Janne Vogel Kids 30 apr 2018, 15:59

Leestijd: 2 minuten

Gaby: ‘Tuurlijk willen we op jullie vissen passen!’, hoor ik mezelf tot mijn eigen verbazing zeggen

Gaby is moeder van Lars (11) en Lotte (8), getrouwd met een zeer gedreven ondernemer, ex-expatvrouw, eetcoach voor kinderen en schrijfster/uitgever. Blogt ook.

Column: Vissenleed

Marloes loopt naar me toe en vraagt:’ Zouden jullie op onze vissen willen passen tijdens de vakantie?’ Mijn innerlijke alarmbellen gaan meteen af. Visioen 1: mijn moeder die geïrriteerd de vissenkom staat schoon te maken, terwijl ze mij en mijn zus haarfijn uitlegt dat het toch écht onze vissen zijn. Visioen 2: mijn vader die Gupje de Gup doorspoelt in het toilet omdat hij een ‘sterretje’ is geworden.

Ja joh, geen probleem

Marloes herhaalt haar vraag nogmaals. Tot mijn eigen verbazing hoor ik mezelf zeggen: ‘Ja joh, tuurlijk, geen probleem. Ik kom ze ook wel even bij je ophalen, heb jij wat meer tijd om alle koffers te pakken.’ Op weg naar huis blijf ik me verbazen over het feit dat ik hier vrijwillig in toegestemd heb. Maar goed, wie A zegt, moet ook B zeggen…

Zo gezegd, zo gedaan. Twee dagen later zit ik met een klotsende vissenkom op mijn schoot terwijl ik manlief maan om rustiger te rijden en heb ik twee lyrische kids op de achterbank omdat we voor twee weken logees krijgen.

Dubbelgangers

Die nacht droom ik dat Jan en Klaas sterretjes zijn geworden en ik als een gek door een dierenwinkel ren op zoek naar hun dubbelgangers. Geloof me, met Jan zou dat een hele opgave zijn.
Het’ vissenleed’ van vroeger zit blijkbaar dieper dan ik dacht en ik beloof de vissen dan ook plechtig dat ik héél goed voor ze zal zorgen. De volgende ochtend kom ik beneden en zitten er twee giebelende kinderen bijna tegen het glas van de vissenkom aangedrukt. ‘Mam, kom eens kijken!!, kom nou, Jan is aan het poepen!’ Dat was een detail wat ik me niet meer kon herinneren van vroeger…

Reiniging

Laten we het erop houden dat ik een licht ontbijt heb genuttigd en dikke plastic handschoenen droeg bij de eerstvolgende vissenkom-reiniging. Natuurlijk stonden de kids de eerste drie dagen in de rij om Jan & Klaas eten te mogen geven, maar op dag 4 was het nieuwtje er wel af en stond mams Jan & Klaas op hun wenken te bedienen, zodat ze niks tekort kwamen. Ook het verwijderen van de groene aanslag stond ik voortaan zonder nieuwsgierige, blije kinderen te doen.

Het verlossende berichtje

Twee vis-volle weken later is daar het verlossende berichtje: ‘We zijn weer thuis en komen de vissen morgen halen.’ Dus pakten we s’avonds netjes hun logeertasje weer in en wensten ze voor de laatste avond een goede nacht. De volgende ochtend waren de kinderen ontroostbaar toen ze ‘onze’ huisdieren moesten uitzwaaien. Uiteindelijk hebben mijn kids dus ook ‘vissenleed’. Maar Jan & Klaas hebben een heerlijke all inclusive vakantie gehad zonder ‘leed’. Mijn innerlijk kind is uitermate trots!