Redactie Persoonlijk 8 apr 2019, 16:25

Leestijd: 3 minuten

Moeder: ‘Iedere keer wanneer ik moet kolven op mijn werk schaam ik me dood’

Hoewel je werkgever wettelijk verplicht is om te zorgen voor een geschikte kolfruimte, waar ook nog eens bepaalde regels voor gelden (een ruimte die dicht kan, en waar niemand naar binnen kan kijken bijvoorbeeld), zijn er werkgevers die er niet de meest gezellige ruimte voor uitkiezen.

Zo ervaart ook deze vrouw op haar werk. Ze vertelt haar verhaal:

Kolven op werk

‘Ik kolf tijdens de lunchpauze op werk. Ondanks alle sprankelde vlinders in mijn buik is deze dagelijkse gebeurtenis toch iets wat steeds ongemakkelijker voor me voelt. Want hoewel ik weet dat moedermelk voor mijn baby goed is, en dat ik nog heerlijk in een cocon zit wanneer ik mijn kleintje borstvoeding geeft, verander ik in de puberjongen van The Simpsons als het weer tijd is om te kolven.

En ik weet niet zo goed hoe dat komt. Wanneer ik mijn meisje aan de borst voed, doe ik het met trots. Ik deel mijn ervaringen graag met nieuwe moeders, ik moedig nieuwe moeders aan om ook borstvoeding te geven en ik zal er ook zeker iets van zeggen als ik momshaming omtrent borstvoeding zie gebeuren.

LEES OOK: Deze moeder ging kolven op haar werk en ging viral door een briefje waar ze shoppers mee wilde inlichten

Maar op de een of andere manier, als ik topless zit te kolven in een kille, koude ‘familiekamer’ in het gebouw waar ik werk, krimp ik ineen. In de kamer staan allerlei overbodig kantoormeubilair gestapeld. Het licht dat in de kamer hangt heeft bewegingssensoren, dus na iets minder dan drie minuten dimt het licht en zit ik in het donker. Ik zit dan in het donker te kolven in een ruimte naast de plek waar ik altijd in vergaderingen zit met mijn collega’s, te luisteren naar het harde, irritante geluid van de pomp.

Ondanks het trots plaatsen van allerlei foto’s op social media (van bijvoorbeeld negen liter ingevroren moedermelk) met de hashtag #normalizebreastfeeding, heb ik mijn teamleider of een andere collega nog niet verteld over het kolven – en mijn ongemakkelijkheid – tijdens de lunch. Wat voor ‘borstvoeding normalizer‘ ben ik, als ik naar de mensen om me heen niet eens durf te erkennen dat ik kolf voor mijn baby. Note to self: het is tijd om te stoppen met krampachtig te doen en gewoon te praten over kolven op de normale, zakelijke manier die het verdient.

De volgende dag op werk vraagt de man die de sleutel van de familiekamer bij zich houdt, hoe het is gegaan. Ik kijk naar beneden, maar forceer mijn kaak naar voren en ben klaar om te reageren. ‘Goedemorgen! 250 milliliter deze keer’, zeg ik op een semi-normale toon. Ineens realiseer ik me dat hij gewoon een praatje wilde maken en niet per se vraagtekens had bij de hoeveelheid melk die ik uit mijn borsten heb gekregen deze middag. ‘Goed gedaan’, was zijn reactie en hij keek niet eens verbaasd. Het was een bevestiging voor mezelf dat ik niet langer krampachtig hoef te doen en gewoon kan praten over kolven.’