column
-
Esther: ‘Mijn gevoelens zijn mixjes van verdriet, woede en eenzaamheid’
-
Froukje: ‘Ik wieg hem zachtjes en voel zijn lijfje ontspannen. Even heb ik mijn baby terug’
-
Esther: ‘Bij zwemles krijg ik altijd herkenbare glimlachjes als ik weer als allerlaatste de kinderen naar binnen heb geschoven’
-
‘Ik haat veroordelende, zelfingenomen ouders die anderen fijntjes op hun tekortkomingen wijzen’
-
Lonneke: ‘Laat ik een jong kind deze beslissing nemen? Eén die haar gezondheid kan beïnvloeden?’
-
Afke: ‘Ik weet nog hoe ik de zenuwen kreeg van zo’n klein armpje door de mouw van een rompertje’
-
Sandra: ‘Met drie jaar en drie maanden mag de dreumes weer naar het consultatiebureau’
-
Esther: ‘Drie letters die staan voor onze laatste kansen op een zwangerschap’
-
Lisa: ‘Mijn schoonfamilie ziet mij liever gaan dan komen’
-
Lia: ‘Het leek ons ooit een goed idee, drie kinderen in nog geen 3,5 jaar’
-
Daphne: ‘Ik staar naar de couveuse. Door de eindeloze stroom tranen zie ik alles wazig’
-
Anne: ‘Mijn lieve kleine meisje, waar heeft ze dit aan verdiend?’
-
Roos: ‘Het vooruitzicht om dit kleine perfecte mannetje te mogen helpen opgroeien is waanzinnig’
-
Daphne: ‘Ik vertrouw die stilte daar op de wc voor geen meter. En dan wordt mijn vrees werkelijkheid’
-
Lonneke: ‘Ze was dolgelukkig met haar fiets, tot haar vriendinnetjes er iets van zeiden’
-
Column Rick: ‘Soms zou ik de puurheid van dat lieve meisje in een doosje willen stoppen’
-
Lia: ‘En dan zegt mijn dochter ineens ‘Mam, we hebben helemaal geen vader’
-
Roos: ‘Ik zie een klein hoofdje, een gemiddeld buikje en wat korte bovenbeentjes’
-
Roos: ‘Ik merk dat er een stukje bezorgdheid in mijn lijf kruipt’
-
Jane: ‘Het liefst zou ik je bij de hand nemen en de school uitrennen. Samen ontsnappen’
-
Rogier: ‘Ik spoel de midlifecrisis van me af en dan besef ik het…’