Redactie Kinderen 2 jan 2018, 14:44

Leestijd: 3 minuten

Dit is waarom kinderen zich zo veel slechter gedragen als hun ouders in de buurt zijn

Vorig jaar ging een artikel met als titel ‘Kinderen zijn 800 procent vervelender als hun moeder zich in dezelfde ruimte bevindt’ compleet viraal. Dat het onderzoek achteraf een hoax bleek, boeide mensen ogenschijnlijk maar weinig want het was hoe dan ook waar.

Het fake-artikel zorgde er echter wel voor dat er meer aandacht kwam voor het mirakel dat kinderen zich wel degelijk minder voorbeeldig gedragen in het bijzijn van hun ouders. Zelfs de meest voorbeeldige kinderen lijken acuut in crimineel gedrag te vervallen zodra papa of mama (vooral die laatste) binnenkomt. Waarom is dat toch?

Het antwoord: veiligheid

We vertellen het maar meteen: het antwoord op de vraag is geen wereldschokkend nieuws, maar ligt besloten in het woord ‘veiligheid’. De belangrijkste reden waarom kinderen bij jullie het wél op een brullen, krijsen en ander ellendig sociaal onwenselijk gedrag durven te zetten, komt omdat ze zich zo godvergeten veilig en zeker bij jullie voelen.

Sociaal-wenselijk gedrag

Betrek het eens op jezelf: hoe gedraag jij je op je werk en in omgevingen waar je mensen niet (goed) kent? Juist, dan gedraag je je sociaal-wenselijk (althans, de meesten van ons) en vind je het belangrijk dat mensen denken dat je een normaal, weldenkend wezen bent (nogmaals: de meesten van ons).

Je eigen, authentieke zelf

Zodra je thuis bent bij je wederhelft en eventueel kinderspul, dan is die behoefte aanzienlijk minder groot en durf je je eigen authentieke zelf te zijn. Ook op mindere dagen houden ze namelijk toch wel van je, weet je. Nou, hier komt ‘ie: bij kinderen werkt dat dus net zo.

Catch 22

Dat noemen we een klassieke catch 22, want uiteindelijk willen we natuurlijk allemaal dat onze kinderen zich inderdaad zo veilig en zeker voelen bij papa en mama dat ze weten dat het altijd goed zit tussen hen. Maar mag dat met iets minder hysterie en ellende, vragen we ons af?

Negatieve aandacht is ook aandacht

Volgens Amerikaanse kinderarts Steve Silvestro moeten ouders twee achterliggende redenen begrijpen die het ‘slechte’ gedrag van hun kinderen (deels) verklaren:
– Kinderen doen alles voor aandacht van papa en mama, óók voor negatieve aandacht – dat is altijd nog beter dan geen aandacht;
– Ouders hebben zelf vaak niet door dat ze best vaak behoorlijk inconsequent reageren – de ene keer mag iets niet, wat de dag erna (vaak afhankelijk van onze eigen gemoedstoestand) wel mag, inconsequenter dan bijvoorbeeld de juf op school die vaak strikt dezelfde regels hanteert voor alle kinderen (anders zou ze het namelijk niet overleven).

Omarm het slechte gedrag

Dus wat je kun je er als ouders doen? Vrij weinig, behalve accepteren dat het zo is en het ‘slechte’ gedrag af en toe te omarmen. Oké, dat is misschien wat veel gevraagd, maar slecht gedrag van je kinderen elke keer genadeloos afstraffen heeft ook geen zin, menen experts. ‘Het feit dat kinderen zich zo durven te laten gaan is ook een uiting van hun kwetsbaarheid, en dat moeten ouders aanmoedigen omdat het helpt ze nog veiliger, sterker en geliefder te voelen,’ aldus een andere Amerikaanse arts. Lekker dan.

Lees hier het (fake) onderzoek: Kinderen gedragen zich 800 procent vervelender als hun moeder in dezelfde ruimte is

Reader's Digest