Janne Vogel Columns 24 aug 2018, 13:21

Leestijd: 3 minuten

Gaby: ‘Dit jaar zal ik moedig en stoer het schoolplein betreden’

Gaby is eetcoach, moeder van Lars (11) en Lotte (8), getrouwd en haar boek ‘Expat mama in Finland’ is sinds april verkrijgbaar.

Column: Back to school

Na 3 jaar bij een Internationale school op het plein te hebben gestaan, was ik eigenlijk wel een beetje klaar met het Amerikaanse sfeertje. Bij ‘drop off’ stonden we met de kinderen bij de 6 deuren van de schoolingang te wachten. Tot het moment dat de principal de deuren openmaakte, dat was hét teken dat de kinderen zich in rijen van 2 gingen ‘vormen’ richting hun klaslokaal. Terwijl ik stond te wachten met Lotte om nog even te kunnen zwaaien, aangezien het echt verboden was om na K2 (groep 2) mee naar binnen te mogen om hem uit zijn ski-pak en boots te helpen en zijn pantoffels aan te doen.

Cheryl II

Gedurende die ‘zwaai’ tijd kwam er altijd wel een PTA ( Parent-Teacher-Assocation ) moeder een casual praatje maken. Eerst vertelde ze me altijd ‘how lovely I looked today’. Het waren gewoon dikke laarzen, skibroek, dikke jas, handschoenen en muts en ik zag er zeker niet uit als Cheryl uit Gooische Vrouwen II. Maar hé, bedankt! Tijdens dit gesprekje werd me vrijblijvend doch dwingend gevraagd of ik nog kon helpen bij óf de bake sale, de teacher appreciation lunch, de sportdag of dat ik toch weer klassenmoeder wilde worden, aangezien de huidige klassenmoeder inmiddels in een ander land woonde.

Ontgroening

In mijn eerste ‘ontgroeningsjaar’ als new expat mom trapte ik eigenlijk overal in. Dat betekende dus dat ik erg druk was met de activiteiten tijdens en na schooltijd. Het 3 keer per week extra op -en neer rijden om te helpen bij de gymles om alle schaatsen aan -en uit te doen was toch wel het dieptepunt. Daar was ik toch zeker zo’n 6 uur per week extra mee kwijt! De afstand tussen school en huis was namelijk 7 kilometer, rechtstreeks door downtown Helsinki. Dat duurde ongeveer ruim een half uur. Als er niet té veel sneeuw lag…

Sceptisch

Aangezien ik geen idee had hoe het er op een Nederlandse school aan toe zou gaan, was ik redelijk sceptisch. Ik stond dan ook aan de overkant van de straat op de stoep te observeren hoe de interactie tussen de Nederlandse moeders was. Natuurlijk kreeg ik daar geen hoogte van aan de overkant, maar ik bleef netjes op mijn ‘hoede’ en probeerde eigenlijk zo onzichtbaar mogelijk te zijn. En dat gaat me vrij goed af. Roddels? Geen idee! Wie er in de OR zit? Geen idee!

No way

Mijn informatie over wat er op school allemaal gaande is, is nog steeds vrij summier. Heerlijk! Klassenmoeder ben ik nooit meer geweest, bij excursies zal ik altijd rijden als het uitkomt, maar no way dat ik ooit ga luizen pluizen of mee ga op schoolreis. In Finland heb ik mijn ‘vrijwilliger’ op school medaille meer dan verdiend.

Inmiddels zijn er 5 jaar verstreken en sta ik nog steeds ‘veilig’ aan de overkant van de straat te wachten tot de schoolbel gaat. Komend schooljaar zal waarschijnlijk het laatste jaar zijn dat mijn dochter het überhaupt goed zal vinden dat ik bij het hek sta en we gezellig samen thuis de dag doornemen. Lars zal het komende jaar een nieuw schoolplein betreden. Hoe stoer en moedig is dat!

Moedig

Nog 1 jaartje als moeder op het schoolplein… Dit jaar ga ik net zo stoer en moedig als mijn zoon zijn. Ik ga het gewoon doen! Het schoolplein betreden, moedig en stoer! Verder zal ik me (weer) moeten gaan verdiepen in de stelling van Pythagoras. Dit jaar zit vol nieuwe uitdagingen en kansen. It’s back to school… ook voor de mama’s!