Rachelle Abbas Persoonlijk 12 jan 2019, 13:46

Leestijd: 3 minuten

Peter voedt zijn kinderen drietalig op: ‘Waanzinnig hoe een kinderbrein dat kan bolwerken’

Columnist Peter (34) is man van Katharina en vader van Robert en Jack. Bij de geboorte van zijn oudste zoon Robert kwam het zo uit dat hij thuis blijft met de baby: de beste beslissing die hij ooit genomen heeft. Hij vertelt graag over de niet-alledaagse rolverdeling bij hem thuis.

Column: Drietalig opvoeden

Toen onze Robert in februari 2014 geboren werd, was het voor ons tijd om na te denken welke taal we met hem wilden spreken.

Mijn vrouw is Duitse en wilde graag dat de kleine man Duits zou leren, dus dat was alvast een begin. Nederlands zou ook voor de hand liggen, aangezien we toendertijd in Amsterdam woonden, ware het niet dat we toen al wisten dat we 6 maanden later voor een jaar naar Oxford in Engeland zouden gaan.

Wat we daarna gingen doen of waar we heen zouden gaan was nog allesbehalve duidelijk. Ondanks dat Nederlands mijn moedertaal is, is mijn Engels minstens net zo goed, zo niet beter. Dus wij zagen een mooie kans om Robert ook meteen goed Engels aan te leren, wat ook nog eens samenviel met het verblijf in Engeland.

Nederlands moest voorlopig even in de ijskast, maar aangezien dat een kleine taal is en mijn ouders natuurlijk ook gewoon Nederlands spreken, maakten we ons daar geen zorgen over.

One Person (Parent) One Language

Zo gezegd, zo gedaan. Deze constructie is ook wel bekend als het OPOL model, wat staat voor One Person (Parent) One Language. Mama spreekt alleen maar Duits, papa alleen maar Engels. En het steekwoord is hier om consequent te zijn. Ondanks dat we beide vloeiend Nederlands, Engels en Duits spreken, spreken mijn vrouw en ik onderling Engels.

Na een jaar in Oxford te hebben gewoond, zijn we naar Duitsland verhuisd. Hier ging Robert naar kinderopvang en later naar school, dus Duits werd dan ook logischerwijs zijn dominante taal. Ik bleef echter wel consequent alleen maar Engels met hem spreken, ondanks dat hij wel eens Duits terug praatte.

Na 3 jaar in Duitsland te hebben gewoond, zijn we sinds een jaartje weer terug in Nederland. Robert was toen 4 jaar en dus rijp voor de basisschool en die is, het zal je verrassen, in het Nederlands.

Alle hens aan dek dus om een derde taal aan te leren. Ongemerkt is hij blijkbaar toch aan genoeg Nederlands blootgesteld, want hij heeft dit zo snel opgepakt dat ik er regelmatig versteld van sta hoe goed zijn Nederlands is. Grappig genoeg merk ik dit thuis niet, omdat we thuis dus nooit Nederlands spreken onderling.

Wat vooral opvalt is dat de scheiding tussen de talen heel hard is geworden. Hij kan aan de eettafel iets in het Duits tegen mama zeggen, zich omdraaien naar opa en iets in het Nederlands vragen om het vervolgens in het Engels aan mij mede te delen. Waanzinnig hoe een kinderbrein dat kan bolwerken.

Met kleine broer Jack van bijna 2 jaar hebben we dezelfde strategie gevolgd en aan hem is nu ook al te zien dat de drie talen hem gemakkelijk afgaan. Hij is al aardig aan het praten en mixt de woorden nog flink door elkaar net zoals Robert dat in het begin deed. Maar ook hij lijkt geen probleem te hebben met Nederlands op de kinderopvang en de Duits/Engelse combinatie thuis.

Het word interessant om te zien hoe Robert straks omgaat met lezen en schrijven en het verschil in dominante taal tussen de beide mannen, aangezien Robert echt is gaan praten in een Duitse omgeving en Jack in een Nederlandse. Vooralsnog zijn beide mannen volledig trilingual, drietalig en dreisprachig.