Redactie Kinderen 7 nov 2018, 11:26

Leestijd: 4 minuten

5 moeders en 1 vader delen hoe zij hun kind met social media om laten gaan

Je wil je kinderen modern opvoeden, maar je wil ze ook beschermen tegen narigheid en types met verkeerde intenties op social media. Of je ze wel of niet toegang geeft tot social media kan daarom een tricky besluit zijn.

Likes

Social media heeft niet alleen maar een slechte invloed op tieners. Integendeel. Het helpt ze een band met anderen versterken, geeft ze het gevoel ergens bij te horen en ze leren zichzelf uit te drukken. Maar ja, de nadelen kunnen we ook niet negeren: social media kan bijdragen aan slaapproblemen, angsten, depressie en heeft een verslavene werking waardoor ze hun wereld laten regeren door likes. Vijf moeders en een vader delen hoe zij social media benaderen.

Niets, zelfs niet een beetje

Katie: ‘Mijn dochter is 9 jaar en we staan geen social media toe. Ze heeft een Kindle waar ze spelletjes op kan spelen. Het enige online spel dat ze speelt is Prodigy, een wiskundespel dat ze nodig heeft voor school. Blijkbaar zijn mijn man en ik heel ouderwets. ‘Social’ betekent voor haar nu alleen nog face to face-contact of bellen. Ze heeft wel een e-mailadres om contact te houden met familie en vrienden die ver weg wonen. Die bekijkt ze eens per week om mailtjes te beantwoorden. Als ze 13 jaar is, bekijken we opnieuw in hoeverre ze toegang krijgt tot social media.’

Alleen Snapchat

Ayana: ‘Ik heb twee jongens van 8 en 12 jaar. Mijn 8-jarige is te jong en geeft er nog niks om, mijn 12-jarige wil graag interactie met zijn leeftijdsgenootjes. Ik heb hem toestemming gegeven voor Snapchat, waar ikzelf ook op zit, maar hij kijkt er nooit op. Dat gezegd hebbende, hij is wel een gamer en is dol op YouTube. Dat wordt waarschijnlijk nog een pittige discussie als hij 13 is. Hij is een goede jongen – respectvol en betrouwbaar – maar ik weet wat er buiten afspeelt. Waarschijnlijk geef ik wel toe en mag hij zijn eigen YouTube-kanaal, maar dan monitor ik het als een gek.’

We monitoren alles

Kate: ‘Mijn zoon wordt voor Kerst 12 jaar en heeft een Facebookaccount en een mailadres. Hij mag alleen mij, zijn vader, opa en oma berichtjes sturen. Hij mag niks posten. Zijn mail gebruikt hij voor bepaalde spelletjes en YouTube, wat we allebei uitgebreid monitoren. Hij kan zelf redelijk goed bepalen wat gepast is en wat niet, maar ik bekijk eens per week zijn internetgeschiedenis en de YouTube-accounts die hij volgt. Voor mij is het ‘t belangrijkst om het iedere dag met hem te hebben over wat hij doet. Ik probeer op de hoogte te blijven nieuwe apps en wat kinderen doen om bepaalde apps te verbergen. Ik worstel alleen met Minecraft omdat hij daar met vrijwel iedereen kan chatten.’

Het is geen discussie

Matt: ‘Mijn dochter is 11 en mag niet op Facebook, maar veel van haar vriendjes hebben wel Facebook, Instagram en Snapchat. Ze heeft er wel een paar keer om gevraagd, maar ze kent de regels. Ik hanteer consistente regels omtrent social media- en internetgebruik dus er is niet veel ruimte voor discussie. Ze heeft alleen een mailadres voor schoolwerk. Ze mag maximaal drie uur op haar telefoon zitten en het downloaden van apps autoriseer ik.’

Snapchat op eigen telefoon

Lara: ‘Mijn 11-jarige dochter mag geen enkel social media-account hebben. Ze mag wel op mijn telefoon Snapchatten met haar teamgenootjes. Ze kent de regels en zegt me regelmatig dat ‘alleen oude mensen Facebook gebruiken’. Dus ik ben oud.’

Op ieder platform

Sam: ‘Mijn 15-jarige zoon zit op Snapchat, Facebook en Instagram. Hij zit al een tijdje op social media. Ik geloof niet dat het realistisch is om tieners af te sluiten voor social media. Op de middelbare school hebben ze een Facebookaccount nodig voor chatgroepen en accounts, waarbij de een voor ouders is en de ander voor vrienden. In plaats van alles te monitoren, geef ik hem mee dat alles wat hij deelt op een bepaald moment publiek kan worden. Privacy bestaat niet op social media. Op de basisschool heb ik hem al uitgelegd dat bepaalde dingen digitaal anders overkomen dan wanneer je in het echt met iemand praat. Wanneer je op social media een grapje maakt, komt dat misschien niet altijd goed aan en kan je iemand kwetsen. Je moet je excuses aanbieden als de persoonlijke dynamiek mist. Ik weet dat veel ouders het wachtwoord van de social media-accounts van hun kind hebben, maar ik niet. Ik werk altijd op basis van vertrouwen en geef hem zijn persoonlijke ruimte. Als ik merk dat hij problemen heeft of meedoet aan iets verkeerds, zal ik dat herzien. Maar zolang hij goede cijfers haalt en meedoet aan schoolactiviteiten en niet de indruk wekt dat hij emotionele problemen heeft, vind ik het prima hem online wat privacy te gunnen.’

Ben je zelf toe aan even offline gaan? Op deze manier hou je een social media detox.

Wat is jouw strategie omtrent social media en je kind? Laat hier je comment achter.