column
-
Daphne: ‘Je weet wel, de knop die mij in op magische wijze van zombie in superwoman verandert’
-
Sandra: ‘Dat er dan een heel kluitje klasgenoten helemaal niks krijgt, is eigenlijk niet leuk’
-
Peter: ‘Daar aan de eettafel ligt de basis van wie we zijn en wat we worden’
-
Daphne: ‘Doel één? Een kersttrui scoren! Mijn preek van zojuist ingeslikt en al mijn principes overboord’
-
Peter: ‘Een hoofdje vol met gevoelens wat probeert de ontwikkelingen bij te benen moet vast heel vermoeiend zijn’
-
Afke: ‘Dat van die echtscheiding wis ik uit mijn systeem en niemand zal het ooit te weten komen’
-
Ariela: ‘Waarom ik nooit heb gelogen over dat Sinterklaas bestaat’
-
Afke: ‘Als ook maar iemand aanstalten maakte om het S-woord te zeggen bracht ik hem met mijn dreigende blik tot zwijgen.’
-
Lia: ‘Dit is zo’n moment waar ik op hoopte toen ik deze moestuin startte, een echt gezinsmoment’
-
Lonneke: ‘Ik heb jarenlang geprobeerd haar in een hokje te stoppen waar ze niet inpaste’
-
Anoniem: ‘Ik heb het al die tijd geweten, maar ik wilde niet dat je ‘anders’ was’
-
Peter: ‘Hij kan zichzelf uittesten en zelfvertrouwen bouwen net als de kleine leeuwtjes’
-
Daphne: ‘Ik ben heel trots op mijn kinderen en het voelde ergens toch alsof ik ze moest verstoppen’
-
Vaderdagcolumn Mark: ‘Het vaderschap is de mooiste wedstrijd van je leven’
-
Lia: ‘Ik ben eigenlijk niet zo’n ‘baby’tjes-moeder’, ik ben meer van de filosofische gesprekken’
-
Daphne: ‘De oudste heeft onlangs een nieuw fenomeen ontdekt via YouTube’
-
Froukje: ‘Eigenlijk stond je met 1-0 achter toen je bij ons binnenstapte’
-
Afke: ‘Ben ik nog belangrijk voor je? Zie je wat ik allemaal doe? Waardeer je me nog?’
-
Esther: ‘Accepteren. Loslaten. Het klinkt allemaal heel makkelijk en logisch, maar ik heb er moeite mee’
-
Lieke: ‘Ergens in Nederland staat een boom die getuige is geweest van een heftig en verdrietig afscheid’
-
Froukje: ‘Ik doe niets. He-le-maal niets’