Janne Vogel Kids 12 mrt 2018, 15:51

Leestijd: 5 minuten

Je kind opvoeden vanuit gelijkwaardigheid: opvoedcoach Eline deelt waardevolle tips

Opvoeden vanuit gelijkwaardigheid, zonder straffen en belonen. Het klinkt voor velen als een ver-van-hun-bed-show, maar het is toegankelijker dan je denkt. Eline Weijers helpt moeders minder opvoeden vanuit hun hoofd, en meer vanuit hun hart.

Met Ouderschap vanuit je Hart richt Eline zich specifiek op moeders die af en toe met frustraties zitten of vastlopen. Omdat opvoeden een fulltime baan is en we het allemaal zo goed mogelijk willen doen, maar op lastige momenten uit wanhoop vaak maar straffen en belonen, of in de als/dan schieten. Als je je groente opeet, dan krijg je een toetje. Als je mama nu helpt, dan mag je straks nog een uurtje TV kijken.

Opvoeden vanuit gelijkwaardigheid

Maar opvoeden vanuit gelijkwaardigheid: hoe doe je dat eigenlijk? En wat is de essentie? Door op te voeden vanuit gelijkwaardigheid kijk je in situaties naar wat het gedrag van je kind met jou doet. Je zoekt naar de reden van zijn gedrag en komt vervolgens tot een oplossing waar jullie allebei blij van worden. Volgens Eline zitten er in het opvoeden eigenlijk drie elementen: jijzelf, je kind en de interactie tussen jullie. Deze drie elementen kun je allemaal vanuit gelijkwaardigheid bekijken. Hier een paar belangrijke grondregels, per element beschreven.

Jijzelf

Het begint met jezelf: jij als moeder. Want ja, je bent moeder, maar je bent ook vooral nog steeds jezelf. De kans is groot dat je jezelf af en toe een klein beetje vergeet, omdat je kinderen prioriteit nummer één zijn geworden. Superlogisch, want je wilt het beste voor hen. Tijdens je fulltime baan als moeder ben je ook weleens gefrustreerd of boos en dat zijn vaak de momenten waarop je het straffen en belonen inschakelt. Omdat het simpelweg de enige optie lijkt.

Eline raadt aan de frustratie en onmacht die je af en toe voelt met je kind te delen. Natuurlijk wel op het niveau van je kind, maar gewoon door middel van een ik-boodschap waarmee je deelt hoe jij je voelt. En dit vooral zonder er verwijt in te stoppen naar hem toe. ‘Stel je kind vraagt je een boekje voor te lezen en jij hebt hier eigenlijk echt even geen puf voor, vertel hem dan gewoon dat je moe bent en een drukke dag hebt gehad. In plaats van dat je geïrriteerd reageert en hem verwijten naar zijn hoofd slingert. ‘Nog een boekje?! We hebben vanmiddag ook al gelezen.’ ‘Ik ben hartstikke moe doordat jij steeds je bed uitkomt in de nacht.’ Laat je kind er even buiten en blijf bij jezelf. Zijn behoeften mogen er zijn, die van jou ook. Spreek uit dat je moe bent en nu even op de bank wil zitten, maar dat je daarna wel even een boekje met ‘m kunt lezen (of wat je planning ook mag zijn). Geef dus een ik-boodschap: jij bent er ook nog.’

Je kind

‘Kinderen hebben heel veel échte aandacht van hun ouders nodig. Meer dan dat wij zelf beseffen. En dan niet vijf minuten samen met de Lego, maar echt jouw oprechte aandacht in het hier en nu. Zonder dat je bezig bent met iets anders in je hoofd, zonder dat je ondertussen nog een WhatsAppje stuurt naar een vriendin of je man en zonder dat je nadenkt over wat jullie vanavond gaan eten. Probeer even met je kind in het hier en nu te zijn en doe samen iets wat hij of zij echt leuk vindt. Probeer hier verder ook niet in te sturen. Volg je kind in zijn spel, ontspan en geef je kind al je aandacht. Hij voelt zich hierdoor geheel gezien en erkend door jou, wat de basis is voor een emotionele band.’

De interactie

‘Als ouder bepaal je ontzettend veel voor je kind. Met de beste bedoelingen, uiteraard, maar je hebt toch de macht. Wij geven vaak al de richting, wij vertellen hoe ze dingen moeten doen. Daarnaast bepalen we ook nog eens wat ze aantrekken, hoe laat ze eten, waar ze aan tafel zitten, naar welke (basis)school ze gaan, noem maar op. Je kind zal het niet altijd met je eens zijn, soms opstandig reageren of zich mokkend terugtrekken. De oplossing voor dit probleem: betrek je kind meer bij dingen. Geef hem keuzes. Kinderen hebben maar al te graag inspraak, en al gaat het over de kleinste dingen (de rode of de blauwe tandenborstel vanavond, eerst zijn pyjama aan of eerst tandjes poetsen), inspraak is inspraak.

Wij willen de hele dag door bepaalde dingen van ons kind, met de allerbeste bedoelingen. Ze moeten groente eten, douchen, geen gaatjes krijgen, veilig in hun autostoeltje zitten, zich aankleden naar het weer en slapen en eten wanneer wij dat willen. Door ze in de alledaagse handelingen meer keuze te geven, maak je de interactie met je kind prettiger en makkelijker. Geef vooral niet te veel keuzes – een of twee is vaak al genoeg. Je zult merken dat ze dit heel fijn vinden en het wanneer ze iets kunnen kiezen makkelijker gaat. Inspraak is een sterke menselijke behoefte: luister hiernaar. Naarmate je kind ouder wordt, geef je natuurlijk andere vormen van keuzes.’

Alarmbel

‘Wanneer je voelt dat je een straf of beloning wilt invoeren (als/dan), is er iets waar je niet blij over bent en heb je deze hulpmiddelen nodig om te zorgen dat je kind doet wat je wilt. Probeer het te zien als een alarmbel en vraag je af wat er nu eigenlijk aan de hand is. Wat wil jij, wat wil je kind (wat heeft hij nodig) en wat gaat er mis? Probeer verder te kijken en er samen uit te komen. In eerste instantie is straffen en belonen een snelle en makkelijke optie om je zin te krijgen als ouder, maar kijk verder. Als/dan is vaak een teken van je eigen frustratie of onmacht, wees je daarvan bewust.’

Een recept voor een opvoeding vanuit gelijkwaardigheid bestaat uiteraard niet en er zijn nog zoveel meer tips en adviezen, maar met het invoeren van deze veranderingen ben je al een heel eind op weg.