Vader Peter: ‘Ik lag laveloos op bed, mijn kind verdronk bijna in bad’

“Het is moeilijk te zeggen wanneer het probleemdrinken precies begon. Toen ik begin twintig was, dronk ik al veel met mijn maten als we uit gingen, in het weekend vooral. Later, toen ik ging samenwonen met mijn eerste vriendin, dronken we vaak een glaasje bij het eten.

Ik was een probleemdrinker

Ik denk dat het pas een probleem begon te worden toen ik mijn huidige vrouw ontmoette. Ik was – en ben nog steeds – blij met haar, maar in het begin van onze relatie ontwikkelde zich wel een patroon waar ik me ongelukkig door voelde.

Gesloten

Zelf had ik dat aanvankelijk onvoldoende in de gaten. We hadden een vol leven met werk en vrienden. Dat werd alleen maar voller toen er kinderen kwamen. Zij deed ook nog vrijwilligerswerk, en ik was trainer van het voetbalteam van mijn zoontje.

We kwamen amper toe aan praten over wat ons echt bezighield. En als we al praatten, ging dat nooit heel diep. Ik ben erg gesloten en mijn vrouw ook. Soms voelde ik totaal geen connectie tussen ons.

Moeder Anke: ‘de drank en de drugs hebben mijn zoon zijn jeugd ontnomen.’

Eenzamer

Ondertussen had ik het wel nodig om die verbinding met haar te voelen. Zonder dat ik het doorhad, ging ik me steeds eenzamer voelen. Met mijn werk was ik ook helemaal niet blij. Ik had een saaie baan, waar ik helemaal geen voldoening meer uit haalde.

Met alcohol bezorgde ik mezelf een beter gevoel. Het zorgde ervoor dat ik me meer ontspannen voelde en dat mijn gevoelens van eenzaamheid en verlorenheid verdoofd werden.

Overdag

Het meeste dronk ik overdag als de kinderen naar school of het kinderdagverblijf waren. Mijn vrouw werkte vier dagen in de week buiten de deur, ik werkte juist veel thuis, dus niemand kon me controleren.

Ik merkte wel dat ik meer ging drinken en dat ik het ook steeds vroeger op de dag ging doen, maar ik maakte mezelf wijs dat het niet uitmaakte, zolang ik maar functioneerde. Mijn collega’s merkten niets: ik was alert, deed goed mee tijdens vergaderingen en kwam ook regelmatig met nieuwe ideeën.

Glasbak

De flessen wijn die ik kocht, werkte ik vakkundig weg. Ik had allerlei verstopplekken in huis, en tussen de middag ging ik – onder het mom van een lunchwandeling – vaak even langs de glasbak. Mijn vrouw heeft er jaren niets van gemerkt. Zelf zegt ze nu dat ze wel aanvoelde dat er iets aan de hand was, maar dat ze het niet wilde weten.

Als ik thuis werkte, zorgde ik er altijd dat ik er fris uitzag als ik de kinderen ophaalde van de BSO of van het kinderdagverblijf. En op die ene dag in de week dat ik met mijn jongste kind thuis was, dronk ik vooral als zij op bed lag.

Verdoofd

Het gebeurde ook weleens dat ik dronken werd, maar dit gebeurde alleen in het weekend of op feestjes. Iedereen kende mij al als een stevige drinker, dus niemand keek gek op als ik veel biertjes achterover tikte.

In onze relatie liep de spanning ondertussen op. Ik had het idee dat mijn vrouw totaal haar eigen leven leidde, ze deelde niets met mij van wat haar bezighield. Ik deed er niets aan, want ja, ik was continu verdoofd door de alcohol. Ook op mijn werk liep het niet meer zo soepel als ik mezelf wijsmaakte.

Ritueel

De alarmbel ging pas af toen ik op een dag met ons jongste dochtertje thuis was en ik haar in bad ging doen. Dat was een vast ritueel op de dag dat wij samen waren: eerst naar de speeltuin, en dan thuis in bad. Ik deed dat altijd overdag omdat ik het veel te gestrest vond om dit te doen als de andere kinderen weer thuis waren.

Ik had die ochtend te horen gekregen dat mijn baas niet meer tevreden was over mijn werk. Mijn vrouw had geappt dat ze – voor de zoveelste keer – moest overwerken. Ik had al flink wat wijn achter de kiezen toen ik mijn dochtertje in bad zette. Ik merkte dat ik moe was en zonder er goed over na te denken, ging ik op bed liggen. Onder het bed lag nog een fles, die zette ik ook maar aan mijn mond.

Deurbel

Laveloos was ik, realiseerde ik me later pas. Ondertussen zat mijn dochtertje in bad. Hartstikke gevaarlijk, natuurlijk. Ze had makkelijk kunnen verdrinken. Dat realiseerde ik me toen alleen niet.

Ik zakte weg terwijl ik daar op bed lag, ik kan het me niet eens meer herinneren. Ik werd pas wakker toen er achter elkaar werd aangebeld. Het was de buurvrouw. Mijn andere twee kinderen waren zelf naar huis komen lopen toen ik niet op het schoolplein was. Omdat ze voor een dichte deur kwamen te staan, hadden ze bij de buren aangebeld.

Uitgegleden

De buurvrouw had onze jongste dochter horen huilen, en wíst dat er iets niet in orde was. Ze belde net zo lang aan tot ik wakker werd. Het was net alsof ik op dat moment ook echt wakker werd. Mijn dochtertje was uitgegleden in bad en zat te huilen, mijn andere twee kinderen hadden samen drie drukke kruispunten overgestoken terwijl ik ze normaal gesproken altijd ophaalde.

Toen ik aan de deur kwam, had de buurvrouw meteen in de gaten wat er aan de hand was. Ze haalde mijn dochtertje uit bad, kleedde haar aan en zette haar in de box. Ook regelde ze wat te drinken en een koekje voor de andere twee. Toen zei ze dat ik even mee moest komen naar haar huis. Daar heeft ze me flink uitgefoeterd.

Het betekende het begin van een lange weg: afkicken, werken aan mezelf en aan onze relatie. Het is zwaar geweest en het is regelmatig nog steeds zwaar. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik het niet weer zo ver laat komen. Mijn kinderen moeten veilig zijn, en daar ben ík verantwoordelijk voor.”