Hoe ben jij zwanger? ‘Ik vlieg continu alle kanten op met mijn emoties’

Iedere zwangerschap en iedere zwangere vrouw is anders. De één heeft gekke cravings, de ander is drie maanden misselijk en de derde wil alleen maar schoonmaken. In de rubriek Hoe ben jij zwanger? leggen wij zwangere vrouwen een aantal keuzes voor om zo meer te weten te komen over hun zwangerschap. Deze week Elyse, die 23 weken zwanger is.

Lang op moeten wachten of snel gelukt?

“Wij hebben drieënhalf jaar gedaan over onze kinderwens. Twee jaar lang hebben we het ‘gewoon geprobeerd’, daarna hebben we nog anderhalf jaar in een medisch traject gezeten. Het was mentaal best pittig, maar als we nu zien wat het resultaat is, was dat het honderd procent waard!”

Had je het snel door of pas later tijdens je zwangerschap?

“Ik had het heel snel door. Door de hormoonmedicatie waar ik aan zat, kreeg ik al het zwangerschapshormoon binnen, met bijbehorende kwaaltjes. Normaal namen die typische zwangerschapskwaaltjes een aantal dagen na de laatste prik wel af. Nu bleef het toch een beetje aanhouden, waardoor ik ging twijfelen. Zou het dan toch? Ik wilde het direct weten en deed eerder een zwangerschapstest. Twee dagen voor de officiële testdag testte ik licht positief, daarna liep alles gelukkig goed en bleek ik inderdaad zwanger.”

Stralend zwanger of ziek op bed?

“In het eerste trimester was ik zo vermoeid dat ik vrijwel niks kon. Ziek kun je het niet noemen, maar ik was zo naar dat ik niet wist waar ik het zoeken moest. Aan het eind van het eerste trimester kreeg ik last van bekkeninstabiliteit, maar kwam mijn energie wel weer wat terug. Ik kon alleen van de pijn niet zo goed meer bewegen. Met behulp van een bekkenfysiotherapeut is dat nu goed te doen en ben ik gelukkig weer vol aan de gang.”

Zoet of zout?

“In het eerste trimester wilde ik continu zout eten. Zoutjes, chips, noten, maar ook groente met zout. Nu neig ik weer meer naar zoet, maar niet zo heftig als in het begin naar zout.”

Emotioneel of chagrijnig?

“Ik ben het echt allebei. Ik vlieg continu alle kanten op met mijn emoties. Ik ben prikkelbaarder dan normaal en dus wat sneller chagrijnig, maar ik ben ook van mijzelf al een erg gevoelig persoon. Ik hoef niet te huilen om schattige reclames, maar aandoenlijke situaties in mijn omgeving zorgen er wel voor dat ik een traantje moet wegpinken. Of als mijn man heel lief met water en chocola aan komt zetten, dan kan ik hem wel doodknuffelen van liefde, haha.”

Cursus volgen of op internet zoeken?

“Ik heb al het een en ander op internet opgezocht, maar wij gaan wel een zwangerschapscursus doen die onder andere ook gericht is op de man. Hoe gaat het in zijn werk? Hoe kan hij mij helpen (en hoe juist niet)? Ik ben erg benieuwd. Verder heb ik ook wel standaard Instagram-accounts die ik volg voor informatie rondom bevallen en zwangerschap. Dat zijn dan mensen waarvan ik weet dat ze dezelfde visie erop hebben.”

Nesteldrang of alles op het laatste moment?

“Ik heb enorme nesteldrang! Helaas moet ik dat beperken tot schoonmaken en kastjes uitzoeken. De kinderkamer moet nog gebouwd worden. Onze slaapkamer wordt opgesplitst in twee kamers met een muur, waar ook nieuwe kozijnen moeten komen. We moeten dus wachten met de babykamer tot twee maanden voor de uitgerekende datum. Maar alles is al wel helemaal uitgedacht.”

Naam vroeg of laat gekozen?

“We hadden vroeger al wel een naam bedacht, maar die is inmiddels al in gebruik door een goede bekende van ons. De daadwerkelijke naam die het gaat worden, kwamen we op toen ik zo’n negentien weken zwanger was. Netjes op tijd vind ik zelf.”

Geslacht van tevoren weten of pas bij geboorte?

“Wij wilden het heel erg graag weten! We waren enorm nieuwsgierig, maar konden ons ook nog weinig voorstellen bij het zwanger zijn. Mijn buik groeide nog niet echt, ik voelde nog niks aan getrappel (wat logisch was). Om de baby toch een identiteit te geven, wilde we het geslacht weten. We mogen blij vertellen dat we in verwachting zijn van een jongen!”

Thuis bevallen of in het ziekenhuis?

“Ik wil graag in het ziekenhuis bevallen. Ik heb thuis een hond en een kat die de boel best eens kunnen verstoren. Ook is ons huisje best klein waardoor het moeilijk is om eventuele hulpverleners makkelijk aan het bed te parkeren. Het voelt voor ons dus veiliger en rustgevender om in het ziekenhuis te bevallen. Daar hebben ze ook een bevalbad, wat mij wel prettig lijkt. Ik vind het ook wel praktisch, dat mocht het niet goed gaan, je dan toch al in het ziekenhuis bent en niet nog vanuit huis met die stress naar het ziekenhuis moet. Ja, dit voelt voor ons als de beste keuze.”

Hoe ben jij zwanger? ‘Tot 24 weken was ik heel misselijk en moest ik elke dag overgeven’