningin Elizabeth en rode telefooncellen. Denken aan een specifieke Engelse opvoedstijl? Not so much. Toch is er genoeg dat we kunnen leren van de Engelse opvoedstijl.

Kopje thee erbij en lezen maar.

Engelse opvoeding

Engeland is gebouwd op tradities, authenticiteit en kostscholen. Het is voor kinderen niet vreemd om al op jonge leeftijd uit huis te gaan om deel te nemen aan een boarding school ver weg van huis. Daar zijn de regels streng en de straffen hard. Hoe laat de Engelse opvoeding zich nog meer typeren?

Een kind moet leren vallen en opstaan

Engelsen, met name de Britten, zijn graag chauvinistisch en kunnen neerkijken op, ik noem maar wat, Amerika. Neem bijvoorbeeld zoiets als childproofing. Ook wel: het kidsproof maken van je huis. Waar er in Amerika speciale beroepen van childproofers bestaan, geloven ze in Engeland hier niet in. Een kind moet leren vallen en opstaan. Traphekjes zijn tot daaraan toe, maar je moet niet aankomen met allerlei veiligheidsmaatregelen voor je kind.

De vocabulaire van je kind verraadt je sociale klasse

Het mag gezegd worden: Engelsen zijn een tik pretentieus. Ze denken graag in sociale klassen, ook al is dit niet iets waar men makkelijk over praat. Taal speelt daarbij een grote rol. Op een couch zitten en naar het toilet gaan verraden dat je uit een lagere klasse komt. Je kunt beter spreken van een sofa en van de loo. 

Dit is tevens een van de reden waarom veel Engelsen netjes en met twee woorden spreken, dat draagt bij aan een hogere sociale klasse.

Opscheppen over je kind is een doodzonde

Net als bij de Franse opvoeding, is het not done om op te scheppen over de talenten en ontwikkeling van je kind. Waar ze bijvoorbeeld in Amerika zeggen: “Mijn zoon leert viool spelen en lijkt een natuurlijke gave te hebben” zul je zoiets in Engeland nooit horen. Daar zeggen ze eerder: “We verdragen de inspanningen van kleine Tommy om viool te leren.”

Engelsen praten daarmee hun kinderen naar beneden, vaak in hun bijzijn. Dat doen ze om hun kinderen de les te leren hoe ze moeten omgaan met mensen in de samenleving. En dat is: nooit opscheppen. Een bekende Engelse spreuk is: “De hoogste klaproos in het veld is degene die je als eerste wilt omhakken.”

Op school draag je een uniform

Meer dan negentig procent van de Engelse kinderen draagt een uniform naar school. Het draagvlak voor uniformen is groot, dit zou de discipline, focus en klassenonderscheid verbeteren.

Ironisch genoeg zijn volwassenen in Engeland veel brutaler dan de gemiddelde Europeaan. Engelse mannen dragen veel felle kleuren en geven de voorkeur aan een strakke snit voor hun pakken. Vrouwen dragen de meest verbazingwekkende hoeden, herenkleding, laag uitgesneden blouses, felle kleuren.

Het geven van borstvoeding is genormaliseerd

In Engeland is borstvoeding heel gewoon en borstvoeding in het openbaar is oké. Veel winkels hebben speciale kleedkamers voor moeders, zodat je makkelijk kunt voeden. Niemand kijkt gek op van borstvoeding in restaurants, parken, bussen en achterin taxi’s. Ook het zwangerschapsverlofbeleid is genereus in Engeland. De meeste vrouwen krijgen zes maanden tot een jaar, dus ook dat is een grote steun voor moeders die borstvoeding willen geven.

Familietijd is belangrijk

Tijd voor het gezin wordt als belangrijk beschouwd en vakantie als heilig. Gezinnen nemen gewoonlijk minstens twee – mogelijk drie! – vakanties van twee weken per jaar, ongeacht of ze ergens heen gaan of niet. De meeste gezinnen zijn twee weken vrij met Kerstmis en ook Pasen is een geliefde vakantieperiode.

Dit kunnen we wel (en niet) leren van de Zuid-Amerikaanse opvoedstijl