Susan Dalstra Kinderen 16 mrt 2018, 11:49

Leestijd: 3 minuten

Koppel deelt hun verhaal nadat hun baby overleed tijdens een thuisbevalling

Aimee en haar partner Ryan waren maanden druk geweest met het creëren van een fijn, veilig nestje voor hun aanstaande dochter. Ze hadden alles tot in de puntjes gepland om de thuisbevalling zo soepel mogelijk te laten verlopen, maar toen gebeurde er iets wat ze nooit had kunnen voorzien.

Navelstreng

Aimees zwangerschap verliep helemaal volgens het boekje. In november 2017 was de grote dag daar. Ze hadden bedacht hoe de geboorte zou verlopen: in een bevallingsbad met alleen hun twee en de vroedvrouwen. De bevalling verliep elf uur lang zoals een bevalling hoort te gaan, toen in de laatste paar minuten het noodlot toesloeg. De navelstreng scheurde met alle fatale gevolgen van dien. Dochtertje Luna kwam stil ter wereld. Aimee heeft die vreselijke ervaring gedeeld in een blog om andere ouders met een soortgelijk verdriet een hart onder de riem te steken.

‘Het beeld van het gezicht van vroedvrouw Lizzie aan het bed en Ryan naast me maakt nog steeds misselijk. Waarom lachte er niemand? Dit was niet het euforische gevoel waar ik op had gerekend. Waarom hoorde ik geen gehuil? Wat is er aan de hand?’

Luna werd bij Aimee weggehaald. De volgende momenten herinnert de moeder alleen nog maar als een soort roes. ‘Ik wilde gewoon dood. Ik had geen idee hoe Ryan ooit weer van me zou kunnen houden. Ik had me in m’n hele leven nog nooit zo slecht gevoeld.’

Sorry zeggen

Ze kan nog steeds amper bevatten hoe het in die laatste paar keer persen zo mis is gegaan terwijl de bevalling daarvoor nog zo goed verliep. ‘Eenmaal in het ziekenhuis heb ik me nog nooit zo beschaamd en schuldig gevoeld. Ik kan niet eens levend kind ter wereld brengen, wat was er in godsnaam mis me? Ik bleef maar sorry zeggen tegen iedereen omdat ik niet wist wat ik kon doen om ze een beter gevoel te geven.

Het was mijn schuld. Waarom wilde ik een thuisbevalling? Waarom had ik niet naar anderen geluisterd en was ik gewoon in het ziekenhuis bevallen? Waarom was ze tijdens de bevalling elf uur lang een gelukkige baby, maar in de laatste minuten niet meer? Wat had ik gedaan? Ik had het gevoel dat ik door een trein was overreden. Alsof ik in mijn buik was getrapt. Ik huilde. Ik huilde zo hard dat ik geen lucht meer kreeg.’

Thuis of in het ziekenhuis

Verloskundige-adviseur Sarah Stewart benadrukt dat dit soort dingen altijd kunnen gebeuren. ‘Zelfs in deze tijd, met alle kennis en technologie die we hebben, gebeuren er dingen die je niet kan voorzien. Ook in het ziekenhuis. Het maakt niet of je een baby thuis of in het ziekenhuis ter wereld brengt. Het is een van die vreselijke gebeurtenissen die je gewoon niet kan voorzien.’

Herinnering

Inmiddels is ook Aimee ervan overtuigd dat haar thuisbevalling niet de oorzaak van Luna’s dood is. Medische onderzoeken onderschrijven dat. ‘Tot op de dag van vandaag blijft de bevalling een ongelooflijke herinnering.’ Zij en Ryan proberen van de vreselijke gebeurtenis iets positiefs te maken daar geld in te zamelen voor ouders die ook een stilgeboorte hebben meegemaakt onder de noemer Luna’s Fund.

Mama Mia