Rachelle Abbas Persoonlijk 5 okt 2018, 15:19

Leestijd: 3 minuten

Lonneke: ‘Eén ding is duidelijk: ik ben een schoolvoorbeeld onvolmaakte moeder’

Lonneke (41) is vinoloog (wijnexpert) en is moeder van drie dochters (10 en een tweeling van 6). Samen met haar man is ze eigenaar van een restaurant en omdat haar leven zo hectisch is, vindt ze het heerlijk ontspannend om met een gezonde dosis sarcasme en zelfspot over haar jongleerkunsten als moeder te schrijven op mamadrinktwijn.nl. En hier op Famme, natuurlijk.

Column: Level ‘onvolmaakte moeder’

‘Wanneer je als ouder perfect bent, ontneem je je kinderen de ruimte die ze nodig hebben om te groeien.’ Aan deze woorden klamp ik me al ruim zeven jaar vast. Ooit uitgesproken door één van de verstandigste vrouwen die ik ken. Eén ding is duidelijk: ik ben een schoolvoorbeeld onvolmaakte moeder.

Toen het begon

Elf jaar geleden begon voor mij het grote ‘moeder avontuur’. Nadat ik onverwacht zwanger bleek te zijn, las ik uitgebreid boeken over kinderen, opvoeden en de verschillende kleuren poep – inclusief foto’s en met de betekenis. Dit deed ik allemaal onder het motto ‘goede voorbereiding is het halve werk’.

Eerlijk, dacht jij tijdens de zwangerschap ook niet dat je het beter zou doen dan andere ouders in je omgeving? Of je eigen ouders? ‘Hoe moeilijk kan het nu eigenlijk zijn?’ aldus mijn man en ik. ‘Wij zullen zeker niet dezelfde fouten maken.’ Ha, schattig dat ik dat toen dacht…

Zo was de realiteit

Nu ons gezin drie kinderen telt, is deze kortzichtige gedachte als een boemerang met een harde knal terug in ons gezicht gevlogen. Want één ding is zeker, ik doe elke dag wel iets verkeerd en ben verre van perfect. Zo word ik boos op het ene kind omdat ze (alweer, zucht) een tube tandpasta over de spiegel heeft gesmeerd, terwijl een ander kind daar later de dader van blijkt te zijn. Of ik snauw tegen mijn jongste omdat ik een werkmail moet beantwoorden, waarna ze teleurgesteld afdruipt met haar eigengemaakte tekening waarop staat: ‘voor de liefste mama’. Shit, ‘voor de meest ongeïnteresseerde mama’ was dichter in de buurt gekomen… En dan is er nog het mysterie van 10 kilo vuile was die altijd, echt altijd, in de waskamer aanwezig is. ‘Pak maar uit de wasmand’ is het standaard antwoord in mijn huis geworden.

Huidig level

Een vaak afgeleide, slordige moeder is mijn huidig level. Terwijl ik in mijn jonge jaren bekend stond als perfectionist. Na ons eerste kind lukte het me nog aardig om alle touwtjes in handen te blijven houden. Die eerste was bijzonder makkelijk, ze sliep bijvoorbeeld uit tot 10 uur. Maar na de komst van de tweeling… Dan kun je enige controle over je leven, laat staan huishouden wel vergeten. Je hebt niets te zeggen over wanneer je kan douchen, eten of slapen. Laat staan het huishouden of spelen en aandacht geven aan je oudste.

Natuurlijk zijn er momenten geweest dat ik daar moeite mee had, maar in die periode heb ik wel geleerd om totale controle los te laten. Om zo weinig mogelijk te plannen en te verwachten. Én, wat misschien wel nog belangrijker is, ik heb geleerd om prioriteiten te stellen. Tijd besteden aan mijn kinderen is voor mij veel belangrijker dan gestreken kleding in de kast. En die werkmail? Die kan vaak ook worden beantwoord wanneer de kids in bed liggen.

Alle ballen in de lucht houden

Als moeder kan ik simpelweg niet alle ballen tegelijk in de lucht houden. Het is oké om er af en toe ééntje te laat vallen, zolang het niet je gezin is. Ik heb geaccepteerd dat ik als moeder niet perfect ben of dat ik als huishoudster niet eens in de buurt van perfect kom. Ik doe wel mijn stinkende best om mijn kinderen een zo veilig mogelijke, gelukkige jeugd te geven. En dát is volgens mij het belangrijkste.

Wat denken jullie? Zal ik ooit een ‘level up’ gaan?