Wilma Groothuis Persoonlijk 10 mrt 2025, 13:22

Leestijd: 6 minuten

Lisette (29): ‘Iedereen zegt dat je moet genieten van de babytijd, maar ik vond het vreselijk’

Hoe vaak heb jij als kersverse moeder wel niet gehoord dat je moet genieten van de babytijd, omdat het allemaal zo snel gaat? Waarschijnlijk heel vaak. Toch weet iedereen dat ook juist die periode heel erg pittig kan zijn, wat Lisette ook ervaarde. Zij genoot helemaal niet van de babytijd, ze kon zelfs niet wachten tot deze voorbij was. “Ik had het totaal geromantiseerd.”

“Laat ik even voorop stellen: ik houd enorm veel van mijn dochter, ze is mijn alles. Ik had haar voor geen goud willen missen. Maar dat wil niet zeggen dat ik soms niet uit pure wanhoop wenste dat ze er even een dag niet was. Even geen gekrijs, vieze poepbroeken en gespuug. Maar dat hardop uitspreken? Dat doe je niet als moeder.

Grote kinderwens

Mijn dochter is nu 14 maanden. Mijn man en ik hadden een grote kinderwens en we waren het al even aan het proberen, toen ik eindelijk een positieve zwangerschapstest in mijn handen had. We waren dolblij en mijn zwangerschap verliep vlekkeloos. Natuurlijk had ik wel last van wat kwaaltjes, maar het idee dat ik straks ons kindje in mijn armen kon sluiten, maakte het allemaal weer goed.

Achteraf gezien denk ik dat ik geen realistische verwachtingen had van de babytijd. Ik dacht dat je op een roze wolk zou zitten, je de hele dag met je baby kunt knuffelen en tussendoor ook zelf kunt uitrusten. Mijn man was twee weken thuis om te helpen en ook mijn moeder zou regelmatig even langswippen. Ik zou daardoor weer snel de oude worden. Maar in de praktijk viel dit erg tegen.

Huilbaby

Onze dochter was een huilbaby. Zowel overdag als ‘s nachts huilde ze heel veel. Nu snapte ik heus wel dat huilen erbij hoort als je een baby hebt, maar dit was wel even andere koek. Op een gegeven moment word je er letterlijk gek door. De eerste twee weken was mijn man thuis en konden we het gelukkig van elkaar overnemen als het nodig was. Maar daarna was ik veel meer alleen en vond ik het heel pittig.

In je eentje kun je de zorg niet even overdragen. Natuurlijk kon dat ‘s avonds wel, als mijn man thuis kwam. Of als mijn moeder zo nu en dan er even was. Maar het grootste gedeelte van de dag was ik alleen en je wilt niet weten hoeveel ik heb geprobeerd tegen het huilen: troosten, rondlopen, buiten wandelen, autorijden; bedenk het en ik heb het geprobeerd.

Tegen de dag opzien

Hoewel we de nachten wel samen deden, wilde ik mijn man ook niet te lang ‘s nachts alleen met onze dochter laten, omdat hij de volgende dag gewoon weer moest werken. Hierdoor nam ik de nachten ook voor driekwart op mij, maar dat zorgde ervoor dat, toen mijn man naar het werk ging, ik gewoon tegen de dag opzag. Dit was zo’n contrast met hoe ik het van tevoren verwachtte.

Daarnaast moest ik natuurlijk ook nog herstellen van de bevalling, wat ook niet zo snel ging als ik hoopte. Ik was best wel erg uitgescheurd en het ongemak wat er allemaal bij komt kijken (een toiletstoel, spoelen na het plassen, pijn bij het zitten, amper trap kunnen lopen en ga maar even door), daar kun je je gewoon niet op voorbereiden. Dat vond ik mentaal ook best wel een klap.

Borstvoeding

Van knuffelen met de baby en overdag uitrusten kwam amper wat. Als onze dochter eindelijk sliep, dan was ik bekaf, maar voor je het wist was ze weer wakker en moest ze weer gevoed worden. Ik gaf borstvoeding, maar ook dat ging niet van een leien dakje. Aan het begin lukte het aanhappen niet en toen het eenmaal wel lukte, deed het vooral pijn.

Ik wilde van tevoren zo graag borstvoeding geven, dit leek mij ontzettend mooi. Maar ook dit viel tegen en dat vond ik erg lastig. Ik wilde zo graag doorgaan, omdat ik dit beeld in mijn hoofd had, maar aan de andere kant wilde ik niets liever dan stoppen, omdat het zoveel energie kostte. Dit was een dagelijks dilemma en dat brak mij op een gegeven moment ook op.

Twee dagen werken

Toen ik na drie maanden weer twee dagen in de week ging werken, vond ik dat stiekem best wel lekker. Even twee dagen geen gehuil om me heen en echt iets voor mezelf doen. Maar doordat de nachten nog steeds slecht gingen, was ik hartstikke vermoeid. Waar je als net bevallen vrouw al last kan hebben van de mom brain, helpt slecht slapen natuurlijk niet mee.

Eigenlijk was het net te veel; een huilbaby en weer aan het werk gaan. Maar ik vond die twee dagen zo lekker, dat ik de daarbij horende extra vermoeidheid maar op de koop toenam. Ik denk ook dat het mentaal wel echt goed voor me was, even mijn eigen ding doen. Maar het was wel pittig en daardoor was ik thuis niet altijd de chille moeder die ik had willen zijn.

Onvoorwaardelijke liefde

Toen iedereen de hele tijd tegen mij zei dat ik echt moet genieten van de babytijd, omdat ze zo snel groot worden, dacht ik alleen maar: ik kan niet wachten. Natuurlijk waren er ook fijne momenten, als ze niet huilde en heerlijk bij mij op de borst lag. Of als de borstvoeding goed ging en ze lekker lag te drinken bij me. Of als ze sliep en ik vanaf de kant naar haar keek. Dan voelde ik zeker die onvoorwaardelijke liefde.

Maar feit is dat ik de babytijd totaal geromantiseerd had en het in de praktijk tegenviel. Nu mijn dochter ouder is, vind ik het zoveel makkelijker. Ze huilt niet meer zoveel, ze kan zichzelf al veel beter vermaken en het is hartstikke mooi om te zien hoe ze haar eigen persoonlijkheidje ontwikkelt. Ik vind deze fase zoveel leuker dan de babytijd. En ik schaam me niet om daarvoor uit te komen.”

Jolien (32) zit met haar handen in het haar: ‘Mijn huilbaby wordt overal geweigerd’