Janne Vogel Algemeen 8 jun 2018, 16:06

Leestijd: 3 minuten

Lonneke: ‘De achterstand groeide, en daarmee ook jullie onzekerheid’

Lonneke (41) is vinoloog (wijnexpert) en is moeder van drie dochters (10 en een tweeling van 6). Samen met haar man is ze eigenaar van een restaurant en omdat haar leven zo hectisch is, vindt ze het heerlijk ontspannend om met een gezonde dosis sarcasme en zelfspot over haar jongleerkunsten als moeder te schrijven op mamadrinktwijn.nl. En hier op Famme, natuurlijk.

Column: Dubbel blijven zitten

Lieve meiden,

Het eerste ‘echte’ schooljaar is bijna ten einde en wat wegen die laatste loodjes voor jullie zwaar.
Ik weet nog goed hoe enthousiast we in september groep 3 zijn ingegaan.
Vol verwachting, vol leergierigheid. Dit was hét jaar waarin jullie zouden leren lezen, schrijven en rekenen. Iets waar enorm naar werd uitgekeken.
En wat is groep 3 uiteindelijk voor jullie tegengevallen.

Al vanaf de eerste maand werd duidelijk dat jullie allebei veel moeite hadden om de rest van de klas bij te houden. Wat niet alleen opgemerkt werd door de leerkrachten, maar ook door jullie klasgenoten én jullie zelf natuurlijk.
Terwijl deze achterstand groeide, groeide ook jullie onzekerheid.
Tranen vloeiden rijkelijk nadat er wéér een uitleg niet door jullie begrepen werd.
De woorden ‘dom’ en ‘stom’ drongen steeds vaker jullie oren binnen, waar ze bleven hangen en te veel schade aanrichtten.
Ik ben nog steeds verbaasd over de snelheid waarmee een leerachterstand kan oplopen en hoe vakkundig het twee lieve tweelingmeiden in de klas kan veranderen van spontaan en vrolijk in bang en onzeker.

Groep 3 donderde en raasde voort, maar jullie zijn onderweg uitgestapt.
De druk om te presteren werd te groot, de faalangst werkte verlammend.

Er volgden testen. Grondige, dure testen. Door school geregeld, want er zou vast iets mis zijn met jullie. Waarom zouden jullie anders zo slecht presteren in de klas en bij de Cito, wat duidelijk te zien was in een rapport vol onvoldoendes?
De verbazing was groot toen de testuitslag las: ‘Dit zijn twee totaal gemiddelde kinderen, waarom zijn ze hier in godsvredesnaam naartoe gestuurd?’. (Of iets in deze trant…)

We hebben jullie hierna als team geprobeerd te ondersteunen. Leerkrachten, school, ons gezin. Met zijn allen zijn we een flinke stap terug gegaan en hebben we jullie vol geduld en positieve feedback bij de hand genomen. Stimulerend oefenen, uren extra lezen. Jullie grote zus maakte het weer leuk om te leren lezen en schrijven met haar zelf verzonnen ‘leer’spelletjes.
School stelde een speciaal computerprogramma in om jullie in je eigen tempo extra te laten oefenen.

En het werkte! Ik ben zo blij dat mijn twee lieve meiden weer zijn opgebloeid en in de klas nét zo vrolijk, spontaan en zelfverzekerd zijn als thuis.

Over een week komt er een nieuw rapport mee naar huis. Ook deze zal vol onvoldoendes staan. Toch zal ik de meest trotse moeder op het schoolplein zijn wanneer jullie met dit ‘slechte rapport’ naar buiten komen.

Zoals Prof. dr. Luc Stevens (oprichter stichting NIVOZ) zegt: ‘Hoe kan een kind een onvoldoende krijgen voor zijn eigen ontwikkeling?’
Dit ‘slechte leerjaar’ is namelijk een enorm waardevol jaar voor jullie gebleken.
Achteraf niet zozeer vanwege het lezen en schrijven, maar voor het leren ‘leren’.
Alle kinderen zijn anders, lieve schatten. De één leert vlot, de ander niet.
En sommige kinderen, zoals jullie, moeten nogal wennen aan hoe ze je op school de stof aanleren. Zij moeten leren ‘schoolslim’ te worden.
Het belangrijkste voor ons is dat jullie weer met plezier naar school gaan en steeds een klein stapje verder komen. Op jullie eigen tempo.

Papa en mama zijn enorm trots op jullie vooruitgang, op jullie weerbaarheid en vooral op jullie doorzettingsvermogen.
Er is niets mis met kleine stapjes, ook deze komen bij het eindpunt.
Maar de achterstand die jullie nu nog hebben in de klas is een werkelijkheid die we niet kunnen negeren.
Mede hierom hebben we met zijn allen besloten om jullie een jaartje over te laten doen.
Zodat jullie toch nog een geweldig groep 3 jaar krijgen, waar jullie kunnen genieten van het leren, blakend van zelfvertrouwen.

Een dikke knuffel van een héééééle trotse mama.