Redactie Columns 3 aug 2019, 18:00

Leestijd: 3 minuten

Lia: ‘Ze gaven er nog geen kick om en waren vooral druk aan het ontdekken wat het schermpje voor hun neus zoal kon’

Samen met haar vrouw voedt columnist Lia drie gevoelige, nieuwsgierige en iets te slimme kinderen van 6, 4 en 3 jaar op. Door haar full time job als verpleegkundig specialist GGZ lijkt ze naar eigen zeggen soms op de ‘man die op zondag het vlees snijdt’. Haar missie? Laten zien hoe verschillend we allemaal hetzelfde zijn. Je vindt haar ook op haar eigen blog.

Column: Vakantie

We gaan op vakantie. Een vakantie die ik, tegen ieders verwachting in, erg voor me uit wilde schuiven. Het is namelijk niet echt naast de deur. Deze vakantie is ook meteen een familiebezoek. Op Curaçao wel te verstaan. Wat inhield dat we, inclusief tussenstop op Bonaire, twaalf uur moesten vliegen. Twaalf uur met onze druktemakers, of ja, twee van de drie musketiers zijn druktemakers. De middelste heeft het karakter van haar moeder en zou wel op Curaçao geboren kunnen zijn, zo relaxed en rustig.

Gelukkig ging oma mee op de heenreis dus waren we mooi verdeeld: één volwassenen per kind. Alleen was er dan wel te weinig plek in de auto voor alle zes. Dus ging ik samen met onze jongste, en treinliefhebber, met de trein naar Schiphol toe, helemaal bepakt met eten, boekjes, knuffels en lekkers om die drie uur door te komen. Wat overbodig bleek (al die bagage), want Oscar heeft zo ongeveer de hele reis tegen het raam aan geplakt gezeten om te kijken wat er voor landschappen aan hem voorbij gingen. Hij was vrolijk en we hadden het heel gezellig zo samen. We waren eerder bij Schiphol dan de autogangers, waardoor we nog tijd hadden om lekker te rennen en te spelen buiten bij de grote ‘I AMSTERDAM-letters’.

Daarna ging we met gezonde spanning het vliegtuig in. Waarbij ik dacht dat het opstijgen wel een dingetje zou worden, bleek al gauw dat onze kinderen geen enkele notie hadden van mogelijk gevaar. Ze gaven er nog geen kick om en waren vooral druk aan het ontdekken wat het schermpje voor hun neus zoal kon. Eenmaal in de lucht werd Oscar ziek, hij had koorts en sliep zo ongeveer de hele rit, om tussendoor nog even zichzelf onder te spugen. Gelukkig was zijn tas mee als handbagage en konden we hem snel omkleden. En eerlijk gezegd kwam het ook wel goed uit dat hij zoveel sliep, dat was toch één kind minder om te entertainen tijdens deze lange vlucht. Maar eerlijk is eerlijk, hoewel de meiden de hele vlucht wakker waren, hebben we weinig last van ze gehad. Ze hielden het goed vol en vonden alle aandacht wel gezellig. We hebben nog een potje geschaakt tussendoor en gepuzzeld en verder boden de spelletjes en filmpjes op het eerdergenoemde schermpje een prima afleiding.

Met een stuk meer vertrouwen gaan we over een week de terugreis inzetten. Maar nu eerst genieten de kinderen nog lekker van het mooie land, de vele strandjes, het zwemmen in de zee en het gezelschap van hun oma, oom, tante en twee grote, stoere neven. Wat een genot om ze zo met zijn vijven te zien, wij vermaken ons nog wel even.