Rachelle Abbas Persoonlijk 9 jul 2018, 09:08

Leestijd: 2 minuten

4 emotionele stadia die je doorloopt wanneer je je kind inschrijft bij de kinderopvang

Inschrijven bij de kinderopvang of toch maar niet? Dit is het dilemma waar je misschien wel voor staat. Deze strijd is niet uniek, vele ouders worstelen met deze vraag.

Deze (zeer) emotionele stadia doorloop je wanneer je beslist om je kind in te schrijven bij de kinderopvang.

1. De ontkenningsfase

De beslissing gaat meestal gepaard met een behoorlijke hoeveelheid ontkenning. Je weet misschien dat de kinderopvang de beste of enige optie is, maar je aarzelt om de stap te zetten. Het voelt heel emotioneel en het is heel rommelig in je hoofd.

2. De onderzoeksfase

De rede neemt uiteindelijk de overhand en je beslist om de kinderopvang serieus te bekijken. Je bent in staat geweest om de ‘slechte moeder’-stem in je hoofd te doven (maar oké, niet helemaal dempen). Je begint aan je onderzoek om je beslissing te helpen bepalen. Slechte zet, want onderzoek veroorzaakt misschien wel meer angst dan ooit tevoren. Je leest studies die beweren dat het plaatsen van je kind in de opvang hen verandert in van alles en nog wat. Misschien je zoekopdracht in Google toch maar even veranderen met zoekwoorden als ‘voordelen’, dat is beter.

LEES OOK: Heeft je kind er moeite mee als je hem naar de opvang brengt? Deze tips helpen je!

3. De ‘ik kan dit niet’ fase

Natuurlijk, als je eenmaal zo’n onderzoek hebt gelezen, is het lastig om uit je gedachte te wissen. Je probeert het maar in het hoekje ‘het is maar een stom onderzoek’ te schuiven. Het enige redelijke om te doen is een kinderopvang te bezoeken. Het is er lawaaierig en druk, je neemt de inschrijfformulieren wel mee, rijdt naar huis en daar belanden ze vervolgens in de prullenbak.

4. De ‘ik kan dit’ fase

De fase hiervoor zal van korte duur zijn – die avond haal je het inschrijfformulier nog weer uit de prullenbak. Of het duurt even, tot je weer een goede reden hebt om op zoek te gaan naar kinderopvangcentra.

5. De schuldfase

Je koopt je kind een flitsende nieuwe rugzak, vertelt hem dat ‘ie lekker kan spelen en neemt hem mee ter oriëntatie. Na een paar sessies is het toch echt tijd voor zijn eerste dag. Niets kan je voorbereiden op dat moment. Misschien huilt je kleine en smeekt je om niet weg te gaan (óf hij kijkt niet meer naar je om), jij voelt in ieder geval hartverscheurende pijn in je maag en begint te huilen terwijl je terugloopt naar de auto.

LEES OOK: Vader brengt zijn dochter naar de opvang in déze outfit (en wint nu ieders hart)

6. De accepterende fase

Dat schuldgevoel, het verlaten, het gevoel dat je het niet goed doet, duurt niet lang. Acceptatie is de laatste fase van dit proces. Het kan een paar maanden duren voordat je kind volledig vertrouwd is met de omgeving en een routine heeft ontwikkelt. Maar zodra je kleine eenmaal gewend is, is het toch wel fijn dat de kinderopvang er is!