Lisa van den Akker Persoonlijk 12 mei 2022, 16:54

Leestijd: 3 minuten

Lisa over lang voeden: ‘Ik durfde niet te zeggen dat ik nog borstvoeding gaf’

Borstvoeding, de ene gaat er langer mee door dan de ander. Maar wanneer ‘hoor’ je er eigenlijk mee te stoppen? En wanneer is het ‘lang voeden’? Voor de één is dat na zes maanden. Voor de ander na drie jaar. Lisa behoorde tot die laatste groep, maar dat wist eigenlijk niemand.

“Ik ging er eigenlijk heel onbevangen in. Dat ik mijn kindje borstvoeding wilde geven stond vast, maar eigenlijk had ik er verder nog helemaal niet over nagedacht. Ik had wel een informatieavond bezocht, maar toch vond ik het maar lastig om me voor te stellen dat er straks écht een baby uit mijn borst zou drinken. Ik was benieuwd hoe het zou zijn. Nieuwsgierig, maar verder dan dat gingen mijn gedachten nog niet.

Een goede start

En toen werd mijn kindje geboren. Na de bevalling probeerde ik mijn kersverse zoon direct aan te leggen. Wat onwennig en onhandig lag ik op mijn zij, met mijn pasgeboren baby bij de borst. Maar eenmaal thuis begon het avontuur pas echt. Met een cheerleadende kraamverzorgster (“Ja! Ik zie druppels!”) naast mijn bed kwam de borstvoeding goed op gang. Moest ik wennen? Ja, natuurlijk. Mijn tepels waren gevoelig en soms wat pijnlijk, af en toe wist ik niet hoe ik nou goed moest zitten, en mijn baby moest het aanhappen nog leren. Maar aan het eind van de week ging het al een stuk beter en had ik de smaak te pakken.

Ik besloot al snel dat ik in ieder geval zes maanden wilde proberen om borstvoeding te geven, daarna zou ik wel zien. Die zes maanden, werden er al snel negen en toen twaalf. Maar tegen die tijd veranderde er wat.

Een onzichtbare grens

Mijn zoontje begon te lopen en ik leek wel een onzichtbare grens te zijn gepasseerd. Opeens was borstvoeding geven niet meer de ‘norm’. Een kindje van twaalf maanden kan toch eten? Heeft hij dan nog borstvoeding nodig? Is het niet gek, dat hij al zo groot is en nog aan de borst drinkt? Zelfs op het consultatiebureau vonden ze dat ik wel kon stoppen.

Zelf voelde ik het helemaal niet zo. Het was nog steeds mijn kleine ventje aan de borst. Het was natuurlijk en we voelden ons er allebei prettig bij. Bovendien was het allang niet meer zo als de eerste maanden, dat hij om de paar uur wilde drinken. Nu was het vaak nog één of twee keer overdag en nog een keer voor het slapen gaan.

Toch stopte ik met voeden in het openbaar. Ik had geen zin in priemende ogen in mijn rug, noch wilde ik me een attractie voelen. Ik gaf alleen nog borstvoeding in mijn eigen huis en als er bezoek was deed ik zelfs dat niet meer. Ik wachtte liever even tot ze weg waren. Bang voor een oordeel.

Lang voeden

Ondanks dat gevoel van schaamte, ging ik door met de borstvoeding. De voedingsmomentjes namen af tot dat het alleen nog één keer was voor het slapen gaan. Het was ons momentje samen, een afsluiting van de dag. En het waren de momentjes die wij allebei nog niet konden missen.

Vrijwel niemand wist dat ik op dat moment nog borstvoeding gaf, daardoor voelde ik me soms heel anders dan andere moeders. Om dat gevoel kwijt te raken zocht ik via Facebook contact met andere moeders die ook lang borstvoeding gaven of hadden gegeven. De wetenschap dat ik niet alleen was heeft me gesterkt en inmiddels durf ik met trots te vertellen dat ik ‘lang’ heb gevoed.

Uiteindelijk toen mijn zoontje bijna vier jaar was nam de productie van mijn melk af. Even was het moeilijk, maar het was ook een natuurlijk einde. De melk was op en het was goed zo. Ik had het niet anders gewild.”

5x fabels over het geven van borstvoeding aan een peuter