Redactie Kids 28 nov 2018, 11:57

Leestijd: 3 minuten

Moeder: ‘Dit is wat er gebeurde toen ik stopte met ‘nee’ zeggen’

Layla Laurence is het type moeder dat voet bij stuk houdt. Nee is nee en regels zijn regels. Tot ze besloot wat soepeler met haar eigen ‘nee’-beleid om te gaan en er een wereld voor haar open ging.

Discussies en drammende kinderen

‘Ik heb altijd trots ontleend aan het feit dat ik een ‘nee’-moeder ben. De moeder die zich aan de regels houdt. De moeder wiens kinderen weten dat ze niet eens hoeven te vragen of ze mogen ontbijten met chocopops. De moeder die een discussie afkapt voordat-ie begint.

Ik wilde geen drammende kinderen in de supermarkt of kinderen die keer op keer smeken om hetzelfde speelgoed. Ik dacht dat een ‘nee-moeder’ zijn me sterk en no-nonsense zou maken. Soms hoorde ik mezelf al ‘nee’ zeggen voordat ze hun zin hadden afgemaakt.

10 signalen dat je te streng bent voor je kind

Coole moeder

In een weekend was ik een opvallend goede bui en mochten de kinderen allebei iets lekkers uitkiezen. Ik leidde ze naar een schap met volvette melkchocolade die we anders nooit eten. Eerlijk gezegd had ik er gewoon zin in, maar ik scoorde er wel coole moeder-punten mee. De kinderen waren blij en ik had dat heerlijke gevoel dat alleen blije kinderen en chocolade kunnen geven.

Toen we van de parkeerplaats reden, vroeg mijn zoon of we langs alle rijen konden rijden om te zien of er buitenlandse nummerplaten tussen stonden. Dat is kennelijk zijn nieuwe ding. Ik voelde meteen het woord ‘nee’ aankomen, maar dacht toen nog even na. Waarom niet? Mijn zoon wil iets doen wat snel, gratis en ergens ook nog leerzaam is en ik zeg ‘nee’? Wat is er mis met me? Waar moet ik zijn dat niet even vijf minuten kan wachten?

Spiritueel opvoeden, hoe doe je dat? (deel 1/2)

We reden de parkeerplaats op en neer en mijn zoon was ecstatisch. Het kostte ons bijna geen tijd. ‘Dit is makkelijk’, dacht ik.

Plezier

Onderweg naar huis kwamen we langs de speeltuin en vroegen de kinderen, zoals altijd, of ze daar mochten spelen. Normaal gesproken zou ik ‘nee’ zeggen of ‘later, als we tijd hebben’ – in het beste geval. Maar in plaats van mijn standaardreactie, reed ik zwijgend de parkeerplaats op en stapte uit. Lichtelijk geschokt volgde hij me en wachtte hij tot ik zijn zusje uit haar autostoeltje had gehaald. ‘Hoe lang mogen we blijven?’ Voor één keer gaf ik geen tijdlimiet.

We speelden. We hadden plezier. Plezier dat we niet hadden gehad als ik ‘nee’ had gezegd.

Ik zou willen dat ‘ja’ zeggen tegen mijn kinderen niet zo’n zeldzaamheid zou zijn. Ik zou willen dat ik ze niet had geconditioneerd om een ‘nee’ te verwachten op iedere vraag. Ik zou willen dat ik eerder had beseft hoe makkelijk het is om ze blij te maken.

Opvoedkwestie week 10: ‘Ik durf niet op te komen voor mijn grenzen’

Het klopt dat mijn antwoord op suikerrijke ontbijtgranen en weerzinwekkend speelgoed nog steeds ‘nee’ blijft. Maar als ik de macht heb om de dag van mijn kinderen goed te maken met een simpel ‘ja’, dan pak ik die.’

Ook de teugels wat meer laten vieren? 5 simpele trucjes om een relaxte(re) moeder te worden.