Susan Dalstra Persoonlijk 1 aug 2018, 15:41

Leestijd: 3 minuten

Waarom het veel beter was om verliefd te zijn in de early 2000’s

In welk decennium je ook opgroeit: de grondbeginselen van verliefd zijn, zijn altijd min of meer hetzelfde. Je kan aan niks anders denken, krijgt een domme grijns als je zijn naam hoort, bent misselijk van de vlinders in je buik en functioneert op halve krachten.

Gecompliceerd

Wat in twintig jaar tijd wel is veranderd, is de setting van die verliefdheid. Want laten we eerlijk zijn: verliefd zijn is er anno 2018 niet minder gecompliceerd op geworden.

1. Je werd niet gegijzeld door je telefoon

Blauwe vinkjes, hij is online, het is vier uur later, nog steeds geen reactie… als je verliefd bent en nog in het duister tast of die liefde wordt beantwoord, word je gegijzeld door je telefoon. Ieder oplichtend scherm betekent een mini-hartverzakking, iedere keer dat hij het (weer) niet is een teleurstelling. Daarbij maakt het niet uit of je 14 bent of 44: in 2018 is het eigenlijk onmogelijk om nog met iets of iemand anders bezig te zijn dan je vlam wanneer die vlam 1 ‘verstuur’-knop uit de buurt is. En dat is dus allemaal wat minder gunstig als die vlam je liefde dagen niet beantwoordt en het je na een paar wijn een prima plan lijkt hem eens te informeren OF HIJ SOMS EEN ANDER HEEFT OF INMIDDELS IS OVERLEDEN WANT HALLOOOO ECHO ECHO???

Die misère bleef je begin 2000 dus allemaal mooi bespaard.

2. Je belde elkaar

In plaats van oeverloos heen – en weer appen en een liveblog bijhoudt van je dag belde je elkaar gewoon als je elkaar wilde spreken. Dan had je elkaar echt gemist en weer honderden verhalen te vertellen. Met een beetje pech woonde hij nog thuis en moest je eerst zo casual mogelijk met zijn moeder converseren, maar hoe je het ook went of keert: bellen is een stuk persoonlijker dan die appjes die je ook nog eens op een miljoen verkeerde manieren kan interpreteren. Alleen ‘nee JIJ moet ophangen’ missen we als kiespijn.

3. Je kon niet stalken

Of nouja, je kon natuurlijk in de struiken liggen met een verrekijker, maar dat ging zelfs onze hopeloos verliefde 12-jarige zelf een tandje te ver. Tegenwoordig zijn de stalk-mogelijkheden zonder dat the object of your affection dat in de smiezen heeft legio. Iedereen met wie hij onlangs bevriend werd op Facebook die niét een man is, is verdacht. Vrouwen die zijn Insta-foto’s liken bestudeer je met militaire precisie en met grote moeite probeer je tijdens een date verrast te reageren als hij vertelt dat hij 10 jaar geleden met zijn ex door Bolivia heeft gereisd (dat had je allang gezien op Facebook – en ook dat hij nog steeds met haar bevriend is). Ignorance is bliss. Je sliep toen in ieder geval een stuk beter.

4. De muziek was beter

De reden dat je die krankzinnige verliefdheid nog zo goed kan herinneren is omdat je Iris van de Goo Goo Dolls, Michel van Anouk en I don’t want to miss a thing van Aerosmith woord voor woord kon meezingen. Alsof die nummers speciaal voor jou waren geschreven. Anyway… here’s Wonderwall.

5. Er was geen social media

Want als je dan verkering hebt, krijg je opeens te maken met vraagstukken die in 2000 nog niet bestonden. Update je je Facebook-status? Maak je het wereldkundig met een klef kiekje op Instagram? Wat als jij al maanden geen Tinder meer op je telefoon hebt en je de app nog wel bij hem zag staan toen je stiekem meegluurde? En wie is Lisa en waarom appt ze hem?

Kortom: we hopen maar dat je allang onder de pannen bent, want verliefd worden in 2018 is een doodvermoeiende exercitie.