Mola-zwangerschap: wat is dat nou precies?

Je bent zwanger en voelt van alles veranderen in je lijf. Maar toch gaat er iets mis. Je begint te bloeden en tijdens de echo zien ze geen embryo, maar een baarmoeder vol blaasjes. Het is een mola-zwangerschap. Maar wat houdt dit precies in? En hoe ga je daarmee om?

Helaas zijn er allerlei manieren waarop een zwangerschap niet uitpakt als gehoopt. Bij een mola-zwangerschap is dit ook het geval.

Wat is een mola-zwangerschap?

Bij een mola-zwangerschap is er iets misgegaan bij de aanlegging van de zwangerschap en groeit er enkel een placenta. Hierbij kunnen er kwaadaardige cellen ontstaan, doordat de hormoonhuishouding behoorlijk is verstoord.

Normaal gesproken vindt er na de bevruchting van de eicel een celdeling plaats, waaruit de cellen een placenta en een embryo vormen. Maar bij een mola-zwangerschap gaat daar iets mis. Bij de bevruchting van de eicel wordt er geen erfelijk materiaal doorgegeven vanuit de spermacel.

De cellen delen zich wel, maar vormen alleen de placenta en een groep blaasjes die lijken op een trosje druiven. Dit heet een ‘complete mola-zwangerschap‘. In zeldzame gevallen groeit er toch een embryo, maar die is dan eigenlijk nooit levensvatbaar.

Er bestaat ook een ‘incomplete (of partiële) mola-zwangerschap‘. Hierbij wordt de eicel door twee spermacellen bevrucht, waarbij ook de mogelijke embryo niet levensvatbaar is.

Een mola-zwangerschap is overigens wel behoorlijk zeldzaam. Deze komt slecht bij 1 op de 2000 zwangerschappen voor.

Dit zijn de symptomen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap

De oorzaak

Helaas is er geen duidelijke oorzaak bekend. Er wordt gezegd dat erfelijke factoren een rol kunnen spelen en dat vrouwen uit Zuid-Oost-Azië een grotere kans op een mola-zwangerschap hebben. Daarnaast lijkt het erop dat het vaker voorkomt bij vrouwen tot 15 jaar en boven de 40.

Hoe herken je een mola-zwangerschap?

Een mola-zwangerschap is eigenlijk alleen te herkennen door een echo. Daar kan de echoscopist zien dat er geen embryo groeit, maar enkel een vruchtzakje met een placenta en vochtblaasjes.

In de meeste gevallen merk je er zelf vrij weinig van. Je lichaam is ‘gewoon’ zwanger, met alle zelfde symptomen. Het kan wel gebeuren dat je, gedurende de zwangerschap, steeds vaker last krijgt van bloedverlies.

Ook wordt de buik wat sneller dik doordat de baarmoeder snel groeit en heb je een zeer hoog HCG-gehalte. Daarnaast kun je klachten krijgen die het idee geven dat je zwangerschapsvergiftiging hebt, zoals vochtophoping, een hoge bloeddruk en eiwit in de urine.

De oorzaken van bloedverlies tijdens de zwangerschap

En dan?

Wanneer er is geconstateerd dat je een mola-zwangerschap hebt, wordt er meestal een afspraak gemaakt in het ziekenhuis voor een curettage. Hierbij wordt het mola-weefsel met een slangetje uit de baarmoeder weggezogen.

Na de curettage wordt er aangeraden om zo’n zes maanden te wachten met opnieuw proberen zwanger te worden. Ze proberen uiteraard alles weg te halen, maar het kan zijn dat er toch nog wat mola-weefsel achterblijft, wat bij een nieuwe zwangerschap weer actief kan worden.

De kans is slechts 1 procent dat je opnieuw een mola-zwangerschap krijgt, maar toch wordt je bij een volgende zwangerschap altijd al vroeg gecontroleerd met een echo. Verder is er na een mola-zwangerschap geen verhoogde kans op complicaties na een bij een zwangerschap.