column
-
Lonneke: ‘Ik heb jarenlang geprobeerd haar in een hokje te stoppen waar ze niet inpaste’
-
Anoniem: ‘Ik heb het al die tijd geweten, maar ik wilde niet dat je ‘anders’ was’
-
Peter: ‘Hij kan zichzelf uittesten en zelfvertrouwen bouwen net als de kleine leeuwtjes’
-
Daphne: ‘Ik ben heel trots op mijn kinderen en het voelde ergens toch alsof ik ze moest verstoppen’
-
Vaderdagcolumn Mark: ‘Het vaderschap is de mooiste wedstrijd van je leven’
-
Lia: ‘Ik ben eigenlijk niet zo’n ‘baby’tjes-moeder’, ik ben meer van de filosofische gesprekken’
-
Daphne: ‘De oudste heeft onlangs een nieuw fenomeen ontdekt via YouTube’
-
Froukje: ‘Eigenlijk stond je met 1-0 achter toen je bij ons binnenstapte’
-
Afke: ‘Ben ik nog belangrijk voor je? Zie je wat ik allemaal doe? Waardeer je me nog?’
-
Esther: ‘Accepteren. Loslaten. Het klinkt allemaal heel makkelijk en logisch, maar ik heb er moeite mee’
-
Lieke: ‘Ergens in Nederland staat een boom die getuige is geweest van een heftig en verdrietig afscheid’
-
Froukje: ‘Ik doe niets. He-le-maal niets’
-
Esther: ‘Mijn gevoelens zijn mixjes van verdriet, woede en eenzaamheid’
-
Froukje: ‘Ik wieg hem zachtjes en voel zijn lijfje ontspannen. Even heb ik mijn baby terug’
-
Esther: ‘Bij zwemles krijg ik altijd herkenbare glimlachjes als ik weer als allerlaatste de kinderen naar binnen heb geschoven’
-
‘Ik haat veroordelende, zelfingenomen ouders die anderen fijntjes op hun tekortkomingen wijzen’
-
Lonneke: ‘Laat ik een jong kind deze beslissing nemen? Eén die haar gezondheid kan beïnvloeden?’
-
Afke: ‘Ik weet nog hoe ik de zenuwen kreeg van zo’n klein armpje door de mouw van een rompertje’
-
Sandra: ‘Met drie jaar en drie maanden mag de dreumes weer naar het consultatiebureau’
-
Esther: ‘Drie letters die staan voor onze laatste kansen op een zwangerschap’
-
Lisa: ‘Mijn schoonfamilie ziet mij liever gaan dan komen’