Rachelle Abbas Persoonlijk 14 mrt 2019, 13:06

Leestijd: 3 minuten

Lia: ‘Ik vertelde Ninthe dat we de kippen extra fokken om ze daarna op te eten’

Samen met haar vrouw voedt columnist Lia drie nieuwsgierige kinderen van 6, 4 en 2 jaar op. Door haar full time job als verpleegkundig specialist GGZ lijkt ze naar eigen zeggen soms op de ‘man die op zondag het vlees snijdt’. Haar missie? Laten zien hoe verschillend we allemaal hetzelfde zijn. Je vindt haar ook op haar eigen blog.

Column: Week Zonder Vlees

Het is inmiddels twee jaar geleden dat onze oudste musketier, Ninthe toen vier jaar, vroeg waar dat vlees op haar bord eigenlijk vandaan kwam. Op dat moment was mijn antwoord ‘van de kippen’. Ze vroeg zich af of er dan nog wel kippen overbleven als wij ze opaten. Op dat moment voelde iedere vezel in mij zich slecht. Slecht om het antwoord wat ik haar moet geven, als ik heel eerlijk ben. Maar ook slecht omdat ze precies zo lief voor de natuur en alles wat daarin leeft wil zijn als ik, terwijl ik dit dan toch smakelijk op zit te eten. Een dilemma wat ik al vaker in mezelf had gehad, maar nog altijd niet zorgde voor een vegetarische leefwijze, mede omdat ik maar vooral ook mijn vrouw zo graag vlees eten. Het wordt dus ook niet erg gestimuleerd hier. Bij iedere vegetarische maaltijd die ik tussendoor maak is vooral veel geklaag te horen over het missen van het vlees.

Ik vertelde Ninthe, met het schaamrood op mijn kaken, dat we de kippen extra fokken om ze daarna te slachten en op te eten. Ze heeft daarna twee maanden geen dode kip meer aangeraakt. Die lieve kippen vond ze toch echt te zielig en wilde ze niet meer opeten. Ook al wist ze inmiddels ook waar het overige vlees vandaan kwam. Ze maakte blijkbaar verschil tussen een grote koe en een kleine zielige kip.

In het jaar erna kwamen er regelmatig vragen terug over het eten van vlees en steeds vaker mocht ik dan tussen door toch een vegetarische maaltijd op tafel zetten om de vragen een beetje te compenseren.

Vlak nadat Ninthe vijf jaar werd, wist ze het zeker. Ze wilde vegetarisch worden. Eigenlijk ook geen vis, maar als een onderhandeling dat ze eerst mocht laten zien dat ze alle alternatieve noten en groenten goed at, kreeg ze toch nog af en toe vis voorgeschoteld. Ze hield het goed vol, alleen vond ze verschillende vegetarische alternatieve niet erg lekker. Daarom eet ze nu ongeveer twee keer per week vlees bij het avondeten en verder niet. Vaak eet ik vegetarisch met haar mee, terwijl mijn vrouw met onze twee andere musketiers een lapje vlees naar binnen werken, op een enkele keer na willen ze echt niet over stag met ons.

Toen eind vorige week de Week Zonder Vlees naderde hebben we het wel gehad over wat het goed zou zijn om toch één week als gezin vegetarisch te eten. Eigenlijk als grapje om te stangen, want ik kon wel voorspellen hoe mijn vrouw daarop zou reageren. Tot mijn volledige verbazing lag er ineens een vleesvrij boodschappenbriefje klaar en moest dit weekend al het vlees uit de koelkast opgegeten worden, zodat het niet zou bederven als we het niet mochten eten. Wauw schat! Mooie stap van je! Alhoewel er natuurlijk wel dagelijks even over geklaagd moet en zal worden, maar dat neem ik op de koop toe deze zeven dagen zonder vlees.