Rachelle Abbas Persoonlijk 12 okt 2018, 12:43

Leestijd: 3 minuten

Sandra: ‘Traktaties zijn leuke extraatjes. Die moeten leuk blijven.’

Sandra is getrouwd en moeder van een jongetje van 7 en meisje van 4. Ze werkt als vertaler en tekstfreelancer en is dol op boeken.

Column: Trakteren, het is niet gauw goed

Er kwam laatst een stelling voorbij op Famme: schooltraktaties zouden altijd gezond moeten zijn. De meningen daarover liepen nogal uiteen, al vond de meerderheid dat de ouders dat zelf mogen bepalen.

Op één: de cupcake

In de maanden voordat wij voor het eerst zouden trakteren heb ik vooral goed gekeken naar wat anderen deden. Met stip op nummer één stond de cupcake, gevolgd door chips en popcorn – ook al was dat bijna altijd al taai tegen de tijd dat hij gegeten werd – en de snoepzakjes. Zo af en toe kwam er een rommelig uitdeelzakje voorbij (drie snoepjes, een ballon, een gum, een mandarijn en een pakje drinken, zo ongeveer).

Verkleurend fruit

Er werd weleens gezond getrakteerd, maar ik heb geen enkele bananenminion of appel met ooglapje voorbij zien komen. Meestal waren het fruitspiesjes, al dan niet geserveerd als de stekels van een egel. Met als probleem dat de meeste fruitsoorten de nare gewoonte hebben te verkleuren als ze niet meteen worden opgegeten. En dat de ontdooide aardbeien voor de winterse jarigen er altijd als slappe gummy-vruchtjes tussen bungelen. Lekker is het niet, maar wel gezond. Tja.

Dan maar niet

En dan heb ik dus zo’n kind dat geen fruit ‘lust’ (het is een fase, het is een fase…). Maar hij lust ook geen cupcakes. Snoep ook nauwelijks. Popcorn gaat wel, mits die niet taai is. Chips alleen als het naturel is. Noem hem kieskeurig, maar daar gaat het niet om. Waar het wel om gaat: bij elke traktatie die hij niet lust – en dat zijn er dus aardig wat – slaat hij over en neemt hij niet. Vindt hij geen enkel probleem.

En dat zag ik dus in al die reacties onder de stelling eigenlijk nergens terug. Dat het kind een bepaalde traktatie gewoon niet neemt, om wat voor reden dan ook (lust niet, mag niet, wil niet). En dat ook helemaal prima vindt. Want je hoeft toch niet altijd óók?

Niet leuk, not done

Wat ik wel lees is dat het ‘niet leuk’ is om steeds komkommerschijfjes uit te delen. Vooral niet als de anderen steeds wel snoep trakteren. Dat het betutteling is als daar ook alweer een regel voor komt. Maar ook dat het zo sneu is voor kinderen met overgewicht dat ze elke keer snoep krijgen dat ze eigenlijk niet mogen. Maar ja, een aparte gezonde traktatie voor de een terwijl de rest wel snoept is natuurlijk ook not done. En als je dan maar kiest voor een klein niet-eetbaar cadeautje, dan wordt dat binnen de kortste keren een soort wedstrijdje. En helemaal afschaffen is weer zo dramatisch.

Groter en gekker

Het is niet gauw goed. Gek genoeg denken we ook vaak dat een gezonde traktatie dan een of ander decoratief hoogstandje moet zijn. Maar dat is nergens voor nodig. Er zijn genoeg eenvoudige ideetjes op internet te vinden, voor wie er iets leuks van wil maken. En dat geldt ook voor andere traktaties. En anders heeft de oudervereniging van school vast nog een paar handige tips.

Traktaties zijn leuke extraatjes. Die moeten leuk blijven. Wat je ook trakteert: doe niet te veel en niet te gek. En leer je kind dat het helemaal niet erg (en juist heel goed!) is om een keer niks te nemen. Of spreek af met de juf of meester dat traktaties mee naar huis gaan, dan kun je zelf kijken wat je kind er wel of niet van mag eten.