Alle kinderen worden boos, daar kun je niets aan doen. Wél hoe je ermee omgaat.

Het blijft verbazingwekkend. Het ene moment is er niets aan de hand, het andere moment vliegt de tuitbeker door de lucht en wordt er geschreeuwd, gehuild en soms zelfs gebeten of geschopt. Kinderen kunnen ontzettend boos worden. Schrale troost: ze worden het allemaal weleens én er zijn manieren om er goed mee te dealen.

Mijn dochter is bijna twee, dus dan weet je het wel. Om het minste of geringste kan ze uit haar slof schieten. Ze mag van mij niet de trap oplopen? De drama queen krijst, werpt zich op de grond en bonst met haar hoofd op de vloer. Even in de wandelwagen omdat het echt te ver lopen is naar de stad? Ze strekt zich als een plank, huilt met volume misthoorn en trapt wild om zich heen. En dan moet het nog middag worden. Yep, als kinderen kwaad worden, dan doen ze dat met volle kracht.

Omgaan met boosheid

Veel ouders, mezelf incluis, vinden omgaan met boosheid erg lastig. Vooral omdat je het vaak niet snapt: twee minuten geleden werd er nog vrolijk met de klei gekneed, en die zit nu tegen het plafond. Hoe fijn zou het zijn als je je kind beter zou begrijpen? Nou, dat kan geregeld worden!

Schrijfster M.J. Silva heeft twintig jaar met kinderen gewerkt en veel onderzoek gedaan naar hun ontwikkeling. En zij heeft de code gekraakt, zo schrijft ze in Huffington Post: ‘Als kinderen heel boos worden, zijn ze eigenlijk aan het communiceren. Ze smeken om onze hulp en zoeken verbinding.’

De hel breekt los

De reden waarom veel ouders de boze buien van hun kroost vrezen, komt volgens Silva omdat wij geleerd hebben onze woede te onderdrukken. Logisch, want we kunnen als volwassenen moeilijk de printer door het kantoor smijten, omdat we balen dat het papier nu wéér op is. En dus snappen we het vaak niet als ineens de hel losbreekt.

Silva zegt dat de enorme boosheid van kinderen een uiting is van onderliggende, veel grotere emoties. Een peuter kan vaak nog niet uitleggen dat ‘ie gefrustreerd is omdat de blokjes steeds omvallen. Maar: ‘Ze maken het jou niet moeilijk, ze hebben het dan zelf heel moeilijk,’ aldus de deskundige.

Gewoon luisteren

Er zijn een paar dingen die je kunt doen als je kind een woedeuitbarsting heeft. Allereerst: blijf bij je kind. Je bent de veilige haven voor je kleintje en bij jou durft hij zich te uiten. Daarna heb je de keuze uit drie manieren van aanpak. Zo kun je niets doen. Inderdaad: he-le-maal niets. Als je niet reageert, heeft jouw welp meer ruimte om te uiten wat er dwars zit. Er voor je kind zijn en wachten tot het over is, is vaak genoeg om de gemoederen te kalmeren.

Een andere aanpak: luisteren. Als je zelf boos bent, wil je ook graag dat iemand simpelweg luistert naar jouw ongenoegen, zonder betweterig advies. Silva: ‘Luister actief, stil en zonder oordeel. Een simpel ‘Ik snap het’ is voldoende.’ En als derde mogelijkheid kun je ervoor kiezen om te troosten. Zeg dat je kind een knuffel kan krijgen zodra hij er klaar voor is.

Tot slot: onthoud dat je niet alleen staat. Echt ieder kind wordt boos. En vroeger hebben wij ook onder luid gekrijs en huilend de legoblokjes door de kamer gesmeten. Echt waar.

Als hij bijvoorbeeld echt tante Ria geen handje wil geven: 7 situaties waarin je de NEE van je peuter bloedserieus moet nemen

Lees ook:

• Aan alle moeders met een ‘moeilijk’ kind; dit wil je weten!
• 8 Gezonde manieren voor kinderen om boosheid te uiten
• Columnist Pamela: ‘We betrapten hem erop dat hij zelfs in zijn slaap boos werd en mama riep’

Huffington Post