Rachelle Abbas Persoonlijk 13 jul 2018, 16:16

Leestijd: 3 minuten

Moneytalk: ‘Ik shop van het spaargeld van mijn kinderen’

Renée Lamboo (33) belandde ooit in de schulden. Ze kwam er sterker uit en raakte (op een positieve manier) geobsedeerd door geld. Op Famme schrijft ze iedere week over (be)sparen. Ze begon ook money-blog www.porterenee.nl, omdat ze vindt dat we allemaal wat opener moeten praten over geld. Want het maakt misschien niet gelukkig, maar het is wél belangrijk.

Moneytalk: ‘Ik shop van het spaargeld van mijn kinderen’

Joyce (34) spaart samen met haar man al jaren voor de kinderen. Wat hij niet weet, is dat zij dat geld gebruikt om af en toe van te shoppen.

‘Mijn man Tom en ik hebben het helemaal uitgerekend. Als we iedere maand 25 euro weg zetten voor allebei onze kinderen, hebben ze tegen de tijd dat ze uit huis genoeg geld om een deel van hun studie te betalen of misschien hun rijbewijs van te halen. We hoeven niet alles te betalen voor ze, maar het is wel fijn een zakcentje mee te kunnen geven. Dat is net even wat makkelijker je volwassen leven beginnen.

De eerste paar jaar ging het goed. Ik doe thuis de financiën. Als mijn man’s fulltime salaris binnen kwam en mijn parttime salaris, sluisde ik voor allebei onze zoontjes die 25 euro weg. Ik zag het spaarbedrag iedere maand groeien. Het staat op een rekening waar alleen ik de inloggegeven van heb. Ik doe nu eenmaal de administratie thuis, dat hebben we zo geregeld. Dat interesseert Tom niet en hij vertrouwt mij ermee.

De eerste keer

Een half jaar geleden deed ik een bestelling bij een online kledingwinkel. Ik klikte aan dat ik achteraf wilde betalen. Wel zo makkelijk, want ik had mijn telefoon niet bij de hand om mee te betalen. Ik kreeg een doos vol kleding thuis. Superleuke dingen. Een paar shirtjes waren te klein, maar het grootste deel hield ik. Dat ik nog moest betalen was ik eigenlijk een beetje vergeten, toen ik opeens een herinnering in mijn mail kreeg. Het moest binnen 14 dagen betaald worden. Op dat moment had ik niet genoeg geld op mijn rekening staan om de factuur te voldoen. Het duurde nog zeker 20 dagen voor ik weer salaris kreeg. De rest had ik nodig voor boodschappen en andere noodzakelijke kosten. Ik maakte me er druk om. Ik wilde geen boete krijgen. Dat is pas echt zondegeld. En in termijnen betalen was bij deze winkel niet mogelijk. De kleding terugsturen kon ook niet meer, want de kaartjes waren er al af en alles was al gedragen.

Toen schoot de oplossing opeens door mijn hoofd. Het spaargeld van de kinderen. Het idee was dat ik het geld terug zou boeken, de rekening zou betalen, en dan weer aan zou vullen zodra ik salaris had gekregen. Ik betaalde de rekening. Er viel een last van mijn schouders. Een paar weken later kreeg ik mijn salaris. Er kwamen allerlei rekeningen binnen en het lukte me niet het bedrag terug te boeken naar de spaarrekening van de kinderen.

Schuldgevoel

Sinds die eerste keer bestel ik geregeld extraatjes van het geld van de kinderen. Ja, natuurlijk voel ik me er schuldig over. Zeker omdat ik er niet eerlijk over ben tegen mijn kinderen. Aan de andere kant: ik heb ook nooit geld van mijn ouders gekregen. Ik moest voor alles zelf werken. Dat heeft me geen kwaad gedaan. Ik ben extra blij en trots op mijn rijbewijs omdat ik iedere euro zelf heb betaald.

450 euro

Ik moet het Tom vertellen. Er is inmiddels zo’n 450 euro van het spaargeld van de kinderen af door mijn uitgaven. Daar hebben we samen lang voor gespaard. Maar ik krijg het niet over mijn lippen. Hij zal zo teleurgesteld zijn. Dus heb ik een ander plan: ik ga die 450 euro terugbetalen in termijnen. Iedere maand 50 euro, tot het weer aangevuld is. Nieuwe aankopen heb ik al een maand niet gedaan. Het blijft verleidelijk, maar die nieuwe kleren dragen toch minder lekker wanneer ik me er zo schuldig over voel.’

Op Famme schrijft Renée Lamboo (33) iedere week over geldzaken. Meer lezen?