Leslie verhuisde naar Frankrijk voor de liefde: ‘Mijn vriendinnen vinden dat mijn leven lijkt op dat uit de film Chocolat’

Voor de Antwerpse Leslie (30) waren de afgelopen jaren een rollercoaster. Ze verhuisde voor de liefde van hartje Antwerpen naar het Franse platteland. Switchte van een baan in de jeugdzorg naar een job in het wijnbedrijf van haar schoonfamilie. En dit jaar werd zoontje Arthur geboren. ‘Ik ben blij dat hij in een boerendorp opgroeit. Die hectiek van de stad mis ik totaal niet.’

Je woonde in Antwerpen, in hartje centrum en toen ontmoette je Alexandre…

‘Ja, we leerden elkaar kennen door gezamenlijke vrienden op vakantie aan zee in Frankrijk en werden verliefd. Na een jaar lang elk weekend over en weer reizen, besloten we te gaan samenwonen. Dat is nu bijna drie jaar geleden. Omdat ik al Frans sprak en hij geen Nederlands en hij een wijngaard heeft, was het logisch dat ik naar Frankrijk zou komen. Al was dat voor mij wel een stap: ik had net een mooi appartement gekocht in Antwerpen, was blij dat ik juist daar woonde. Ik liep de deur uit en had alles wat ik maar wilde voor mijn deur. Wilde ik uit eten, dan kon dat. Had ik zin om te shoppen, dan kon dat ook.’

Hoe anders is dat nu?

‘Heel! Nu wonen we naast de kerk in een boerendorp met 400 inwoners. In de winter is het hier doods. Als ik naar een grote supermarkt wil, ben ik veel tijd kwijt. Dan moet ik daar in totaal bijna drie uur voor uittrekken. Als we willen shoppen, dan moet dat via internet of als we een keer in Antwerpen zijn.’

Maar de Franse Bourgogne heeft toch ook wel leuke kanten?

‘Zeker! In de zomer is het super, je zit veel buiten en er is dan van alles te doen. Bij de bakker hebben we een rekening op onze naam. Iedereen kent ons. Superleuk. Je hebt daardoor sneller een band met onbekenden. Verder hebben ze hier, zoals de naam al doet vermoeden, een enorme bourgondische levensstijl. Ze hechten veel belang aan genieten van het leven. Vroeger kwam ik doordeweeks ’s avonds thuis en at aardappelen, groente en vlees. Hier nemen ze veel meer de tijd om uitgebreid te eten, om dat goed te doen en om het écht gezellig te maken. Niet alleen in het weekend, maar elke avond. Heerlijk!’

Wat was de grootste verandering voor jou?

‘Dat je met zo’n verhuizing naar een ander land eigenlijk helemaal opnieuw begint. Je moet een huisarts vinden, een tandarts, de ziektekostenverzekering zit hier anders in elkaar, de belastingen, noem maar op… Verder heb ik Psychologie gestudeerd en hoopte – net als in België – een baan te vinden in de bijzondere jeugdzorg. Dat lukte niet. Ik kreeg eerst een baan in het onderwijs, maar dat beviel me totaal niet. Ik zat elke avond huilend thuis. De crisis voel je hier sowieso meer dan in België. En omdat we op het platteland wonen, heb je ook niet zo gek veel keus in banen.’

Je schoonvader bood je een baan aan in hun wijndomein. Klinkt romantisch: werken op een wijngaard. Is het dat ook?

‘Haha, ik doe de administratie, een echte kantoorbaan, dus daar is weinig romantisch aan. Maar ik vind het super om met mijn vriend en schoonouders te werken. In het begin was ik bang dat het niet goed zou lopen, maar dat is gelukkig niet uitgekomen. Bovendien: iedereen zit hier in de wijnhandel, dus het is logisch dat ik daar nu ook inzit. Het draait hier in de Bourgogne allemaal om wijn.’

En toen raakte je zwanger en was daar in juni Arthur!

‘Hij is nu een halfjaar en het gaat goed. We zijn zo blij. Weet je wat het is? Ik vond het erg moeilijk om al mijn vrienden en familie achter te laten. Dat zijn banden die ik van kleins af aan heb opgebouwd. Natuurlijk zijn zij nog steeds mijn vrienden en familieleden, maar hier begin ik op nul. De vrienden van Alex zijn heel aardig en beginnen ook mijn vrienden te worden, al heeft dat tijd nodig en was er zeker een leegte. Arthur heeft dat lege plekje ingenomen. Ik ben blij dat hij in een boerendorp opgroeit. Hier heerst toch een andere mentaliteit dan in de stad. Ik doe er bijvoorbeeld altijd acht minuten over als ik Arthur naar de crèche breng. Ik kom geen auto’s tegen onderweg, laat staan verkeersopstoppingen. De stress van de grote steden heb je hier niet en mis ik geen moment. Vroeger had ik nooit tijd voor dingen, hier néém je gewoon de tijd voor alles. Bijvoorbeeld uit eten gaan, daar geniet je veel meer van, dat is geen vanzelfsprekendheid.’

Zie je je familie en vrienden nog vaak?

‘Zeker! We proberen vier à vijf keer per jaar naar België te gaan. En mijn ouders, broers en vrienden komen in de zomer vaak hierheen. Ze kunnen in onze tuin logeren, daar staat een klein tuinhuisje. Dat staat nu nog helemaal vol met al mijn dozen, maar dat willen we begin 2016 opruimen en verbouwen. Dat wordt dan echt een gastenverblijf. Ik vind het belangrijk dat iedereen zich hier thuis voelt. Mijn vriendinnen zien vaak alleen de romantische kant. Ze vinden dat mijn leven lijkt op dat van de film Chocolat. Schattig toch?’

Lees ook:

Roos werd drie keer ongepland zwanger: ‘Op het schoolplein durfde ik niet te vertellen dat er geen vader was.’