Sofie Obbens
Sofie Obbens Puber 23 jan 2025
Leestijd: 4 minuten

Lydia’s puber kreeg een paniekaanval door mentale druk: ‘De psycholoog heeft ons handvaten gegeven’

Wat doe je als je puber bezwijkt onder de druk van school, social media en een volle agenda? Lydia (44) is alleenstaande moeder en heeft een dochter van 14, Pleun. Bij Pleun stapelde de druk zich op, waardoor ze een paniekaanval kreeg.

Lydia: “Pleun was altijd een bezig bijtje. Ze haalde goede cijfers, deed aan paardrijden en had zich aangesloten bij de leerlingenraad op school. Ik was apetrots op hoe ze alles kon combineren, maar merkte wel dat ze de laatste tijd stiller werd. Als ik vroeg hoe het ging, kreeg ik standaard “prima” als antwoord.

Puberhumeurigheid

Ik schreef haar stilheid toe aan de gebruikelijke puberhumeurigheid. Maar al snel stapelden de signalen zich op: hoofdpijn, slapeloze nachten en een groeiende afkeer van school. Op een ochtend zei ze zelfs dat ze liever thuisbleef omdat “niemand haar aardig vond”.

Op een maandagmorgen, toen Pleun naar school moest, zat ze met tranen in haar ogen aan haar boterham. Toen ik vroeg wat er aan de hand was, begon ze te hyperventileren. “Ik kan het niet meer,” snikte ze. “Alles is te veel. Ik weet niet meer hoe ik alles moet doen.” Ik schrok. Dit was niet alleen schooldruk; dit was een paniekaanval. Ik nam haar in mijn armen en probeerde haar te kalmeren. Die dag heb ik haar ziek gemeld.

Prestatiedrang

We zijn meteen hulp gaan zoeken. De huisarts verwees ons naar een kinderpsycholoog. Pleun kreeg daar de ruimte om te praten over de druk die ze ervaarde: prestatiedrang, de angst om niet goed genoeg te zijn en de impact van sociale media. Influencers op social media gaven haar blijkbaar het gevoel dat ze er niet goed genoeg uitzag.

Als moeder voelde ik me schuldig. Had ik te veel van haar verwacht? Had ik haar onbedoeld het gevoel gegeven dat ze moest uitblinken in alles? We hadden samen gesprekken met de psycholoog en zij heeft ons handvaten gegeven. Ik leerde ik dat ik haar vooral moest steunen zonder te oordelen. Een keer een onvoldoende halen is oké, de vraag is vooral hoe ze ermee omgaat. Pleun moest leren dat het oké is om soms nee te zeggen – en ik moest zelf dat goede voorbeeld geven. Ik had er zelf ook een handje van om mijn agenda vol te plannen dus ook voor mij was dit een leerproces. Pleun leerde om de signalen te herkennen wanneer het haar te veel wordt en hoe ze daarmee kon omgaan.

Prioriteiten

Langzaam maar zeker begon Pleun zich beter te voelen. We maakten afspraken over haar schoolwerk en extra activiteiten. Het was geen schande om een stapje terug te doen, en samen maakten we een lijstje met prioriteiten. Ze besloot om te stoppen met de leerlingenraad en om het paardrijden te minderen naar een keer per week. Ook beperkte ze haar schermtijd, wat haar zichtbaar rust gaf.

Wat me het meest heeft geraakt, was haar openheid. “Mama, ik wil niet meer perfect zijn,” zei ze op een avond. “Ik wil gewoon mezelf zijn.” Die woorden waren een keerpunt voor mij, toen besefte ik dat ze te veel hooi op haar vork nam en moet weten dat ze goed is zoals ze is. Ongeacht of ze hoge cijfers haalt en allerlei extra activiteiten doet.

Signalen

De paniekaanval van Pleun heeft me laten beseffen hoeveel veel puber tegenwoordig ervaren, ik zie het ook bij Pleuns vriendinnen. School, sociale media en verwachtingen op het gebied van sport kunnen overweldigend zijn voor een puber. Het is cruciaal om als ouder oog te hebben voor de signalen van stress en je puber een veilige ruimte te bieden waarin ze zich gehoord voelt.

Ik zou dan ook alle puberouders willen adviseren om alert te zijn op de signalen van overbelasting en niet te schromen om het gesprek met je puber aan te gaan en desnoods hulp te zoeken. Soms is het grootste cadeau dat je je kind kunt geven, het besef dat ze niet perfect hoeven te zijn.

Op tijd rust

Pleun durft nu eerder aan te geven wanneer iets haar te veel wordt. Hoewel ze af en toe nog worstelt met drukke periodes zoals toetsweken, weet ze nu hoe ze stress kan herkennen en op tijd rust kan nemen. Ook heeft ze haar passie voor tekenen weer opgepakt, wat haar helpt om te ontspannen en zichzelf te uiten. Ik vind het mooi om te zien hoe ze gegroeid is en steeds meer vertrouwen krijgt in zichzelf. Ik ben supertrots op haar veerkracht en de stappen die ze heeft gezet, deze lessen neemt ze mooi mee naar de toekomst in haar leven als volwassen vrouw.”

Mijn kind heeft faalangst, hoe ga ik hiermee om? Lees hier wat onze kinderpsycholoog adviseert.

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Iedere zaterdag het beste van Famme in je mailbox

Een goed begin van je weekend met de mooiste verhalen van Famme