Vera Guldemeester Persoonlijk 12 mrt 2025, 09:04

Leestijd: 3 minuten

Sven (39) is alleenstaande vader: ‘Mijn vrouw kon het moederschap niet aan’ 

Sven was gelukkig getrouwd en alles leek op rolletjes te lopen, maar in één klap veranderde dat. Zijn vrouw vertrok van de ene op andere dag en hij werd alleenstaande vader. “Het is zo zonde dat ze alles van de kinderen mist”, vertelt hij aan Famme.

“Ik ben alleenstaande vader van Moon en Luuk, twee energieke kinderen van zeven jaar. Mijn leven zag er een paar jaar geleden heel anders uit. Ik was gelukkig getrouwd, alles leek op rolletjes te lopen. Maar al snel na de geboorte van onze kinderen merkte ik dat mijn vrouw het moederschap niet aankon. Ik zag de spanning en de vermoeidheid in haar ogen. Het leek alsof het hele idee van moeder zijn een enorme druk op haar legde, iets wat ze niet had verwacht.

Zorg viel steeds meer op mijn schouders 

In de eerste maanden was ik er al veel voor de kinderen. Natuurlijk, als ouders wil je je leven delen en elkaar ondersteunen, maar de zorg voor Moon en Luuk viel steeds meer op mijn schouders. Ik was de ene na de andere nacht wakker en ik zag dat mijn ex-vrouw het simpelweg niet aankon. Het werd me steeds duidelijker dat zij geen ruimte had om het moederschap op een gezonde manier aan te pakken. En ondanks dat het zwaar was, gaf ik niet op.

Zware tijd als alleenstaande vader

Toen onze kinderen bijna één jaar oud waren, besloot de moeder van mijn kinderen om weg te gaan. Ze zei dat ze het allemaal niet meer kon en dat ze iets voor zichzelf moest doen. Haar vertrek was zó plotseling. Van de een op andere dag liet ze me alleen met de kinderen. Dat was het moment waarop ik besefte dat ik het helemaal alleen moest doen. 

Jammer 

Wat ik het meeste jammer vind, is dat mijn ex-vrouw alles van de kinderen mist. De kinderen zijn geweldig. Moon is zo’n vrolijk, eigenwijs meisje en Luuk is een slimme jongen met veel energie. Ze hebben een heel eigen karakter en de laatste jaren waren gevuld met mooie momenten die ik echt met haar had willen delen. Ze had haar eigen redenen om weg te gaan en hoewel ik daar nooit boos op ben, ben ik wel teleurgesteld. Want ik zie de kinderen elke dag groeien en ontwikkelen. Het is zo zonde dat ze dat allemaal mist.

Trots op onze band 

Toch wil ik niet dat de kinderen zich ooit zorgen maken over de situatie. Ze weten dat ik er altijd voor ze ben. Ik probeer als alleenstaande vader alles te regelen en ze stabiliteit te geven, zodat ze zich veilig en gelukkig voelen. Natuurlijk is het zwaar. Er zijn momenten waarop ik uitgeput ben en het allemaal even niet meer weet. Maar dan kijk ik naar hun glimlach en dan krijg ik weer de kracht om door te gaan. Ik ben trots op wat ik heb bereikt. Ik ben trots op de band die ik met Moon en Luuk heb opgebouwd. Ze zijn het mooiste wat me ooit is overkomen.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Ruud (58) is eindelijk klaar voor het vaderschap: ‘Ik realiseer me dat ik niet meer de jongste ben’