Rachelle Abbas Persoonlijk 6 dec 2018, 16:54

Leestijd: 2 minuten

Gaby: ‘Nooit meer die spanning op die gezichtjes en de tekeningen, ik zal Sinterklaas missen!’

Gaby is eetcoach, moeder van Lars (13) en Lotte (9), getrouwd en haar boek ‘Expat mama in Finland’ is sinds april verkrijgbaar.

Column: Daaag Sinterklaasje

Vanaf het moment dat ik kinderen kreeg stond alles vanaf half november in het teken van de komst van Sinterklaas. De intocht, het sinterklaasjournaal, de juiste schoen cadeautjes en natuurlijk de zak vol cadeautjes voor pakjesavond. Ging er wel eens iets mis? Natuurlijk! Zo vond mijn dochter ooit een ingepakt cadeautje op mijn slaapkamer, werd ze woedend op Sinterklaas omdat hij ondergoed met een paardje in haar schoen had gestopt en probeer de Nederlandse traditie van Sinterklaas maar eens levend te houden als je in het land van de Kerstman woont.

Mijn moeder en zus shopten de Kruidvat, Hema en Action leeg, stuurden dat naar ons en zo hing ons hele Finse huis vol met Sinterklaas slingers, ballonnen en tekeningen die tegen het raam geplakt waren met de tekst: ‘Hier wonen wij nu Sinterklaas!’. De Amerikaanse buurman heeft 3 jaar lang op ons Fins huisje staan bonzen op 5 december, hij vond dat altijd het meest hilarische ‘Dutch’ thing ever. Al kan ik me dat ook wel voorstellen…

Best lastig om pieten uit te leggen op een Internationale school. Stel je even voor, je bent in het buitenland en je probeert Sinterklaas en zijn pieten uit te leggen. Is toch wat lastig. Wel mochten we als Nederlandse moeders het feest vieren met de onderbouw van de Internationale school en zo zaten 60 kinderen ‘Sinterklaas kapoentje’ te zingen richting het open raam. Een prachtige oplossing als je geen schoorsteen hebt. De volgende dag waren ze maar wat verrast dat die Nederlandse Sint een cadeautje in hun schoen had achtergelaten. Wat waren de meisjes blij met hun tiara’s en de jongens met hun autootjes. Terug in Nederland konden we ons weer echt onderdompelen in de Nederlandse traditie. Wat een heerlijkheid!

Inmiddels is Lars bijna 13, Lotte bijna 10 en heb ik sinds vorig jaar geen ‘gelovige’ meer in het gezin. Het Sinterklaasjournaal wordt niet meer gekeken, de intocht is niet meer interessant op televisie en ik ben niet druk met organiseren van het perfecte avondje. Dit jaar wordt het een kleinigheidje onder de kerstboom. En hoe gezellig ik dat ook vind, nooit meer die spanning op die gezichtjes, de tekeningen, de uren die in de verlanglijstjes gingen, en ook mijn blijheid als ik iets gevonden had waarvan ik wist dat ze dat heel graag wilden hebben… Ik zal het missen!

Daag Sinterklaasje, Daaag…