Marjoleins zoon werd geboren met een infectie: ‘Het was bijna fataal’

Marjoleins zoon wordt geboren met een infectie. In het ziekenhuis is er antibiotica toegediend, maar deze medicijnen hebben zijn immuunsysteem aangetast. Hierdoor ligt hij vaak in het ziekenhuis, en is sneller ziek.

Mijn vliezen broken bij 39 weken en 7 dagen. Het was zaterdagavond, en mijn oudste zoon lag net op bed. Ik zat met mijn partner op de bank, en we hadden het over onze baby. ‘Ik hoop dat hij komt voor we gaan verhuizen’ zei ik nog tegen mijn man. We hadden namelijk net een huis gekocht en zouden die week erop de sleutel gaan halen.

48 uur met gebroken vliezen

Ik stond op om naar de wc te gaan, toen het leek alsof ik in mijn broek plaste. Als snel besefte ik dat mijn vliezen gebroken waren. Ik nam een douche, trok schone kleren aan en belde de verloskundige. Omdat het vruchtwater niet gekleurd was, adviseerde de verloskundige om gewoon te gaan slapen en te bellen wanneer de weeen zouden komen.

De ochtend daarna, waren er nog steeds geen weeen. We zijn naar het ziekenhuis gegaan voor controle. Er bleek nog genoeg vruchtwater in mijn baarmoeder te zijn, dus het was niet heel erg dat het vruchtwater langzaam een beetje doorsijbelde. Er werd mij verteld dat ik 48 uur met gebroken vliezen mocht lopen.

We zijn die avond vroeg naar bed gegaan. Die dag erna, maandagochtend, zijn we weer naar het ziekenhuis gegaan voor controle. Op de monitor zag de gynaecoloog echter geen activiteit bij onze baby. Wel zag zij harde buiken, en ze was verbaasd dat ik nog geen weeën had. Ik werd naar een andere kamer gebracht en aan een andere monitor gelegd.

Een half uur later was er geen activiteit bij de baby. Wel kreeg ik buikpijn en de weeën begonnen. Ik werd naar de verloskamer gebracht en twee uur later werd Cas om 12:04 geboren.

Mijn zoon had een infectie

Cas werd op mijn borst gelegd, en ik hoorde meteen dat hij piepte. Hij ademde nauwelijks, en hij werd meteen meegenomen voor verder onderzoek. De kinderarts werd opgeroepen, en hij dacht dat Cas een infectie kon hebben.

De arts wist echter niet waar de infectie verdaan kwam. Hij gaf Cas daarom twee verschillende soorten antibiotica. De saturatie, het zuurstof in zijn bloed had een waarde van 70, terwijl dit normaal 100 moest zijn. Hij werd meteen in de couveuse gelegd.

Dinsdag heb ik hem even mogen aanraken, ook al lag hij in de couveuse. Cas kreeg nog steeds antibiotica, want de bacterie mocht absoluut niet naar zijn hersenen gaan; dat zou fataal zijn geweest.

Aangetast immuunsysteem

Uiteindelijk mochten we die maandag erop naar huis. Hij was stabiel, en leek gezond. Toch heeft de grote hoeveelheid antibiotica een nasleep gehad op zijn gezondheid.

Later bleek namelijk dat zijn immuunsysteem en darmen enorm zijn aangetast door de antibiotica. Hij is nu één jaar en hij heeft meer in het ziekenhuis gelegen dan ik in mijn hele volwassen leven. Toen hij bijvoorbeeld een griepje kreeg, lagen we op de IC in verband met uitdroging.

Dat hij zo’n laag immuunsysteem heeft, is natuurlijk heel vervelend maar ik ben allang blij dat hij voor de rest gezond is. Als ik de foto’s zie uit die tijd krijg ik nog steeds kippenvel.”