Laurien: ‘Na zeven jaar en drie kinderen verder gun ik mezelf wat vaker me-time’

Met drie kinderen is er altijd wel iets wat redacteur Laurien bezighoudt. Ze schrijft graag over van alles wat met (haar) kinderen en opvoeden te maken heeft. Een tip: lees het met een knipoog. Dit keer gaat haar column over tijd voor zichzelf nemen, wat ze nu na zeven jaar voor het eerst echt doet.

“Tijd voor mezelf nemen, deed ik weinig de laatste jaren. Sinds ik kinderen heb dus eigenlijk. Mijn eigen keuze en mijn eigen gevoel, want er zijn voor de kinderen is iets wat ik heel belangrijk vind. De afgelopen jaren dus even belangrijker dan mezelf. Maar na drie zwangerschappen en inmiddels geen baby’s meer, heb ik nu het gevoel mijn eigen lichaam weer terug te hebben en krijg ik ook weer meer behoefte aan wat momenten voor mezelf.

Tijd voor mezelf claimen

De tweejarige heeft natuurlijk nog wel veel van mijn aandacht en zorg nodig, de vier- en zevenjarige zijn al iets minder afhankelijk. Dat zorgt ervoor dat ik wat meer ademruimte lijk te hebben en sinds begin dit jaar nam ik mezelf dan ook voor om me-time te gaan ‘claimen’, want ja zo voelt het wel een beetje eerlijk gezegd. Dat ‘ik ben er ook nog’-gevoel, dat vast meerdere moeders zullen herkennen. Sinds een tijdje ga ik dan ook wekelijks naar een les poweryoga. Iets waar ik eerst heel erg tegenop zag, want voor sporten hoef je me echt niet wakker te maken. Toch geniet ik er nu zelfs van (heeft een paar lessen geduurd hoor, het was echt even doorzetten). Het voelt namelijk echt als een moment voor me, myself and I.

Ook verzorg ik mezelf beter. Niet dat ik dat helemaal niet deed, want aan de buitenkant zou je dat nooit zien, maar ik vergat weleens te eten bijvoorbeeld. Of ik deed dat snel, snel, tussen de luiers verschonen en broodjes maken voor de kinderen door. Nu maak ik ook een fruithapje voor mezelf en niet alleen voor de kinderen. Verder zeg ik ook wel eens dat ze me even vijf minuten met rust moeten laten. Dan doe ik oordopjes in en sluit ik me even af. Dat werkt niet altijd, maar ze snappen steeds beter dat ik daarna weer helemaal beschikbaar ben voor ze. Die vijf minuutjes, met een kopje thee en even rustig wat lezen, zijn af en toe echt nodig. Die kleine momenten geven veel meer rust in mijn hoofd, merk ik nu. Het resultaat daarvan is dat ik ook een sympathiekere en kalmere moeder ben, vind ik zelf.

Een grote stap: twee nachten weg zonder man en kinderen

Nu dient de volgende, grote, stap zich aan: ik ga een weekend weg. Zonder man, zonder kinderen en met een vriendin. Twee nachten en drie dagen zonder de kinderen. Oef, wat ga ik ze missen. Die blije hoofdjes in de ochtend als ze me zien. De gesprekjes van de twee oudsten over hun lievelingsdieren. M’n mini die me in de armen vliegt nadat ik thuis kom van vijf minuutjes boodschappen doen. Alsof ze me in geen weken gezien heeft. Ja, het zal lastig worden en ik denk niet alleen voor mij, maar ik denk ook dat ik daarna helemaal opgeladen thuis kom en nog meer kan genieten van die drie kleintjes. En de man, laten we die vooral ook niet vergeten.

Tegen elke moeder die dit herkent en er ook nog niet aan toe is om meer momenten voor zichzelf te pakken, wil ik graag dit zeggen: het geeft niet. Om mij heen werd me regelmatig verteld dat ik meer buiten de deur moest doen zonder kinderen. Dat ik vaker tijd voor mezelf moest nemen, omdat dit goed voor me zou zijn. Ergens zit daar vast een kern van waarheid in, maar als het niet goed voelt, doe het dan lekker niet. Deed ik ook niet, ook al was dat soms best pittig en snakte ik naar momenten van stilte en rust. Uiteindelijk komt die behoefte wel terug, dat weet ik zeker. Zo niet, dan is dat ook goed. Iedereen doet dit op haar eigen manier en laten we vooral dat respecteren. Wat voor de een goed voelt, hoeft voor een ander niet zo te voelen en dat is helemaal oké.”

Laurien: ‘Ik wil geen herhaling van de zomervakantie van vorig jaar’