Janne Vogel Columns 4 mei 2018, 15:38

Leestijd: 3 minuten

Peter: ‘Op dat moment, daar op de Autobahn, was alles even bijzaak en stond mijn wereld stil’

Columnist Peter (34) is man van Katharina en vader van Robert en Jack. Bij de geboorte van zijn oudste zoon Robert kwam het zo uit dat hij thuis blijft met de baby: de beste beslissing die hij ooit genomen heeft. Hij vertelt graag over de niet-alledaagse rolverdeling bij hem thuis.

Column: Puur geluk

We hebben de afgelopen drie jaar in Düsseldorf gewoond en wonen sinds vier maanden in Eindhoven. Nieuw huis, nieuwe school, nieuwe omgeving; een nieuw alles voor ons en voor de kids.
Afgelopen weekend waren we uitgenodigd om naar Dusseldorf te komen voor een verjaardagsfeestje van een vriendje van Roberts oude school. Superleuk natuurlijk! Robert en ik gingen naar het verjaardagsfeestje en mama en Jack een middagje met de mama’s en kinderen van de oude babygym-groep naar het park en de kinderboerderij.

Eenmaal aangekomen bij het zwembad, waar het feestje plaatsvond, was het voor Robert even kijken wie ook alweer wie was, maar hij heeft uiteindelijk de hele middag gespeeld alsof we nooit zijn vertrokken. Toch mooi om te zien dat de vriendschap tussen die klasgenootjes gewoon stand houdt, zelfs als er meer dan vier maanden tussen zitten. Vier uurtjes vol met zwemmen, rennen, spetteren en een pizzaatje later was het tijd om mama en Jack op te halen en weer richting Nederland te gaan.

Stil in de auto

Vijf minuutjes op de snelweg en het was al stil achterin. Ik keek in m’n spiegel en zag dat Jack met rode blosjes van het mooie weer op z’n bolle wangen heerlijk lag te slapen. Ik keek over m’n rechterschouder en daar zat Robert, helemaal uitgeteld, maar met een voldane glimlach op z’n lippen ook al diep in dromenland. Naast mij zat mijn fantastische vrouw op haar telefoon nog wat foto’s te bekijken van het geitjes voeren in het park met Jack en de andere peuters van de babygroep. De zon scheen, 150 op de teller, geen radio en niet teveel verkeer.

Een fantastisch gevoel

Er is nogal veel mis in de wereld: oorlog, honger, rampen, mensen die elkaar het licht niet in de ogen gunnen omdat ze een ander kleurtje hebben, en ga zo maar door. De lijst is lang en treurig. Af en toe maak ik me stiekem best wel zorgen over wat de toekomst brengen gaat, zelfs in een land als Nederland. Maar op dat moment, daar op de Autobahn binnen de deuren van de auto, was alles even bijzaak en stond mijn wereld heel eventjes stil. Kijkend naar mijn mooie kleine mannen achterin, die zonder enige zorgen heerlijk lagen te dromen over mooie dingen, voelde ik me zielsgelukkig. Alles wat ik nodig heb en het enige wat écht belangrijk is, zat hier bij mij in de auto. Ik voelde me de koning te rijk, een fantastisch gevoel.

Al was het maar voor eventjes, momenten als deze zijn voor mij momenten van helderheid. Momenten als deze maken me apetrots en blij en geven me energie en bevestiging dat ik de juiste keuzes heb gemaakt en ook kan blijven maken. Ik kneep even in de knie van m’n vrouw en genoot stilletjes van het gevoel.